Στις 05 Ιανουαρίου του 1972, ο 27χρονος Βασίλειος Λυμπέρης (ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα), καταδικάζεται σε θάνατο για τη δολοφονία της γυναίκας, της πεθεράς και των δύο παιδιών του. Πιο συγκεκριμένα, το Κακουργιοδικείο της Αθήνας τον έκρινε ένοχο διότι έκαψε ζωντανούς:
– Την εν διαστάσει σύζυγό του Βασιλική Λυμπέρη, 24 ετών
– Την πεθερά του Αντιγόνη Μάρκου, 55 ετών
– Την κόρη του Παναγιώτα Λυμπέρη, 2½ ετών
– Τον γιο του Γιώργο Λυμπέρη, 1 έτους
Το φρικτό περιστατικό συνέβη στο σπίτι των θυμάτων στο Χαλάνδρι ενώ ο δράστης είχε τρεις φίλους του, συνεργούς στο έγκλημα. Τα τρία από τα θύματα ξεψύχησαν ακαριαία ενώ η σύζυγός του μερικές ώρες αργότερα. Ο Λυμπέρης, καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο (για καθένα από τα θύματα ξεχωριστά). Σε θάνατο καταδικάστηκε και ο ένας εκ των συνεργών του (ο 18χρονος Παύλος Αγγελόπουλος), ενώ οι άλλοι δύο κρίθηκαν ένοχοι με μικρότερες ποινές.
Την Παρασκευή 25 Αυγούστου 1972, ο Βασίλης Λυμπέρης εκτελείται. Έξι σφαίρες (δώδεκα στρατιωτών οι οποίοι απάρτιζαν το εκτελεστικό απόσπασμα), τον ρίχνουν νεκρό.
Την ίδια μέρα, επρόκειτο να εκτελεστεί στην Κέρκυρα και ο συνεργός του, Παύλος Αγγελόπουλος. Η εκτέλεση αυτής της θανατικής ποινής ανεστάλη επ΄ αόριστον, λόγω του νεαρού της ηλικίας του καταδικασθέντα. Τρία χρόνια μετά, η ποινή αυτή μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
Ο δολοφόνος Βασίλης Λυμπέρης το προηγούμενο, της εκτέλεσης, βράδυ ζήτησε από έναν δεσμοφύλακα μολύβι και χαρτί για να γράψει ένα σύντομο γράμμα αποχαιρετισμού προς τη μητέρα του. Στη συνέχεια παρακάλεσε να έλθει ο ιερέας της ενορίας για να τον κοινωνήσει. Μπροστά του, ο Β. Λυμπέρης δάκρυσε και παρακάλεσε «να τον συγχωρέσουν ο Θεός και οι άνθρωποι».
Η θανατική ποινή στην Ελλάδα καταργήθηκε το Δεκέμβριο του 1993 από την κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με τον Νόμο 2172/1993. Η εκτέλεση του Β. Λυμπέρη ήταν η τελευταία που έλαβε χώρα σε ελληνικό έδαφος.
