Βολικά ψέματα, άβολες αλήθειες και φτηνοί λαϊκισμοί πάνω από τις στάχτες

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη για την κλιματική κρίση και τους φυσικούς κινδύνους που αυτή προκαλεί είναι απολύτως αποκαλυπτικές του αντιεπιστημονικού, αναποτελεσματικού, όσο και οπισθοδρομικού τρόπου που σκέφτεται και αντιμετωπίζει ο ίδιος και η κυβέρνησή του τόσο τη φύση και τους φυσικούς κινδύνους, όσο όμως και την ανάπτυξη στην εποχή της κλιματικής κρίσης, της αειφορίας και της πράσινης ανάπτυξης.

Η δήλωσή του πριν λίγα χρόνια στην Κέρκυρα, με αφορμή ένα ξενοδοχείο που για χάρη του καταστράφηκε ένα δάσος, ήταν αποκαλυπτική της σχέσης του με τη φύση, όσο και πολύ ειλικρινής για τον τρόπο που σκέφτεται και αντιμετωπίζει την ανάπτυξη.

«Το δάσος θα καίγονταν κάποτε», είπε. Δικαιολογώντας έτσι την καταστροφή του και αποδίδοντάς της μάλιστα και έναν δοξαστικό χαρακτήρα… σωτηρίας.

Αλλά και πρόσφατα δήλωσε ότι οι μεγάλες φυσικές καταστροφές οφείλονται στην κλιματική κρίση και ότι δασικές πυρκαγιές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Χτες τέλος το τερμάτισε. Για να δικαιολογήσει την απραξία, την αδράνεια ή ίσως και τις σκοπιμότητες της κυβέρνησής του στη υπόθεση της διαχείρισης των δασικών πυρκαγιών, προχώρησε στην εξής απαράδεκτη επιστημονικά δήλωση:

«Απέναντι στη μανία της φύσης κανένα μέτρο δεν θα είναι αρκετό», είπε στη Βουλή, περιγράφοντας το αντιεπιστημονικό και αναποτελεσματικό πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής στο πεδίο της διαχείρισης των φυσικών κινδύνων που φέρνει η κλιματική κρίση.

Πρόκειται για βολικά ψέματα και φτηνούς λαϊκισμούς για μαζική επικοινωνιακή κατανάλωση που προσβάλλουν τις σύγχρονες επιστημονικές αντιλήψεις. Σε μια εποχή μάλιστα που ο πολιτισμένος κόσμος και οι ευρωπαίοι εταίροι μας έχουν περάσει στην εποχή της προσαρμογής στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης και της υλοποίησης των αρχών της αειφορικής και της πράσινης ανάπτυξης.

Τα βολικά ψέματα και οι φτηνοί λαϊκισμοί που κρύβουν τα λόγια του πρωθυπουργού συνοψίζονται στα εξής:

Βολικό ψέμα Νο 1: «Το δάσος θα καίγονταν κάποτε».

Δεν μπορεί να είναι επιχείρημα στον 21^ο αιώνα ότι επειδή κάποτε τα δάση μπορεί να καούν, πρέπει να εγκαταλειφθεί κάθε προσπάθεια προστασίας τους από τη φωτιά.

Ούτε μπορεί να είναι επιχείρημα ότι αφού κάποτε θα καούν, ας τα καταστρέψουμε εμείς μια ώρα αρχύτερα.

Αν επρόκειτο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, θα σκέφτονταν να τους αφήσουν να πεθάνουν στο ενδεχόμενο αρρώστιας τους, ενόψει του θανάτου που μοιραία κάποτε θα έρθει σε όλους;

Εδώ γίνεται επιτηδευμένα ένα λογικό άλμα.

Ξεχνούν ότι η μεγάλη τουριστική ανάπτυξη στην Ελλάδα στηρίζεται στην εξαιρετική φύση και στο ιδιαίτερο κλίμα.

Αν αυτά τα δύο χαθούν, θα χαθεί και ο τουρισμός.

Και η καταστροφή των δασών είναι το πρώτο και μοιραίο βήμα για την υποβάθμιση και την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος, μια και προκαλεί αλυσιδωτά φαινόμενα όπως πλημμύρες, διάβρωση, ερημοποίηση του εδάφους και απώλεια της βιοπικοιλλότητας.

Μια αλλαγή που επισύρει αυτονόητα και την επιτάχυνση της αλλαγής του κλίματος σε πιο θερμή και πιο ξηρή και άνυδρη κατεύθυνση.

Άρα αφήνοντας τα δάση να καταστραφούν ή ακόμη χειρότερα, καταστρέφοντάς τα μια ώρα αρχύτερα, πυροβολούμε τα πόδια μας. Γιατί εκτός των άλλων, υπονομεύουμε και αυτό που είναι η αιτία για τη μεγάλη τουριστική ανάπτυξη της πατρίδας μας.

Άβολη αλήθεια Νο 1: Πίσω από την άγνοια για τον ζωτικό ρόλο των δασών στην ισορροπία της φύσης αλλά και την καίρια συμβολή τους στην ανάπτυξη, κρύβεται η βαθιά πεποίθηση ότι τα δάση είναι εμπόδιο για αυτό που η κυβέρνηση θεωρεί σαν ανάπτυξη. Την ανάπτυξη δηλαδή του τσιμέντου, των μεγάλων ξενοδοχείων και του μαζικού τουρισμού.

Την ώρα που η επιστήμη της αειφορικής ανάπτυξης, της βιώσιμης δηλαδή, της διαρκούς και της πράσινης ανάπτυξης, υποστηρίζει την ανάγκη συνύπαρξης της Οικονομίας, της Κοινωνίας και του Περιβάλλοντος σε κάθε αναπτυξιακή δραστηριότητα, η ελληνική κυβέρνηση επιστρέφει σε ξεπερασμένες τεχνοκρατικές και κερδοσκοπικές αντιλήψεις για τη διαχείριση της φύσης προς όφελος του πρόσκαιρου κέρδους.

Αντιλήψεις που είναι υπεύθυνες για τα σημερινά περιβαλλοντικά προβλήματα, όσο και για τη σημερινή κλιματική κρίση.

Βολικό ψέμα Νο 2: «Οι καταστροφές οφείλονται στην κλιματική κρίση. Δασικές πυρκαγιές υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν».

Η κλιματική κρίση δηλαδή είναι μια μοιραία εξέλιξη, μια θεομηνία, που δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τη λήψη μέτρων.

Πρόκειται για ακόμη ένα τεράστιο ψέμα που δικαιολογεί τις οπισθοδρομικές κερδοσκοπικές αντιλήψεις σε βάρος της φύσης από τις οποίες εμφορούνται οι νεοφιλελεύθεροι δεξιοί.

Η παρωχημένη αντίληψη που αντιμετωπίζει την κλιματική κρίση σαν αναπόφευκτη θεομηνία χρησιμοποιείται σαν άλλοθι για την καταστροφή και την εκμετάλλευση της φύσης για χάρη του πρόσκαιρου κέρδους.

Το βολικό αυτό ψέμα δικαιολογεί τη μη λήψη μέτρων για την πρόληψη, την αποφυγή ή τον περιορισμό των δασικών πυρκαγιών και συνεπώς και για τον δραστικό περιορισμό των καταστροφικών συνεπειών τους.

Η υποβάθμιση και η υποστελέχωση της δασικής υπηρεσίας, η πρόθεση για ανάθεση της δασικής διαχείρισης σε ιδιώτες με μόνο σκοπό το κέρδος, η χαρακτηριστική καθυστέρηση στην εκτέλεση έργων δασοπροστασίας και πυροπροστασίας, όπως ο καθαρισμός των δασών από την καύσιμη ύλη, η διάνοιξη δασικών δρόμων και αντιπυρικών ζωνών, που ξεκίνησαν κατόπιν εορτής και ενώ οι φωτιές έκαιγαν ήδη τα δάση, όπως και η υποστελέχωση και ο πεπαλαιωμένος εξοπλισμός της δασοπυρόσβεσης, είναι αποτέλεσμα αυτής της θρησκόληπτης αντίληψης για το μοιραίο των δασικών καταστροφών.

Άβολη αλήθεια Νο 2: Η σύγχρονη επιστήμη της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης και της διαχείρισης των φυσικών κινδύνων έχει προχωρήσει σε μεθόδους και τεχνολογίες πρόληψης, περιορισμού και παρεμπόδισης των δασικών πυρκαγιών και των καταστροφικών συνεπειών τους.

Η πολιτική αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης διακρίνεται σε δύο επί μέρους κεφάλαια. Το πρώτο αφορά στην αντιμετώπιση των αιτίων της κλιματικής κρίσης, με τη μείωση των εκπομπών των θερμοκηπικών αερίων, τη μείωση της ενεργειακής κατανάλωσης και την αντικατάσταση των ορυκτών πόρων με ΑΠΕ.

Το δεύτερο αφορά στην προσαρμογή στις συνθήκες της κλιματικής κρίσης, αντιμετωπίζοντας αποτελεσματικά με μέτρα πρόληψης, έγκαιρης παρέμβασης και επιτυχούς επιχειρησιακής καταστολής όλα αυτά που η κυβέρνηση παρουσιάζει σαν μοιραία και σαν αναπόφευκτα.

Βολικό ψέμα Νο 3: «Απέναντι στη μανία της φύσης κανένα μέτρο δεν θα είναι αρκετό»

Εδώ κρύβεται η αντίληψη που θέλει τις δασικές πυρκαγιές ταυτόσημες με μεγάλες φυσικές καταστροφές.

Το γεγονός ότι οι γειτονικές μας μεσογειακές χώρες όπως η Βουλγαρία, η Τουρκία, η Ιταλία, η Κύπρος και η Ισπανία, με τα ίδια δάση σε ποσοστό κάλυψης, τις ίδιες καιρικές συνθήκες και με τα ίδια ή και περισσότερα περιστατικά δασικών πυρκαγιών, έχουν καταφέρει να έχουν σημαντικά υποπολλαπλάσιες καταστροφές, διαψεύδει το δόγμα της ταύτισης των δασικών πυρκαγιών με τις δασικές καταστροφές.

Άβολη αλήθεια Νο 3: Δασικές πυρκαγιές πράγματι υπήρχαν και θα υπάρχουν. Δεν ισχύει το ίδιο όμως και για τις δασικές καταστροφές. Οι οποίες μπορούν να περιοριστούν σημαντικά, αν το κράτος αναλάβει το ρόλο του προστάτη των κοινών αγαθών και εφαρμόσει δημόσιες πολιτικές που εμποδίζουν, περιορίζουν ή και αποφεύγουν τις φυσικές καταστροφές.

Τι να περιμένει όμως κανείς από μια κυβέρνηση που, μαζί με τους ακροδεξιούς της Ευρώπης, καταψήφισε πρόσφατα την απόφαση για την προστασία της φύσης στο Ευρωκοινοβούλιο;

Το περίεργο πάντως δεν είναι ότι ο πρωθυπουργός, κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, υποστηρίζει τόσο αντιεπιστημονικές και τόσο οπισθοδρομικές αντιλήψεις σε βάρος του φυσικού μας πλούτου και της αναπτυξιακής προοπτικής της χώρας μας και του λαού της, έχοντας σαφώς το βλέμμα στραμμένο στα συμφέροντα που εκπροσωπεί.

Το περίεργο είναι που το σύνολο των ΜΜΕ που αναπαράγουν αυτές τις μπούρδες, αλλά και οι τηλεθεατές – πολίτες που τις ακούν, δεν αντιδρούν. Αντιθέτως μάλιστα, τον επιβραβεύουν, υπερψηφίζοντάς τον στις εκλογές.

Πηγή: TVXS

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr