Του Κώστα Βαξεβάνη
Η Αστυνομία κατέσχεσε «βιβλία αναρχικού περιεχομένου» , όπως ανακοίνωσε μετά από επιχείρηση που έκανε σε διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη που ανήκε σε ύποπτους για τρομοκρατία. Καταλαβαίνω γιατί ίσως προχώρησε σε κατάσχεση των βιβλίων όπως και άλλων αντικειμένων. Θα προσπαθήσει μέσα από την ανάλυσή τους, να προχωρήσει σε συμπεράσματα. Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί ανακοινώνει το περιεχόμενο των βιβλίων: «αναρχικού περιεχομένου».
Σε παρόμοιες επιχειρήσεις της Αστυνομίας σε άλλες «γιάφκες», δεν θυμάμαι να υπήρξε ανακοίνωση στην οποία να λέει ότι κατασχέθηκαν βιβλία φασιστικού περιεχομένου όπως «ο Αγών μου» του Χίτλερ. Ή το περιοδικό «Χρυσή Αυγή» που έχει βρεθεί σε πολλά από τα ορμητήρια των τραμπούκων που συλλαμβάνει συχνά από το χώρο της «δεξιάς τρομοκρατίας». Άσε που αυτοί με βόμβες, όπλα, και εκρηκτικά δεν είναι τρομοκράτες αλλά εγκληματικές ομάδες. Αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα.
‘Αρα λοιπόν η ανακοίνωση της Αστυνομίας για τον συγκεκριμένο τύπο των αναρχικών βιβλίων-ευρημάτων, γίνεται εξαιτίας της πίστης που έχει πως αυτά τα βιβλία, είναι ενοχοποιητικά και επικίνδυνα. Πως βιβλία δηλαδή, τμήμα της Παγκόσμιας γνώσης, που κυκλοφορούν σε τελευταία ανάλυση νόμιμα, αποτελούν ενοχοποιητικά στοιχεία. Και αυτό το αποφασίζει κάποιος αστυνομικός, όπως κάποτε το αποφάσιζε κάποιος λογοκριτής της εφταετίας ή οι ορδές του Χίτλερ που έκαψαν «άχρηστα και επικίνδυνα» βιβλία τον Μάιο του 1933.
Ο Μπακούνιν, ο Κροπότκιν, ο Καστοριάδης ακόμη και ο Τσόμσκι που γράφει «Περί Αναρχισμού», μπορεί δηλαδή να είναι οι αποδείξεις των σχέσεων με το έγκλημα, τόσο ατράνταχτες, που τις ανακοινώνει κιόλας η Αστυνομία;
Φαντάζομαι πως ο κύριος Δένδιας και οι άνθρωποί του, θα προτιμούσαν σε διαμερίσματα όσων ερευνούν να βρίσκουν τα επιμορφωτικά «Άστρα και Όραμα» και τα άπαντα του Αδώνιδος ή του Λιακόπουλου. Όποιος διαβάζει βιβλία πολιτικής σκέψης είναι επικίνδυνος, αλλά όποιος διαβάζει τον «Καζαμία», νομοταγής και υπεύθυνος πολίτης. Αυτό το καταλαβαίνω ως διάθεσή τους. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί η κοινωνία πρέπει να ζήσει την ιδεοληψία τους, την αμορφωσιά και την επικινδυνότητά τους.
Μια από τις ιστορίες που μου έχει διηγηθεί ο πατέρας μου για τις μέρες εκείνες που ετοίμαζε τα πράγματά του βέβαιoς ότι θα πάει εξορία, ήταν και το κάψιμο των βιβλίων. Η οικογένεια είχε αναλάβει να κάψει τμηματικά και κρυφά ό,τι βιβλίο μπορούσε να είναι ενοχοποιητικό για «κομμουνιστική δράση». Ανάμεσα βέβαια και πολλά βιβλία ρώσων της κλασσικής λογοτεχνίας, όπως Τολστόι και Ντοστογιέφσκι. Ο πατέρας μου γνώριζε ότι είναι λογοτεχνία, ο αστυνομικός όμως έβλεπε απλώς ένα ρώσικο όνομα.
Έτσι λοιπόν και σήμερα. Ο Αστυνομικός που θα βρει τον «οδηγό μαγειρικής του Νίκου Τσελεμεντέ» ξέρει ότι δεν έχει καμιά σχέση με τον «Τσελεμεντέ του Αναρχικού» που προφανώς είναι στη λίστα προγραφών του κυρίου Δένδια;
Σαν δεν ντρεπόμαστε λίγο…
