Τα πλούσια κράτη μειώνουν τις δαπάνες τους για ανθρωπιστική βοήθεια

Οι πλούσιες χώρες – περιλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Βρετανίας—ξόδεψαν λιγότερα χρήματα πέρυσι για την παροχή βοήθειας και την αντιμετώπιση ανθρωπιστικών κρίσεων, αν και ο ΟΗΕ αντιμετωπίζει ανάγκες άνευ προηγουμένου, σύμφωνα με έκθεση που δόθηκε σήμερα στη δημοσιότητα.

Οι ΗΠΑ, η μεγαλύτερη δωρήτρια παγκοσμίως, μείωσε τις δαπάνες της για ανθρωπιστική βοήθεια κατά 6% ή 423 εκατομμύρια δολάρια το 2018, ενώ η Γερμανία και η Βρετανία δαπάνησαν 11% λιγότερα χρήματα σε σχέση με το 2017, σύμφωνα με την ετήσια έκθεση του Global Humanitarian Assistance.

Και αυτό παρά τις εκκλήσεις για τη συγκέντρωση του ποσού ρεκόρ των 28,3 δισεκατομμυρίων δολαρίων που απηύθυναν το 2018 διεθνείς οργανισμοί υπό τον ΟΗΕ, ο οποίος είχε ανακοινώσει ότι περισσότεροι από 200 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν ανάγκη ανθρωπιστική βοήθεια. Οι εμπόλεμες Συρία και Υεμένη έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων που χρειάζονται βοήθεια.

«Πρέπει να παρακολουθήσουμε τη στάση αυτών των τριών μεγάλων δωρητών πολύ στενά και να διασφαλίσουμε ότι δεν πρόκειται για την έναρξη μιας τάσης που θα συνεχιστεί», δήλωσε ο Νταν Κόπαρντ διευθυντής ερευνών και ανάλυσης στο Global Humanitarian Assistance, όπως μεταδίδει το Thomson Reuters Foundation και αναμεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Σύμφωνα με την έκθεση αυτή, το συνολικό ποσό ανθρωπιστικής βοήθειας που παρείχαν οι κυβερνήσεις αυξήθηκε λίγο πέρυσι καθώς τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Σαουδική Αραβία αύξησαν τις δαπάνες τους, παρέχοντας κυρίως βοήθεια στην Υεμένη, επεσήμανε ο Κόπαρντ.

Τα προγράμματα που δίνουν στους ανθρώπους τον έλεγχο των πόρων που τους παρέχονται ως ανθρωπιστική βοήθεια αυξήθηκαν κατά 10% σε σχέση με το 2017 για να φτάσουν το ποσό ρεκόρ των 4,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2018, αναφέρεται στην έρευνα.

Επίσης αυξήθηκαν οι μακροπρόθεσμες δωρεές που βοηθούν τους εργαζόμενους σε ανθρωπιστικές οργανώσεις να διαχειρίζονται τις επιπτώσεις των κρίσεων.

Μεγάλος αριθμός ανθρωπιστικών κρίσεων διαρκεί για χρόνια, με αποτέλεσμα να χρειάζονται περισσότεροι πόροι για μεγαλύτερο διάστημα προκειμένου να αντιμετωπιστούν.