Η τελευταία φωτιά του τέως Βασιλιά: Πώς η απόφαση Μητσοτάκη έβγαλε από το σκοτάδι τον Αντώνη Σαμαρά

Ήδη από χθες, το koutipandoras είχε εκκινήσει τη καταγραφή των αντιδράσεων στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, αντιδράσεις που ανάγκασαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να συγκαλέσει διυπουργικό συμβούλιο για το τελετουργικό ταφής του έκπτωτου και τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου.

Το αίτημα των παιδιών του Γκλύξμπουργκ να τελεστεί η κηδεία δημοσία δαπάνη, με λαϊκό προσκύνημα και η ταφή με τιμές αρχηγού κράτους, όσο και τα φιλοβασιλικά «αισθήματα» σημαντικής μερίδας κεντρικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας, είχαν οικοδομήσει έναν ασφυκτικό κλοιό για τον πρωθυπουργό, οδηγώντας τον να διαχειριστεί πολιτικά το ζήτημα της ταφής και να συγκαλέσει διυπουργικό συμβούλιο.

Βέβαια, παρότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης γνώριζε ότι ο έκπτωτος και τέως Βασιλιάς Κωνσταντίνος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα και άρα δεν μπορούσε να ταφεί με τιμές αρχηγού κράτους, επέλεξε να κάτσει στο τραπέζι των συζητήσεων στο πλαίσιο του διυπουργικού συμβουλίου, και να εξετάσει διαφορετικά σενάρια. Μάλιστα, αργότερα έγινε γνωστό ότι στο Μέγαρο Μαξίμου βρέθηκαν και οι τρεις γιου του Γλύξμπουργκ.

Κατ’ ουσίαν, η καθ’ αυτή σύγκλιση του διυπουργικού συμβουλίου αποτέλεσε «βήμα πίσω» για τον πρωθυπουργό, καθ’ ότι ο ίδιος αναγκάστηκε να εξετάσει το ενδεχόμενο ταφής ενός ιδιώτη που δεν έχει Ελληνική υπηκοότητα ήδη από το 1994, με τιμές αρχηγού κράτους.

Στην κορυφή του φιλοβασιλικού μετώπου ο Αντώνης Σαμαράς

Ώρες αφότου έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου, κυβερνητικά -και μη- στελέχη δεν δίστασαν να εκφράσουν την φιλοβασιλική τους οδύνη.

Ο Θάνος Πλεύρης δήλωσε ότι: «ο τελευταίος βασιλιάς της Ελλάδας επέλεξε να πεθάνει στη Πατρίδα του», ο Στέλιος Πέτσα: «τέλος εποχής. Υπήρξε ολυμπιονίκης, αξιωματικός, βασιλιάς, πάντα Έλληνας», ενώ ο Μάκης Βορίδης γράφοντας στην καθαρεύουσα ανέφερε ότι: «Ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της Ελληνικής ιστορίας και ο θάνατός του κλείνει έναν σημαντικό κύκλο που καθόρισε τη μεταπολιτευτική πορεία της χώρας».

Και ενώ αρκετοί θα περίμεναν ότι η εσωκομματική γκρίνια για το τελετουργικό ταφής θα παρέμενε σε ήπιους τόνους, σήμερα, ο Αντώνης Σαμαράς έσπευσε να εκφράσει και να ηγηθεί της πικρίας που εξέφρασε μερίδα των φιλοβασιλικών στελεχών της Νέας Δημοκρατίας αναφορικά με το τελετουργικό της ταφής.

Διαβάστε Περισσότερα: Βγαίνει μπροστά ο Σαμαράς για την κηδεία του τέως: Κριτική στον Μητσοτάκη και φλερτ με το στέμμα

Με μια μακροσκελή ανακοίνωση, ο πρώην πρωθυπουργός κατέγραψε δημόσια τη διαφωνία του με την επιλογή να κηδευτεί ο Κωνσταντίνος Γλύξμπουργκ ως ιδιώτης: «Οι Δημοκρατίες δεν αποσιωπούν το παρελθόν τους», σημειώνει με νόημα ο Αντώνης Σαμαράς, αναφέροντας, μεταξύ άλλων, ό,τι: «ο θάνατος ενός πρώην Ανώτατου Άρχοντα όμως – πέρα από την ανθρώπινη πλευρά – έχει συμβολική σημασία. Δείχνει το πώς οι Έλληνες στέκονται απέναντι στην Ιστορία τους. Οι Δημοκρατίες δεν αποσιωπούν το παρελθόν τους. Μόνο τα αυταρχικά καθεστώτα συνηθίζουν να “σβήνουν φωτογραφίες” και σελίδες ολόκληρες…»

Με την άκρα-Δεξιά ή με το «Κέντρο»;

Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να αγνοήσει το αίτημα να τελεστεί η κηδεία δημοσία δαπάνη, με λαϊκό προσκύνημα και η ταφή με τιμές αρχηγού κράτους είναι σαφές ότι αποτέλεσε την αφορμή για να επανέλθει στην επιφάνεια μιας στρατηγικής σημασίας σύγκρουση που μαίνεται στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας.

Κατά καιρούς έχουν γραφτεί πολλά δημοσιεύματα που καταγράφουν τις διαφωνίες αναφορικά με ζητήματα κεντρικής γραμμής όσο και επιλογής προσώπων που ως «σύμβολα» αποκρυσταλλώνουν διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές. Το τελετουργικό της ταφής φαίνεται ότι αποτέλεσε μια καλή αφορμή για να αναζωπυρωθεί μια σύγκρουση που δεν έπαψε ποτέ.

Ο Αντώνης Σαμαράς αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι μπορεί να βγεί ανά πάσα ώρα και στιγμή από το παρασκήνιο για να συσπειρώσει ένα εσωκομματικό στελεχιακό δυναμικό που δεν συμφωνεί με τα «κεντρώα» ανοίγματα του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Φαίνεται ότι οι ακροδεξιοί νεοδημοκράτες δεν είναι διατεθειμένοι να υπερασπιστούν την απόφαση του Μητσοτάκη για το τελετουργικό της ταφής, και να φωνάξουν: «Ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο Μητσοτάκης».

Βέβαια, όποια και αν είναι η έκβαση της παραπάνω διαμάχης, είναι τουλάχιστον θλιβερό να παρακολουθεί κανείς μια εσωκομματική αντιπαράθεση που ξετυλίγεται με αφορμή τον θάνατο ενός τέως Βασιλιά που θεωρείται ιδιώτης, χωρίς ελληνική υπηκοότητα και με καταγωγή από τη Δανία.

Όπως έγραψε και ένας καλός φίλος: «Είναι τρομερό πως οι δεξιοί δεν δίνουν την ελληνική υπηκοότητα σε μετανάστες που μένουν δεκαετίες στην Ελλάδα, ενώ παράλληλα αποθεώνουν έναν έκπτωτο βασιλιά, που δεν έχει ελληνική υπηκοότητα».