Αίσθηση έχει προκαλέσει στην επιστημονική κοινότητα η ανακάλυψη του «κενού χώρου» στην δομή της Πυραμίδας του Χέοπα χάρης στις εξελιγμένες τεχνικές της σωματιδιακής φυσικής.
Το «κενό» εκτείνεται για τριάντα περίπου μέτρα πάνω ακριβώς από τη Μεγάλη Στοά, τον ανηφορικό διάδρομο που συνδέει τον θάλαμο της Βασίλισσας με εκείνον του Βασιλιά, στην καρδιά της πυραμίδας. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, οι διαστάσεις του είναι ανάλογες με εκείνες της στοάς, πράγμα που σημαίνει ότι το ύψος του ανέρχεται περίπου στα οχτώ μέτρα και το πλάτος του μόλις που ξεπερνά το ένα μέτρο.
Με βάση όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, ο χώρος είναι πιθανόν ενιαίος, ωστόσο οι επιστήμονες δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να χωρίζεται σε μικρότερους θαλάμους ή τούνελ.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η λειτουργία του «κενού χώρου» πιθανότατα να είναι καθαρά πρακτική. Ορισμένοι θεωρούν ότι δημιουργήθηκε ως στοά για τη μεταφορά τεράστιων λίθων στο κέντρο της πυραμίδας και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι πρόκειται για τμήμα ενός χαντακιού που επέτρεπε στους εργάτες να έχουν πρόσβαση στη Μεγάλη Στοά και τον Θάλαμο του Βασιλιά, ενώ κατασκευαζόταν η υπόλοιπη πυραμίδα.
Άλλη μια θεωρία κάνει λόγο για κενό που αφέθηκε επίτηδες από τους αρχιτέκτονες του τάφου, ώστε να περιοριστεί το βάρος που δεχόταν η Μεγάλη Στοά από τους αμέτρητους μονόλιθους από ασβεστόλιθο, οι οποίοι χρησιμοποιήθηκαν για την ανέγερση της πελώριας κατασκευής.
Επρόκειτο μια άκρως αποτελεσματική τεχνική που χρησιμοποιούνταν τα αρχαία χρόνια ώστε να αποτρέπεται η κατάρρευση σηράγγων και στοών, επισημαίνουν ορισμένοι αρχαιολόγοι.
Ποια είναι η πρωτοποριακή τεχνική απεικόνισης με ακτίνες μιονίων
Οι ερευνητές από την Αίγυπτο, τη Γαλλία και την Ιαπωνία με επικεφαλής τον Μεχντί Ταγιούμπι και τον Κουνιχίρο Μορισίμα εφήρμοσαν την πρωτοποριακή τεχνική απεικόνισης με ακτίνες μιονίων, όπως περιγράφουν σε άρθρο τους στο περιοδικό «Nature»,
Συγκεκριμένα, για να μπορέσουν οι ερευνητές να διαπεράσουν τις πέτρες της πυραμίδας, χρησιμοποίησαν τα υποατομικά σωματίδια μιόνια, τα οποία αποτελούν υποπροϊόντα της κοσμικής ακτινοβολίας, όταν αυτή αλληλεπιδρά με τα άτομα στο ανώτερο στρώμα της γήινης ατμόσφαιρας.
Τα μιόνια -που πέφτουν συνεχώς στη Γη με ταχύτητες σχεδόν όσο του φωτός και με ρυθμό περίπου 10.000 ανά τετραγωνικό μέτρο ανά λεπτό- ακολουθούν διαφορετικές πορείες, όταν κινούνται μέσω της πέτρας ή του αέρα. Έτσι, οι επιστήμονες μπόρεσαν να διακρίνουν την κρυφή κοιλότητα μέσα στην πυραμίδα.
