Ο λόγος για τον ιταλό δημοσιογράφο Tommaso DeBenedetti.
Την Πέμπτη, στόχος του έγινε ο σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς, τον οποίο «πέθανε» χρησιμοποιώντας έναν ψεύτικο λογαριασμό στο Twitter με τον οποίο υποδυόταν τη νέα υπουργό Πολιτισμού Μυρσίνη Ζορμπά.
Τα «αστεία» του DeBenedetti κρατάνε τουλάχιστον από το 2011, με κάποιες αναφορές να κάνουν λόγο ακόμη και για το 2000. Από τότε έχει «πεθάνει» αρκετές διεθνείς προσωπικότητες, μεταξύ των οποίων ο Πάπας, ο Φιντέλ Κάστρο και ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, και έχει δημοσιεύσει πολλές ψεύτικες, φανταστικές συνεντεύξεις με ανθρώπους όπως τον Δαλάι Λάμα, τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ και τον συγγραφέα Philip Roth.
Σκοπός του, όπως λέει, είναι να εκθέσει τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και να αποδείξει ότι η ταχύτητα του διαδικτύου έχει μειώσει την ποιότητα και την επιβεβαίωση των ειδήσεων.
Ναι, βρε Tomasso, ισχύει, όπως τα λες είναι: τα ΜΜΕ βιάζονται να βγάλουν την είδηση. Δε χρειαζόταν να θάψεις τον μισό πλανήτη για να το αποδείξεις αυτό όμως, δε νομίζεις;
Και σε τελική ανάλυση, ο τρόπος για να εκθέσει κανείς τα ελλιπή και τα ανακριβή ρεπορτάζ δεν μπορεί να είναι η συστηματική κατασκευή ψεύτικων ειδήσεων, απλά και μόνο επειδή βαριέται ένας δημοσιογράφος να κάνει τη δουλειά του. Αν τα διεθνή και τα τοπικά μέσα εκδίδουν ανακρίβειες, γιατί δεν αναλαμβάνει να κάνει τη δική του έρευνα για κάποιο από τα θέματά τους και να τα ξεγυμνώσει; Ακούγεται κουραστική λύση – και πράγματι είναι. Γι’ αυτό και ο Tomasso την αποφεύγει, μοιάζοντας όλο και περισσότερο στους δημοσιογράφους τους οποίους ο ίδιος κατηγορεί.
Όμως ακόμη και ο ίδιος ξέρει ότι το «ξεμπρόστιασμα» των ΜΜΕ, ακόμα και στην εποχή του δημοσιογραφικού “need for speed” δεν γίνεται απλώς με το να γράψει κάποιος-κάπου μια βλακεία και να περιμένει κάποιο μέσο να «τσιμπήσει».
Χρειάζεται μέθοδο. Ο φίλος μας ο Tomasso τη βρήκε. Στήνει λοιπόν το κάθε προφίλ του προσεκτικά για λίγες μέρες ώστε οι όποιες αμφιβολίες να καμφθούν, φροντίζει όλο το προφίλ του να ταιριάζει με τις περιστάσεις και όταν νιώσει ότι είναι κατάλληλο το έδαφος, «ξεφουρνίζει» την είδηση.
Όμως υπάρχει διαφορά όμως ανάμεσα στο «ξεμπρόστιασμα» και τη συστηματική παραπλάνηση. Εκείνος, ειδικά στην περίπτωση του Κώστα Γαβρά, επέλεξε το δεύτερο αδιαφορώντας απόλυτα για οποιαδήποτε συνέπεια μπορεί αυτό να έχει σε προσωπικό και οικογενειακό επίπεδο.
Αντί λοιπόν να πρέπει μόνο τα ΜΜΕ να απολογηθούν για το γεγονός ότι παραπλανήθηκαν, ίσως, μαζί με αυτά, να πρέπει να απολογηθεί και εκείνος που τα παραπλανά συστηματικά εκμεταλλευόμενος την ανάγκη τους για ταχύτητα. Άλλωστε, αυτή η ανάγκη υπάρχει ανεξάρτητα από τη θέληση των ΜΜΕ. Αποτελεί μια αντικειμενική πραγματικότητα και ειδικά τα διαδικτυακά μέσα, μεγάλα ή μικρά, είναι πρακτικά αδύνατο να μην την αποδεχτούν.
Και ίσως, αφού απολογηθεί και ζητήσει καμιά συγγνώμη από όσους έθαψε και ξέθαψε, να έχει έρθει η ώρα για τον δημοσιογράφο Tommaso DeBenedetti, να αφήσει το κινητό από το χέρι –γιατί τελικά τυφλώνει–, να κόψει τα πολλά tweets και να στρωθεί να γράψει κανένα θέμα της προκοπής εκθέτοντας, αν αυτό θέλει, τα μεγάλα και τα μικρά ΜΜΕ για την ουσία της δουλειάς τους. Αν μπορεί. Υλικό πάντως θα βρει. Για αυτό μπορεί να είναι σίγουρος.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
