Τι περιμένετε, αλήθεια, τη νέα χρονιά;

Τι περιμένετε, αλήθεια, τη νέα χρονιά; Τι ελπίζετε πως θα δώσει υπόσταση στις προσδοκίες σας; Έχουν κάποιο ψήγμα ρεαλισμού οι ευχές σας για καλύτερο 2024, υγεία και ευτυχία ή απλώς θα μεγαλώσουμε όλοι ημερολογιακά άλλον έναν χρόνο και θα περιμένουμε τον επόμενο με νέες ευχές; Με τα δώρα που δεν έρχονται γιατί ο ταχυδρόμος έχει χαθεί εδώ και καιρό στον δρόμο;

Περιμένετε καλύτερο εισόδημα οι εργαζόμενοι, οι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι; Πώς και από πού όταν όλα έχουν δρομολογηθεί προς την οικονομική σας αιμορραγία; Όταν ο Μητσοτάκης και οι αυλικοί του βλέπουν την ακρίβεια να περνά και το μόνο που κάνουν είναι να μην κάνουν τίποτε; Κρατώντας ανοιχτή την καμινάδα όχι για τον Αϊ-Βασίλη, αλλά για νέους φόρους, νέα αφαίμαξη από τον πληθωρισμό, νέους πλειστηριασμούς, νέες χρεοκοπίες, νέα μέτρα «ελαστικότητας» της εργασίας, νέα δεσμά στη διεκδίκηση;

Περιμένετε μεγαλύτερη ασφάλεια όταν άνθρωποι σφάζονται καθημερινά για ασήμαντη αφορμή, η αστυνομία αναλώνεται να κρατά το φανάρι στο ξεσπίτωμα αναπήρων και ηλικιωμένων, η βία ανθίζει στους δρόμους και στα σχολεία; Και η απεχθής ενδοοικογενειακή εκδοχή της έχει γίνει πλέον καθημερινότητα; Σκότωσε τον αδελφό του, τη γυναίκα του, τον πατέρα του – οι ειδήσεις του είδους στοιχειώνουν κάθε μέρα τη δύσκολη ζωή των απλών ανθρώπων. Που δεν είναι καθόλου απλοί, αλλά ισοπεδώνονται από την ανασφάλεια και τον φόβο.

Περιμένετε καλύτερη Υγεία, Παιδεία, προστασία από το κράτος; Πάει να πει δεν βλέπετε το παιχνίδι των σαλταδόρων στα νοσοκομεία και στα σχολεία; Τη γενική εκποίηση όσων κατακτήθηκαν με ιδρώτα και αίμα – δημόσια Παιδεία, Υγεία για όλους, δικαίωμα στην ασφάλεια, εργασία με κανόνες και λοιπά; Την ταμπέλα στο μέτωπο της χώρας με το τεράστιο «ΠΩΛΕΙΤΑΙ» ποιος θα την αγνοήσει; Και τη βεβαιότητα που διακινούν πωλητές και αγοραστές, ότι αν όλα παραδοθούν στο κέρδος, τότε θα ευημερήσουμε, ποιος θα την πιστέψει;

Περιμένετε, τέλος, κάτι καλύτερο στις επόμενες εκλογές; Στις ευρωεκλογές; Σε τρία τέρμινα; Με το φάντασμα της Άκρας Δεξιάς πάνω από τα κεφάλια μας; Αν ναι, μπράβο σας. Αν όχι, τότε θα ξέρετε ότι με όλα αυτά τα άδικα και φαύλα που ζούμε ο γερο-τυφλοπόντικας της ιστορίας σκάβει τα λαγούμια του. Ότι τα μαύρα κι άραχλα δεν είναι ούτε αναλλοίωτα ούτε αιώνια. Παράγουν τις δυνάμεις που μπορούν να τα σαρώσουν. Και δεν είναι στον ουρανό αυτές οι δυνάμεις, που και χούντες τελείωσαν, και καθεστώτα, και ηγεμόνες.

Εμείς όλοι είμαστε. Η καθεμιά και ο καθένας από μας. «Καλούς αγώνες» ήταν πάντα η ευχή των αριστερών. Ο αγώνας είναι ο ρεαλισμός της νέας καλύτερης μέρας. Επί του πεζοδρομίου θα κριθούν όλα…

Πηγή: Η Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr