Πόσο γρήγορα ξεχάσαμε ηλικιωμένους και φοιτητές που πέθαιναν από τις δηλητηριώδεις αναθυμιάσεις που σκόρπισε το μαγκάλι τους ή κάηκαν από κακής ποιότητας θερμάστρες
Πόσο επιπόλαια επιστρέψαμε στην περίοδο της διαρκούς οδύνης. Και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο, βάζοντας ιδίοις χερσί την αγχόνη στον λαιμό μας. Ψηφίζοντας δηλαδή την χειρότερη κυβέρνηση από εποχής μεταπολίτευσης. Όχι όλοι αλλά φαλάγγι μας πάει όλους.
Από την περίοδο των σκληρών μνημονίων είχαμε να δούμε, εξακολουθητικά, θανάτους συμπολιτών μας από φωτιά ή αναθυμιάσεις. Η φτώχεια δεν υπάρχει μόνο σε τρισάθλιες παραγκουπόλεις και φαβέλες. Σήμερα κατοικεί και σε μικρομεσαία ή φτωχά νοικοκυριά. Μιας κι ο Μητσοτάκης επιβάλλει τη στέρηση από άποψη, ακριβώς όπως επιβάλει και τη βιοπολιτική του θανάτου, μέσω του Εθνικού Συστήματος Υγείας, σε καιρούς πανδημίας.
Αν λοιπόν κορδώνεται η κυβέρνηση που το καλοκαίρι του 2021 μπορεί μεν να κάηκε το πελεκούδι αλλά «ουδείς νεκρός υπήρξε από πυρκαγιά επί των ημερών της», λάθος καμαρώνει! Και άνθρωποι λαμπάδιασαν εξ αιτίας της, απλά σε άλλο μέτωπο. Στο μέτωπο της φτώχειας. Δεν πρόκειται για κακής ποιότητας συμψηφισμό. Υπάρχει σύνδεσμος ανάμεσα σε ό,τι προηγείται με ό,τι έπεται, υπάρχει αλληλουχία. Εξ αιτίας της οικονομικής πολιτικής που ασκεί, οι πολίτες φτωχοποιούνται ραγδαία εκ νέου. Εξ ου και 76 άνθρωποι-μέσα στο 2021, έχασαν τη ζωή τους, χρησιμοποιώντας παρακατιανής ποιότητας συσκευές θέρμανσης. Διότι δεν είχαν την ευχέρεια μήτε για ρεύμα, μήτε για πετρέλαιο μήτε καν για να αποκτήσουν ποιοτική ηλεκτρική συσκευή. Κι από τις 20 Νοεμβρίου και έπειτα, σύμφωνα πάντα με τα επίσημα στοιχεία της Πυροσβεστικής, 20 επιπλέον συμπολίτες μας έπεσαν θύματα της ενεργειακής φτώχειας (Στοιχεία: Κυριάκος Νασόπουλος, εφημερίδα Το Ποντίκι).
Τώρα δε που κατεβαίνει το θερμόμετρο και το κρύο θα περονιάζει για τα καλά, δυστυχώς για τον Μωυσή και δυστυχέστερα για εμάς, θα προκύψουν κι άλλοι τέτοιοι θάνατοι. Κι ο άδικος θάνατος έχει το ίδιο ασήκωτο βάρος, είτε περνά στα ψιλά των ειδήσεων είτε όχι.
Στην Ελλάδα δεν είναι μόνο η διαχείριση της πανδημίας που έχει προκαλέσει πολιτικές μετατοπίσεις. Είναι και η φτωχοποίηση που πλέον βάζει χέρι για να αλλάξουν τα δεδομένα. Μπορεί οι ψηφοφόροι του 2019 να φέρουν το 39,85 της ευθύνης των ψήφων τους, η κυβέρνηση όμως φέρει ολάκερη την ευθύνη για την αντικοινωνική πολιτική της. Για τις σπατάλες υπέρ της αφεντιάς της και τις τσιγγουνιές της υπέρ των πολλών.
Αλλά έχει ο καιρός γυρίσματα κι ο μήνας εβδομάδες… Αρκεί να εννοήσουμε ότι πρέπει να συνδέσουμε τις προσωπικές μας ανάγκες και επιθυμίες με το κοινό καλό. Kαι τότε θα ‘ρθει μια μέρα μεσημέρι, που θα ζεσταθεί κι η ψυχούλα των φτωχών απ’ το λαμπάδιασμα τής πλέον αδίσταχτης κι απάνθρωπης κυβέρνησης.
Και στον φλογισμό της θα έχουν βάλει πλάτη όχι μόνο οι ζωντανοί αλλά κι όλοι οι αδικοχαμένοι νεκροί επί των ημερών της. Κυριακή θα είναι.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
