Τσίριξε, τσίριξε, κάτι μένει

Τσίριξε, τσίριξε, κάτι μένει.  Έτσι φαίνεται πως έχει παραφράσει τον Γκέμπελς, μετά από βαθιά μελέτη και προσαρμογή, ο  Άδωνις Γεωργιάδης. Κι έτσι έδωσε ρέστα στην παράσταση τσιρίδας προχθές στη Βουλή με στόχο τον Τσίπρα. Τον οποίο στόλισε ως αμόρφωτο, αγενή, ανάγωγο, έχοντα ανάγκη μαθημάτων από τον Τσακαλώτο και άλλα παρόμοια. Τσιρίζοντας. Για να μείνει στο φιλοθεάμον κοινό του ντουλαμά και της σάρισας η εικόνα του γνήσιου ακροδεξιού, με προσμείξεις φασισμού, ρατσισμού, σεξισμού, άρα άξιου για στήριξη όταν έρθει η ώρα των εκλογών.

Τσίριξε, τσίριξε, κάτι μένει. Το διέπραξε με τις πωλήσεις νανογιλέκων, την έναντι αμοιβής προσφορά πατριωτικών μαθημάτων, την προώθηση με πλεόνασμα τσιρίδας του βιβλίου του Πλεύρη πατρός για το Ολοκαύτωμα, την τηλεπώληση παντός είδους βιβλίων ελληνοχριστιανικού περιεχομένου, την πώληση γενικώς σε καλές τιμές της πατρίδας, της θρησκείας και της οικογένειας. Για να μείνει στη μεν τσέπη του το κέρδος της τσιρίδας σε χρήμα, στη δε γκλάβα των πιστών του η τσιρίδα του κέρδους σε ιδέες.

Τσίριξε, τσίριξε, κάτι μένει. Η τσιρίδα του γκρεμίζει τείχη, συγκινεί φαιές ψυχές, παρακινεί σε πράξεις ακραίου πατριωτισμού. Δίνει στην κοινωνία ένα μάθημα για το πώς μπορεί να είναι φορέας ιδανικών.  Όπως με τη μανία κατά των μειονοτήτων. Με τη μανία κατά των εμβολίων. Με τη μανία κατά των αλλόθρησκων. Με τη μανία κατά των συριζαίων. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις η τσιρίδα αναδείχτηκε όχημα ιδεών. Μερικές φορές βέβαια παίζει και ξύλο μετά τσιρίδας. Αλλά σίγουρα μένει στον  Άδωνι το κέρδος του αρχηγού – της τσιρίδας.

Τσίριξε, τσίριξε, κάτι μένει. Κι αν αυτό που μένει, όπως το παλιό βρισίδι για τον Σαμαρά ή η ξεφτίλα του φονικού αντισημιτισμού, πρέπει να πεταχτεί, να ξεχαστεί, να σκεπαστεί, τότε τσίριξε κλέφτικα. Ζήτα συγγνώμη τσιρίζοντας, γλείψε τσιρίζοντας, σκύψε τσιρίζοντας, ικέτεψε τσιρίζοντας, τσίριξε πιο δυνατά, πιο πονεμένα, πιο λυγμικά, πιο δραματικά. Αυτουργός, φανφαρόνος, τσιριτόμπας, φαιόμυαλος.  Έτσι θα κρατήσεις τον κώλο σου στην υπουργική καρέκλα: τσιρίζοντας. Για να σου μείνει η ιδιοτελής εύνοια του Μητσοτάκη.

Η τσιρίδα, όπως καταλάβατε, δεν είναι φυσικό γνώρισμα του  Άδωνι. Είναι πολιτικό. Ιδεολογικό. Ηθικό. Αλλά μην τον παίρνετε στην πλάκα. Κάθε φορά που τσιρίζει, ανθρώπινο κρέας μυρίζει…

Πηγή: Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr