Θεσμικό ατόπημα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, τιμωρεί την κριτική δημοσιογραφία

Στο σχέδιο νόμου της κυβέρνησης με γενικό τίτλο «ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΣΤΟΝ ΕΝΤΥΠΟ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΥΠΟ – ΣΥΣΤΑΣΗ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΩΝ ΜΗΤΡΩΩΝ ΕΝΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ KAI ΛΟΙΠΕΣ ΡΥΘΜΙΣΕΙΣ», Συστήνεται Ειδική Επιτροπή για την κρίση περί τήρησης ή μη των αρχών της δημοσιογραφικής ηθικής και δεοντολογίας.

Η Ειδική Επιτροπή της παρ. 1 αποτελείται από εννέα (9) μέλη, με τα αναπληρωματικά τους, ως εξής: α) έναν (1) εκπρόσωπο του κοινωφελούς Ιδρύματος «Ίδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθανασίου Βασιλείου Μπότση», ως Προέδρο, β) δύο (2) μέλη Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (Δ.Ε.Π.) ελληνικού Α.Ε.Ι. με γνωστικό αντικείμενο τη δημοσιογραφία, την επικοινωνία ή τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, εκ των οποίων το ένα (1) ορίζεται Αντιπρόεδρος, γ) έναν (1) εκπρόσωπο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (Ε.Σ.Η.Ε.Α.), δ) έναν (1) εκπρόσωπο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.), ε) έναν (1) εκπρόσωπο της Ένωσης Εκδοτών Διαδικτύου (ΕΝ.Ε.Δ.), στ) ένα (1) μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ.), ζ) έναν (1) εκπρόσωπο της Ένωσης Ιδιοκτητών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (Ε.Ι.Η.Ε.Α.) και η) έναν (1) εκπρόσωπο του επαρχιακού τύπου. Η θητεία των μελών της είναι διετής. Με την επιφύλαξη της παρ. 7 του άρθρου 24,το φυσικό πρόσωπο που συμμετέχει στην Επιτροπή ορίζεται από έκαστο μέλος αυτής.

Η Επιτροπή συγκαλείται οποτεδήποτε, είτε αυτεπαγγέλτως κατά την κρίση των μελών της, είτε κατόπιν καταγγελίας οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον εναντίον μέσου του έντυπου ή ηλεκτρονικού τύπου, κατά την έννοια του άρθρου 3, και επιλαμβάνεται των υπό εξέταση ή των καταγγελλομένων θεμάτων. Η Επιτροπή αποφαίνεται εντός δέκα (10) ημερών από τότε που περιήλθε σε γνώση της η κρινόμενη υπόθεση, για τη διατήρηση ή τη διαγραφή της επιχείρησης από τα Μητρώα.

Δηλαδή η κυβέρνηση θεσπίζει ένα ειδικό διοικητικό όργανο το οποίο θα έχει τη δυνατότητα να «κλείνει» ένα μέσο ενημέρωσης, στην περίπτωση που αυτό το όργανο διαπιστώσει ότι το μέσο παραβίασε την «δημοσιογραφική ηθική και δεοντολογία».

Δηλαδή για πρώτη φορά θεσπίζεται, ένα κρατικό όργανο κατασταλτικής διοικητικής αρμοδιότητας αναφορικά με τον Τύπο. Ένα όργανο που θα έχει τη δυνατότητα να διαγραφεί από το Μητρώο, μέσα ενημέρωσης.

Ήταν αναγκαία όμως αυτή η παρέμβαση;

Ευθύς εξαρχής θα πρέπει να τονιστεί ότι ο έλεγχος της δημοσιογραφικής ηθικής και δεοντολογίας, δεν μπορεί να αποτελεί λειτουργικό αντικείμενο, οποιουδήποτε τρίτου, ει μη μόνον, των ίδιων των δημοσιογράφων μέσω των πειθαρχικών οργάνων τους. Διότι, οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι με βάση τον Κώδικα Δεοντολογίας τους, μπορεί να κρίνουν εναργέστερα το ποια περίπτωση συνιστά παραβίαση της δεοντολογίας.

Άλλωστε, το νομικό μας πλαίσιο είναι επαρκέστατο όσον αφορά την προστασία προσώπων που θίγονται από κακόβουλα δημοσιεύματα. Δηλαδή, μπορεί οποιοσδήποτε πολίτης ο οποίος θίγεται από ένα δημοσίευμα που αναπαρήχθη κατά παράβαση της δημοσιογραφικής ηθικής και δεοντολογίας, να απολαύσει της δικαστικής προστασίας προσφεύγοντας στην Δικαιοσύνη.

Το συγκεκριμένο άρθρο του νομοσχεδίου, βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με τις αρχές της ελευθεροτυπίας και της ελευθερίας της έκφρασης, αφού εισάγει διοικητικά κατασταλτικά μέτρα και μάλιστα ιδιαίτερα επαχθή όπως αυτό της διακοπής λειτουργίας του μέσου, μέσω μίας επιτροπής, που χωρίς να έχει τα εχέγγυα της δικαστικής κρίσης, θα αποφασίζει για ηθικά – δεοντολογικά ζητήματα, έχοντας μάλιστα διορισμένο πρόεδρο αυτής. Όλα αυτά δε, χωρίς καν να προσδιορίζεται το θεσμικό πλαίσιο της λειτουργίας αυτού του οργάνου, με μόνη την γενική και αόριστη αναφορά, ότι για την λειτουργία του θα λαμβάνονται υπόψη οι ισχύοντες Κώδικες Επαγγελματικής Ηθικής και Δεοντολογίας των δημοσιογράφων, ιδίως ο Κώδικας Επαγγελματικής Ηθικής και Δεοντολογίας της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών (Ε.Σ.Η.Ε.Α.) και ο Κώδικας Δεοντολογίας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.Σ.Υ.). Δηλαδή πολύ απλά το σχέδιο νόμου λέει οτι κατά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο πλαίσιο της λειτουργίας αυτής επιτροπής, θα λαμβάνονται υπόψη και άλλα κριτήρια (εκτός από τους κώδικες δημοσιογραφικής δεοντολογίας), χωρίς όμως να περιγράφονται αυτά!

Μετά την «λίστα Πέτσα» η κυβέρνηση προχωρά σε άλλο ένα θεσμικό ατόπημα, με σκοπό την εδραίωση ενός συστήματος κατευθυνόμενης ενημέρωσης των πολιτών.

Αυτή τη φορά όμως πήγε ένα βήμα εμπρός: μέχρι σήμερα επιβράβευε την φιλική σε αυτήν δημοσιογραφία. Με το σχέδιο νόμου αυτό, επιχειρεί να τιμωρεί την κριτική δημοσιογραφία.