Θεσσαλονίκη: Εγκρίθηκε η μετονομασία της οδού στρατηγού Χρυσοχόου σε οδό Αλμπέρτο Ναρ

Στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου παρενέβη ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, λέγοντας πως το όνομα του στρατηγού Χρυσοχόου αποδόθηκε το 1971 από τη Χούντα. “Δεν μπορούμε από τη μία να κάνουμε μουσείο και εκπαιδευτικό κέντρο για το Ολοκαύτωμα και από την άλλη να δίνουμε ονόματα σε δρόμους σε ανθρώπους που συνεργάστηκαν με τους ναζί”, είπε χαρακτηριστικά.

Επί του θέματος τοποθετήθηκε ο δικηγόρος και εγγονός του Αθανασίου Χρυσοχόου, Ηρακλής Σπανός, λέγοντας πως “η πόλη οφείλει να τιμήσει τον Αλμπέρτο Ναρ, αλλά δεν μπορεί να γίνει με την σπίλωση του στρατηγού Χρυσοχόου”, ζητώντας αναβολή της συζήτησης.

Αναφορικά με τη μετονομασία της οδού, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, υποστήριξε πως η διαδικασία είναι πλήρης. “Η Ε’ κοινότητα πήρε μια απόφαση. Την πήγε στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση, η οποία την ενέκρινε μετά από συμπληρωματικά στοιχεία και ήρθε τώρα στο δημοτικό συμβούλιο. Δεν μπορεί να επέμβει ο δήμαρχος και να πει σταματήστε το”, σχολίασε.

Η παράταξη των “Εντάξει” με επικεφαλής τον Σταύρο Καλαφάτη, ζήτησε να επανέλθει το θέμα σε επόμενη συνεδρίαση, αφού εξεταστούν όλα τα στοιχεία. “Φτάσαμε να γινόμαστε δικαστές όλοι οι δημοτικοί σύμβουλοι, ενός ιστορικού προσώπου και μιας έρευνας”, είπε ο δημοτικός σύμβουλος, Νίκος Ζεϊμπέκης.

Η Ρία Καλφακάκου, εκ μέρους της παράταξης “Ανοιχτή Πόλη”, χαρακτήρισε απαράδεκτο να έχει ένας δρόμος της Θεσσαλονίκης το όνομα του Χρυσοχόου. “Ποιος το έβαλε στο δρόμο;

Η Χούντα” ανέφερε η κ. Καλφακάκου, ενώ ο Γιάννης Δελής από τη “Λαϊκή Συσπείρωση” πρόσθεσε πως “ο βίος και η πολιτεία του στρατηγού στην περίοδο της Κατοχής, περιγράφεται με επιστημονικό τρόπο από το Κέντρο Ιστορίας, καθώς ο συγκεκριμένος ήταν στέλεχος του δοσιλογισμού”.

Φωτογραφία: voria.gr

Ο Αλμπέρτος Ναρ (1947-2005) ήταν γόνος σεφαραδιτών Εβραίων, επιζώντων του Ολοκαυτώματος. Εργάστηκε ως Γραμματέας της Ισραηλιτικής Κοινότητας και διευθυντής του Κέντρου Ιστορικών Μελετών Εβραϊσμού Θεσσαλονίκης, μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του Κέντρου Ιστορίας του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Κυκλοφόρησε τα βιβλία: «Οι συναγωγές της Θεσσαλονίκης», «Τα τραγούδια μας» (Θεσσαλονίκη, 1985, με πρόλογο του Γιώργου Ιωάννου), «Σε αναζήτηση ύφους» και «Σαλονικάι, δηλαδή Σαλονικιός».