Δεν είναι ένα. Δεν είναι δύο τα περιστατικά. Είναι πολλά και επαναλαμβανόμενα σε μικρό χρονικό διάστημα. Δεν είναι οι νεοακροδεξιοί ημίτρελοι δημοσιογραφίσκοι και δικηγορίσκοι που έλαβαν έδρανα βουλευτικά της πλειοψηφίας και με στόμφο θεωρούν ότι δικαιούνται να ομιλούν καταπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και βρίζοντας με ακατάληπτες εκφράσεις και ταχύτητα λεκτικού οπλοπολυβόλου.
Δεν είναι μόνο ότι κανάλια και δημοσιολογούντες επανήλθαν στην προ τετραετίας λεκτική τους «κανονικότητα» επαναφέροντας λέξεις όπως συλλήβδην «μετανάστες» αντί για πρόσφυγες, «λαθρομετανάστες», «παράτυποι μετανάστες», ακόμα και «εισβολείς» σε μια μεγαλλειώδη νεοσυντηρητική στροφή.
Δεν είναι μόνο το «ξέπλυμα» που επιχειρούν στον φασιστικό λόγο όπως εκφέρεται είτε από συνδικαλιστή της αστυνομίας, που απελευθερωμένος αποκαλεί «σκουπίδια» τους ανθρώπους, είτε από πολιτευτή της Ν.Δ. που αποκάλεσε συνάνθρωπό του «μαϊμού».
Είναι ότι χτίζεται, μέρα με τη μέρα, μια κυρίαρχη αντίληψη υποτιμητική για τον Άνθρωπο, αρχικά τον ξένο, αλλά και κατ’ επέκταση για όποιον διαφωνεί με την κυβερνητική άποψη, όπως αυτή εκφράζεται στον δημόσιο λόγο. Αυτή η ακροδεξιά αντίληψη περιφρόνησης για το διαφορετικό δημιουργεί σταδιακά μια εκρηκτική κατάσταση που απειλεί ευθέως όχι μόνο την κοινωνική συνοχή, αλλά τα θεμέλια της ίδιας της κοινωνίας και θέτει υπό καθημερινή αμφισβήτηση την έννοια της δημοκρατίας.
Μέσα στις τελευταίες εβδομάδες είχαμε τρία σοβαρά περιστατικά ευθείας στοχοποίησης ανθρώπων και κοινωνικών ομάδων με την παρουσίασή τους, λεκτικά και τηλεοπτικά, είτε υποτιμητικά είτε με την έννοια της απειλής, ώστε να εμποτίσουν την κοινή γνώμη με ένα διαρκές αίσθημα φόβου. Το μίσος ρέει από τις οθόνες και η λέξη «αλληλέγγυος» αποκτά αρνητική και υποτιμητική χροιά.
Η κυβέρνηση με επιμέλεια επαναφέρει το φάντασμα του εσωτερικού εχθρού, το οποίο ανακαλύπτει στους πρόσφυγες και μετανάστες, στους αλληλέγγυους, στα «Εξάρχεια». Όλοι παρουσιάζονται και πάλι ως το υπέρτατο κακό που απειλεί τους φιλήσυχους πολίτες. Πάγια τακτική χειραγώγησης, το καθεστώς του φόβου για την κυρίαρχη αντίληψη διακυβέρνησης και την καθεστωτική λογική που φαίνεται να υπηρετεί κρίνοντας από τις κοινοβουλευτικές της παρεκβάσεις.
Στην πραγματικότητα η Ν.Δ. επιχειρεί να στήσει το δικό της εθνικό αφήγημα που θα αποκαταστήσει το πληγωμένο γόητρό της και θα ισορροπήσει τη χαμένη της αξιοπιστία στο «Μακεδονικό». Η ισλαμοφοβία, η αξιοποίηση στο έπακρο των απειλών Ερντογάν, η παρουσίαση της Συμφωνίας των Πρεσπών ως «εθνικής ήττας» -και ας ομνύουν τώρα στην πιστή εφαρμογή της- είναι εκφάνσεις της ίδιας προσπάθειας.
Και τέλος η Ιστορία που θέλει να ξαναγράψει εθνικιστικά η Ν. Κεραμέως, η μη συμμόρφωση στις επιταγές της Ανεξάρτητης Αρχής για το θρήσκευμα θέλουν να επαναφέρουν εν έτει 2019 το “Πατρίς – Θρησκεία – Οικογένεια”, ως εθνικό αφήγημα νίκης -με τις πλάτες της οικονομικής ασφάλειας που παρείχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- και επιβολής.
Νεοσυντηρητισμός, σκοταδισμός και θρησκοληψία είναι η μόνη ιστορία που μπορεί να εγγράψει η Ν.Δ. και θα το προσπαθήσει στο άμεσο μέλλον.
Πηγή: ΑΥΓΗ
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
