Τα ελληνικά ΜΜΕ σε διατεταγμένη υπηρεσία θεσμών και προπαγάνδας στο "Ναι"

Του Αδάμ Γιαννίκου

Μαύρες μέρες ζει η δημοκρατία στην Ελλάδα με τα ιδιωτικά ΜΜΕ να δίνουν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα υπέρ της παλινόρθωσης του μνημονιακού καθεστώτος και της ολοκληρωτικής συντριβής κάθε φωνής αντίστασης στη χώρα.

Το επικοινωνιακό μπαράζ, που επιχειρείται από το Σάββατο και κορυφώνεται όσο πλησιάζει η Κυριακή του δημοψηφίσματος, κάνει τις οργουελικές δυστοπίες να φαντάζουν με παιδικό παραμύθι. Ιδιωτικά κανάλια και εφημερίδες, που πρωτοστάτησαν όλα τα προηγούμενα χρόνια στην επιβολή μέσω των μνημονίων των συμφερόντων τραπεζών και εργολάβων, προχωρούν σήμερα σε θηριώδη προπαγάνδα, που κάνει τον οποιοδήποτε αντικειμενικό παρατηρητή να αναρωτιέται αν αξίζει πλέον στη χώρα μας οτιδήποτε η δημοσίευση, που «είναι η ψυχή της δικαιοσύνης».

Μένουμε Ευρώπη, περιμένουμε Παπαδήμο

Η αλήθεια είναι πως οι υποστηρικτές του Μνημονίου ποτέ δεν υπήρξαν πιο ευφάνταστοι και, ταυτόχρονα, πιο προβλέψιμοι στις αντιδράσεις τους. Όταν πριν από μερικά χρόνια διάφοροι γραφικοί έβαζαν μουστάκι αλά Χίτλερ σε φωτογραφίες της Μέρκελ, η Ελλάδα δεν είχε περάσει Διαφωτισμό, ο γερμανικός Τύπος απαντούσε με κωλοδάχτυλα και τα ελληνικά ΜΜΕ της διαπλοκής κατανάλωναν τόνους χαρτιού και ατέλειωτες ώρες μεταδόσεων για αποδείξουν ότι η λιτότητα είναι σύμφυτη με το χαμηλό επίπεδο των λαϊκών τάξεων. Τώρα που οι υποστηρικτές του «Ναι» συγκρίνουν στα social media τα ψηφοδέλτια του δημοψηφίσματος με τα ψηφοδέλτια του Πινοσέτ και του Χίτλερ, απλώς μένουμε Ευρώπη.

Το βασικό σύνθημα υπέρ του «Ναι», όπως προέκυψε από τις ζυμώσεις ανάμεσα στους εκπροσώπους του μνημονιακού κατεστημένου, επέβαλλε στο δημόσιο λόγο το δικό του διακύβευμα. Έχοντας τη συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ στο πλευρό τους, οι ηττημένοι των εθνικών εκλογών ποτέ δεν έκρυψαν ότι αποζητούν τη ρεβάνς. Το σενάριο της αριστερής παρένθεσης πήρε σάρκα και οστά με την αναγγελία του δημοψηφίσματος, μετατρέποντας το «Ναι» ή «Όχι» στην πρόταση-τελεσίγραφο των δανειστών, σε ναι ή όχι στο ευρώ και την Ευρώπη.

Η πρώτη δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε στο σημερινό φύλλο της Εφημερίδας των Συντακτών (εικ.) έδειξε σαφές προβάδισμα του «Όχι» στην πρόταση των δανειστών. Σύσσωμο το μνημονιακό κατεστημένο συσπειρώνεται γύρω από το «Ναι», προσπαθώντας να επιβάλλει το δικό του ερώτημα, που απροκάλυπτα μετασχηματίζεται σε ψήφο εμπιστοσύνης προς στη κυβέρνηση πέρα από κάθε θεσμική πρόβλεψη, δείχνοντας τις πραγματικές διαθέσεις των εμπνευστών του. Ενδεικτική είναι η δημόσια παρέμβαση των τελευταίων εκδόσεων του Βήματος και του Πρώτου Θέματος (εικ.). Οι δυο κυριακάτικες εφημερίδες (28/6) έθεσαν το δίλημμα «ευρώ ή δραχμή» και πούλησαν δημοσκοπήσεις, οι οποίες είχαν διενεργηθεί πριν από την ανακοίνωση του δημοψηφίσματος το βράδυ της Παρασκευής, ως απάντηση του εκλογικού σώματος υπέρ του «Ναι».

Από την πρώτη καλοσκηνοθετημένη συγκέντρωση των «Μένουμε Ευρώπη» στο Σύνταγμα -με τις γραφικές παρουσίες της ευυπόληπτης «σιωπηλής πλειοψηφίας» ενός αστικού κόσμου σε αφασία τύπου War against the redish cliantel state (εικ.)- ήταν φανερό πως ο μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας θα αναλάμβανε το βάρος μιας επιχείρησης αποσταθεροποίησης, που όπως εξελίσσεται κάνει το λεγόμενο «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» στην Τουρκία το 1997 να φαντάζει σαν TEDx.

Στην προσπάθεια δημιουργίας μετώπου κατά της δημοσκοπικής υπεροχής του ΣΥΡΙΖΑ, οι δυνάμεις του παλαιοκομματικού κατεστημένου επιχείρησαν από την αρχή να αποδείξουν ότι το «Ναι» ταυτιζεται με τη θεσμική υπόσταση της χώρας και τη συλλογική μνήμη της κοινωνίας.

Στο σημερινό πρωτοσέλιδο της Καθημερινής (εικ.) δεσπόζει η φωτογραφία από τη χθεσινή συγκέντρωση στο Σύνταγμα με τίτλο «Δυναμικό παρών στο “Μένουμε Ευρώπη”». Όπως εξηγεί η εφημερίδα: «Εντυπωσιακή, εκρηκτική ήταν, παρά τη βροχή, η προσέλευση του κόσμου στην τρίτη διαδήλωση της πρωτοβουλίας “Μένουμε Ευρώπη” χθες το βράδυ στο Σύνταγμα. Περισσότεροι από 20.000 πολίτες παρακολούθησαν τις ομιλίες των δημάρχων Αθηναίων και Θεσσαλονίκης, Γιώργου Καμίνη και Γιάννη Μπουτάρη, του συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου, του Πύρρου Δήμα, του προέδρου της ΚΕΔΕ, Γ. Πατούλη, διαδηλώνοντας δυναμικά υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωζώνη».

Χθες, η Καθημερινή είχε παντελώς ξεχάσει να αφιερώσει στο πρωτοσέλιδό της (εικ.) έστω και μια αράδα για την μεγαλύτερη σε όγκο και παλμό συγκέντρωση υπέρ του «Όχι». Στο δε κύριο άρθρο της με τίτλο «Άφθαρτα πρόσωπα» προειδοποιούσε ότι «η μάχη της επόμενης Κυριακής είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον της χώρας. Ολοι οι σημαντικοί ηγέτες της Ευρώπης το έκαναν όσο πιο σαφές μπορούσαν, το ΟΧΙ σημαίνει έξοδο από το ευρώ και διάρρηξη της σχέσης με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Η μάχη θα χαθεί αν φθαρμένοι πολιτικοί και κόμματα αποφασίσουν να την καπελώσουν και να την εκπροσωπήσουν στον δημόσιο διάλογο. Ας κάνουν στην άκρη, συμμετέχοντας μεν στον μεγάλο ευρωπαϊκό αγώνα, αλλά χωρίς πρωταγωνιστικό ρόλο. Ολοι έχουν ασφαλώς τον ρόλο τους και κανείς δεν δικαιούται να σιωπά τούτη την ώρα. Η Ελλάδα της δημιουργίας, της ανάπτυξης, του πολιτισμού έχει όμως πολλά άφθαρτα, δυναμικά πρόσωπα και ήλθε η ώρα να παίξουν τον δικό τους ιστορικό ρόλο. Το χθες δεν μπορεί να είναι το αύριο».

Έδειξε έτσι η ναυαρχίδα του αστικού Τύπου πώς αντιλαμβάνεται την αντικειμενική ενημέρωση, αλλά, κυρίως, έδειξε ότι δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να καλέσει εμμέσως πλην σαφώς τον πρωθυπουργό να παραιτηθεί, ώστε στη θέση του να εκλεγεί ένας νέος Παπαδήμος.

Με δεδομένα τα έργα και τις ημέρες των μνημονιακών ΜΜΕ τα τελευταία πέντε χρόνια της μνημονιακής δυστοπίας, κανείς καλοπροαίρετος αναγνώστης ή τηλεθεατής δεν θα περίμενε να τηρηθούν τα όποια προσχήματα. Η πόλωση που δημιούργησε το δημοψήφισμα, σε ένα εκλογικό σώμα χωρίς καμία εμπειρία πάνω σε αυτή τη δημοκρατική διαδικασία, ήταν αυτονόητο ότι θα μεταφερόταν στον συστημικό Τύπο με όρους κοινωνικού κανιβαλισμού. Η στάση των συστημικών Μέσων και των τηλεθαμώνων τους ήταν αναμενόμενη, απλώς αυτή τη φορά έγινε απροκάλυπτα με επίκληση όλων των παλιών επιχειρημάτων υπέρ της τρόικας, μεταμφιεσμένων σε καλέσματα υπέρ της εθνικής συναίνεσης.

 

 

Τρομοκρατία, ανεξάρτητα από το τελικό ερώτημα

Θύμα αυτής της ενορχηστρωμένης απάντησης του συστήματος, η συγκέντρωση του «Όχι» υποβαθμίστηκε και από τα δελτία ειδήσεων της περασμένης Δευτερας. Τη στιγμή που η ιταλική τηλεόραση μετέδιδε ζωντανά εικόνες από την πλατεία Συντάγματος, τα Γεγονότα του MEGA εξαφάνισαν το γεγονός.

Το κανάλι αφιέρωσε σχεδόν όλο το χρόνο του βραδινού του δελτίου στον Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και τη συνέντευξη που είχε παραχωρήσει νωρίτερα το μεσημέρι της ίδιας ημέρας, με την οποία πήρε σαφή θέση υπέρ του «Ναι», δηλώνοντας ότι το «Όχι» σημαίνει όχι στην Ευρώπη. Ο πρόεδρος της Κομισιόν ζητούσε από τον ελληνικό λαό να ψηφίσει «Ναι», ανεξάρτητα από το τελικό ερώτημα, αποκαλύπτοντας στους πραγματικούς φίλους της ευρωπαϊκής ιδέας, τα δημοκρατικά όρια του θεσμού τον οποίο εκπροσωπεί.

Τη Δευτέρα, το δελτίο ειδήσεων του Ant1 αφιέρωσε μερικά λεπτά στη συγκέντρωση και έδωσε τα ρέστα του έξω από τα ATM με τη συνδρομή του οικονομικού αρχισυντάκτη του CNN, Ρίτσαρντ Κουέστ, και του πανταχού παρόντος Άδωνι Γεωργιάδη. Ο τελευταίος πλειοδότησε σε ευρωλαϊκισμό, καταγγέλλοντας τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι έχουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό. Το κανάλι, που έχει αφήσει εποχή με τα σούπερ του, ερμήνευσε ψύχραιμα και αντικειμενικά την κατάσταση: «βασανιστήρια στους συνταξιούχους για να τους δώσουν τα 60 ευρώ».

Μέσα σε λίγα λεπτά, οι σεναριογράφοι του Ant1 είχαν καταφέρει να καταγράψουν τη γεωπολιτική διάσταση του θέματος («Βενεζουέλα η Ελλάδα»), την αστυνομική («Με τα λεφτά να κυκλοφορούν από χέρι σε χέρι και από σπίτι σε σπίτι οι ληστές καιροφυλακτούν») και τη λυρική («Για τους Θεσσαλονικείς η εβδομάδα δεν ξεκίνησε καθόλου χαλαρά όπως τόσο όμορφα τούς έχουμε συνηθίσει να λέμε. Αντίθετα, ο έντονος προβληματισμός, η κούραση στην αναμονή έξω από τις τράπεζες, και η έγνοια για το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα σκοτείνιαζαν τη σκέψη και τη διάθεση»).

 

 

Ο εμφύλιος για τον ΦΠΑ και ο προδομένος Γιούνκερ

Μπροστά στο διαπραγματευτικό αδιέξοδο της ελληνικής κυβέρνησης και την ολομέτωπη επίθεση των θεσμών, τα συστημικά ΜΜΕ βομβάρδισαν το κοινό με την παλιά κλασική μέθοδο των αποσιωπήσεων και των μεγεθύνσεων. Δεν έκαναν καμία αναφορά σε φωνές από το εξωτερικό που δηλώνουν στήριξη στην ελληνική κυβέρνηση, απεναντίας κάλυψαν πλήρως το κύμα προειδοποιήσεων προς αυτήν αλλά και τις ψευδείς δηλώσεις που κατέκλυσαν το δημόσιο λόγο αναφορικά με τις διαπραγματεύσεις.

Θα ήταν τουλάχιστον αφελής κανείς να πιστεύει ότι τα ιδιωτικά ΜΜΕ θα δίσταζαν να καταρρακώσουν και τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειάς τους, από τη στιγμή που ο ίδιος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είπε σε παγκόσμια ζωντανή μετάδοση ψέματα για τις προτάσεις που παρέδωσε στον Έλληνα πρωθυπουργό, φορτώνοντας στον τελευταίο την ευθύνη για την αποτυχία των διαπραγματεύσεων και λέγοντας πως νιώθει «προδομένος».

Οι απαιτήσεις των θεσμών στο ζήτημα του ΦΠΑ και το ασφαλιστικό υπήρξαν τα δύο μεγάλα εμπόδια στην επίτευξη ενός οδυνηρού συμβιβασμού. Εξηγώντας το αδιέξοδο, η εγχώρια προπαγάνδα υπερτόνισε ότι με την αποδοχή των μέτρων κινδύνευε η αξιοπιστία του Αλέξη Τσίπρα, αποσιωπώντας εντελώς ότι η αποδοχή τέτοιων μέτρων θα έπληττε τον ελληνικό τουρισμό και θα απέκλειε οριστικά τους συνταξιούχους και όσους ζουν με το πενιχρό τους εισόδημα από οποιαδήποτε προοπτική κοινωνικής ευημερίας.

Ο κομιστής του τελεσιγράφου των ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ, διαψεύστηκε ακόμα κι από τον Βρετανό δημοσιογράφο, Πίτερ Σπίγκελ, που κάθε άλλο παρά φιλικός εμφανίζεται δημόσια απέναντι στα πεπραγμένα της Αθήνας.

Τα ΜΜΕ, που σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα να προβάλλουν τα ειρωνικά tweets του διάσημου δημοσιογράφου των Financial Times, αυτή τη φορά προτίμησαν να περιοριστούν στο σφιχταγκάλιασμα των απόψεων Γιούνκερ.

Εξάλλου, τα ελληνικά ιδιωτικά κανάλια έχουν τους δικούς τους αστέρες να ερμηνεύουν τους χρησμούς των θεσμών. Στην ιστορία της ελληνικής δημοσιογραφίας θα γραφτούν με μελανά γράμματα παρεμβάσεις, όπως το περίφημο πια «για το καλό όλων ελπίζω το Ταμείο να κρατήσει αρκετά γερά, να μην υποχωρήσει» του Μπάμπη Παπαδημητρίου σε βραδινό δελτίο της τηλεόρασης του ΣΚΑΪ (2/6). Αυτή η κραυγή αγωνίας του δημοσιογράφου προκάλεσε θυμηδία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ακόμα και ανάμεσα σε σχολιαστές που δεν λογαριάζονται στους υποστηρικτές της κυβέρνησης.

 

 

Όλοι μαζί μπορούμε να ριξουμε την κυβέρνηση

Αν, όμως, στη αρχή της διαφαινόμενης εκτροπής τα πράγματα εμφανίζονταν στην γκροτέσκα διάστασή τους, η κλιμάκωση της εκτροπής δείχνει πως στο σκοτάδι της ενημέρωσης τα πράγματα είναι σοβαρά.

Τα μεγάλα δημοσιογραφικά συγκρότηματα προβάλλουν ως τετελεσμένο ένα ιδιότυπο αντάρτικο εξαγριωμένων νοικοκυραίων κατά της αριστερής κυβέρνησης και όλων όσων τη στηρίζουν, που υπάρχει μόνο στο μυαλό των επικοινωνιολόγων της τρόικας και άλλων κατ’ επάγγελμα μνημονιακών.

Η ανησυχία και η αγωνία των Ελλήνων πολιτών προβάλλεται ως πανικός και απόγνωση, όπως ποτέ δεν προβλήθηκε ο πανικός και η απόγνωσή τους κάθε φορά που οι ανερμάτιστες κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες των μνημονιακών κυβερνήσεων επέβαλαν περισσότερα δυσβάσταχτα μέτρα, τα οποία συνοδεύτηκαν με άγρια καταστολή και την ουσιαστική κατάργηση του δικαιώματος του συνέρχεσθαι.

Πρωτοβουλίες όπως αυτές του ΣΚΑΪ υπέρ του «Ναι», αλλά και τα προεκλογικά σποτ της Επιτροπής Υποστήριξης του «Ναι», δεν ευνοούν απλώς στην επικράτηση του «Ναι» την Κυριακή αλλά δημιουργούν κλίμα για την ανατροπή της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας τη Δευτέρα. Η αλλαγή της κυβέρνησης και η εκλογή νέας από την παρούσα Βουλή αποτελεί διακηρυγμένη θέση ενός εκλεκτού δημοσιογράφου των συστημικών Μέσων, που δεν κρύβει τη φιλοδοξία του να ηγηθεί του «Ναι». Απαραίτητη προϋπόθεση για την πολιτική εξουδετέρωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι η διάβρωση της εκλογικής του βάσης, όπως καταγράφεται τα τελευταία δύο χρόνια.

Ακούγοντας την τηλεοπτική καμπάνια «Όλοι μαζι μπορούμε» για τον επαναπατρισμό εγκλωβισμένων Ελλήνων από χώρες της Ευρώπης προς στιγμήν πιστεύει κανείς ότι έχει προηγηθεί κάποιο κατακλυσμιαίο γεγονός που έχει διαφύγει της προσοχής του. Αναζητώντας τις εμπόλεμες ζώνες ανάμεσα σε Λονδίνο, Άμστερνταμ ή Βερολίνο, ο ΣΚΑΪ εξηγεί: «το “Όλοι μαζί μπορούμε” σε συνεργασία με το ViVa.gr ανταποκρίνονται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν πολλοί Έλληνες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στο εξωτερικό λόγω των έκτακτων συνθηκών και αναλαμβάνουν πρωτοβουλία για την επιστροφή τους. Πολλοί Έλληνες πολίτες, με τις τράπεζες κλειστές και τις πιστωτικές κάρτες να μη γίνονται δεκτές για συναλλαγές διεθνώς, δεν έχουν πρόσβαση σε χρήματα και αδυνατούν να επιστρέψουν άμεσα στην Ελλάδα. Όλοι οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκέπτονται το site: www.oloimaziboroume.gr/epistrefo και να συμπληρώνουν τη σχετική φόρμα προκειμένου να τους βοηθήσουμε να επιστρέψουν».

Κραυγάζοντας «Μένουμε Ευρώπη», τα κανάλια του «Ναι» πρωτοστατούν στον επαναπατρισμό εγκλωβισμένων Ελλήνων από χώρες της Ευρώπης. Στήνοντας πολεμικό σκηνικό, τα κανάλια ξεχνούν να αναφέρουν ότι η ύφεση που προκάλεσαν τα μνημόνια στην ελληνική οικονομία είναι η μεγαλύτερη σε αναπτυγμένη χώρα εν καιρώ ειρήνης.

Πέραν, όμως, από την ελαφρότητα της παραπάνω αντίφασης, υπάρχει και η βαρύτητα της ύβρεως. Σε μια χώρα που έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη και όπου οι μισοί νέοι είναι άνεργοι, η πλειοψηφία των εργαζομένων ζει εργασιακο Μεσαίωνα και οι μισοί συνταξιούχοι ζουν στα όρια της φτώχειας, σε μια χώρα όπου εγκλωβίζονται πρόσφυγες πολέμου σε μια ανεπανάληπτη για τα ευρωπαϊκά δεδομένα ανθρωπιστική κρίση, σε μια κοινωνία εγκλωβισμένη στη λιτότητα και την ύφεση, η τηλεόραση ενός από τους πιο καταχρεωμένους δημοσιογραφικούς ομίλους κάνει καμπάνια απεγκλωβισμού Ελλήνων πολιτών με την παράθεση μιας ηλεκτρονικής φόρμας στο ίντερνετ.

Οι Έλληνες φοιτητές στα βρετανικά πανεπιστήμια, οι Έλληνες γιατροί που εργάζονται στα γερμανικά νοσοκομεία, οι Έλληνες τουρίστες στα μεσογειακά θέατρα, οι Έλληνες μεταφορείς που κινούνται στους ιταλικούς αυτοκινητοδρόμους, οι Έλληνες ναυτικοί που πλέουν στον Ατλαντικό, οι Έλληνες μηχανικοί στο Ντουμπάι και πλείστοι άλλοι συμπατριώτες μας που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό παρουσιάζονται θύματα μιας δημοκρατικής διαδικασίας και όχι θύματα των πολιτικών παρεμβάσεων των θεσμων.

Το δημοσιογραφικό λειτούργημα υποβιβάζεται σε εργαλείο συστημικής προπαγάνδας, προτρέποντας τους Έλληνες του εξωτερικού που έχουν ανάγκη ρευστότητας να συμπληρώσουν τη σχετική φόρμα www.oloimaziboroume.gr/epistrefo «προκειμένου να τους βοηθήσουμε να επιστρέψουν», αποσιωπώντας την ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών (30/6) σχετικά με τις ενέργειες που πραγματοποιούνται για τη στήριξη των Ελλήνων πολιτών που βρίσκονται εκτός Ελλάδας.

Με τέτοια επικοινωνιακά πυροτεχνήματα, οι φορείς του μνημονιακού λόγου επιχειρούν να μεταπείσουν τα μεσαία στρώματα που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ στις εθνικές εκλογές και να τα επαναφέρουν δεξιότερα, επανασυγκολλώντας το κατακερματισμένο Κέντρο υπέρ μιας «εθνικής λύσης» που θα αλλοιώνει de facto την εντολή της 25ης Ιανουαρίου.

Αν, όμως, οι ιδιωτικές πρωτοβουλίες αποτελούν ένα τυπικό δείγμα ηθικής στον κόσμο της συστημικής ενημέρωσης, τα τηλεοπτικά μηνύματα υπέρ του «Ναι» αποτελούν τυπικό δείγμα πολιτικής χειραγώγησης.

Βλέποντας το τηλεοπτικό σποτ για το δημοψήφισμα που υπογράφει η Επιτροπή Υποστήριξης του «Ναι», εύκολα κανείς θα συμπέραινε ότι πρόκειται για προεκλογικό σποτ της Νέας Δημοκρατίας. Το βίντεο ξεκινά με δηλώσεις Τσίπρα, Φίλη και Σακελλαρίδη που αποδεικνύουν τις ανακολουθίες της κυβέρνησης και καταλήγει με ένα ψηφοδέλτιο όπου το ερώτημα του δημοψηφίσματος καταγράφεται ως «ναι ή όχι στο ευρώ». Κανένας δεν θα υποδείξει στους διαφημιστές πώς να κάνουν τη δουλειά τους. Αλλά, και δεν θα σιωπήσει όταν οι διαφημιστές αναλαμβάνουν το ρόλο του Εθνικού Τυπογραφείου.

Ποιος βασανίζει τους συνταξιούχους;

Οι υποστηρικτές του «Ναι» κατηγορούν τους αντιπάλους τους ότι αποφεύγουν να περιγράψουν τις συνέπειες του «Όχι» την επόμενη μέρα. Αν κρίνουμε από όσα λένε, ούτε αυτοί έχουν κάτι ουσιαστικό να πουν για την επόμενη μέρα. Είναι εξαιρετικά δύσκολο για πολιτικούς όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στο πρόσωπο των οποίων έχει καταγραφεί με εμβληματικό τρόπο η αποδοκιμασία μιας ολόκληρης κοινωνίας, να πουν ανοιχτά ότι το «Ναι» ισοδυναμή με διαίωνιση της λιτότητας και διακυβέρνησης της χώρας μέσω e-mail.

Πίσω από το ναι ή όχι στο ευρώ, επιχειρείται η παλινόρθωση του προηγούμενου καθεστώτος. Οι ηττημένοι των τριών τελευταίων εκλογικών αναμετρήσεων, δεν μένουν πλέον στα λόγια. Επιχειρούν ανοιχτά να πάρουν τη ρεβάνς από τους πολιτικούς τους αντιπάλους, προκαλώντας τη νοημοσύνη όσων πασχίζουν μέσα στον ορυμαγδό να θυμηθούν τα έργα και τις ημέρες τους.

Οι υποστηρικτές του «Ναι» θεωρούν ότι κύριος και αποκλειστικός υπεύθυνος για τις κλειστές τράπεζες είναι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και όχι οι πολιτικές προτεραιότητες της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Έχοντας προνομιακή πρόσβαση στον καταμερισμό του τηλεοπτικού χρόνου, μονοπωλούν την άποψη τους στο δημόσιο χώρο. Ταυτόχρονα, απορρίπτουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα όλων των πολιτών να κρίνουν σε δημοψήφισμα αν η πρόταση Γιούνκερ βασανίζει τους συνταξιούχους ή όχι, αποφεύγοντας να απαντήσουν στο ερώτημα αν δέχονται τις περικοπές που η πρόταση επιβάλλει.

Ενδεικτική των προθέσεων είναι η δήλωση του εκπροσώπου της Νέας Δημοκρατίας που έκανε λόγο σήμερα το πρωί στην ΕΡΤ για «σκόπιμο βασανισμό των συνταξιούχων» από την κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτή και παρόμοιες δηλώσεις για την πραγματικά θλιβερή εικόνα στα ΑΤΜ απαιτεί από τον ακροατή μνήμη χρυσόψαρου και από τον πολίτη νοοτροπία κάφρου.

Σ’ αυτό το σημείο, αναδεικνύεται η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να ανταπεξέλθει στα απανωτά επικοινωνιακά χτυπήματα των συσπειρωμένων αντιπάλων του. Σήμερα και χθες, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ είχαν τεχνηέντως αποκλειστεί από τα τηλεοπτικά πάνελ. Με το πρόσχημα ότι η συζήτηση ανάμεσα στους λεγόμενους φορείς των παραγωγικών τάξεων -οι οποίοι πρόσκεινται πολιτικά στη Νέα Δημοκρατία και τάσσονται αναφανδόν υπέρ του «Ναι»- είναι οικονομικού περιεχομένου, οι εκπρόσωποι του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης καλούνταν μόνο στα πάνελ όπου συμμετείχαν πολιτικά πρόσωπα.

Χωρίς κανένα θεσμικό έλεγχο πάνω στις τράπεζες που χρηματοδοτούν τα ΜΜΕ της διαπλοκής και με τη συντριπτική πλειοψηφία αυτών απέναντί της, το μόνο άφθαρτο και αποτελεσματικό επικοινωνιακό εργαλείο της κυβέρνησης είναι τα διαγγέλματα και οι συνεντεύξεις του πρωθυπουργού της.

Δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία

Το blitzkrieg του «Ναι» παίζει σε δύο φαινομενικά αντιφατικά μηνύματα: Ναι στην Ευρώπη και, ταυτόχρονα, όχι στο δημοψήφισμα, που όμως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των δημοκρατικών της παραδόσεων. Το ναι στην Ευρώπη, όπως το εννοούν οι θιασώτες των πολιτικών λιτότητας εντός και εκτός Ελλάδας, σημαίνει ταυτόχρονα και όχι στις δημοκρατικές της παραδόσεις. Οι υποστηρικτές του «Ναι» αποφεύγουν να τοποθετηθούν για τα λάθη της Ευρώπης και την ανεπάρκεια των ευρωπαϊκών θεσμων. Στην πραγματικότητα, το «Ναι» είναι μια δήλωση για τη δημοκρατία των καιρών μας.

Η επικρατούσα αντίληψη μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μπορούσαν να ανατραπούν εκ βάθρων οι συσχετισμοί δυνάμεων εντός της νεοφιλελεύθερης Ευρωζώνης με την επίκληση μιας ήπιου τύπου σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης των δημοσιονομικών μεταρρυθμίσεων, αποδείχθηκε λανθασμένη εκ των πραγμάτων και σίγουρα θα αποτελέσει το επόμενο μεγάλο θέμα προβληματισμού στον χώρο της Αριστεράς, μαζί με το ζήτημα της συρρίκνωσης της επικοινωνιακής υπεροχής της Αριστεράς.

Οι πολιτευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παλεύουν να ακουστεί το αυτονόητο, ότι η ελληνική κυβέρνηση είχε το δικαίωμα να απευθυνθεί στον ελληνικό λαό για μια τόσο σημαντική απόφαση, όπως είναι η αποδοχή της υφεσιακής πρότασης των δανειστών. Οι δυνάμεις του μνημονίου δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την αναγκαιότητα ή νομιμότητα του δημοψηφίσματος, καθώς σε μια τέτοια περίπτωση θα έπρεπε να εξηγήσουν γιατί αυτο δεν πραγματοποιήθηκε το 2010 και το 2012. Αποφεύγοντας να περιγράψουν το χρονικό ενός προαναγγελθέντος οικονομικού θανάτου, οι αντίπαλοι της κυβέρνησης δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αποδείξουν ότι η προγραμματική ασυμφωνία της κυβέρνησης με τις επιταγές των δανειστών ισοδυναμεί με αποβολή της χώρας από την Ευρωζώνη.

Μπορεί εν τέλει μια τόσο σημαντική δημοκρατική διαδικασία -από τη στιγμή μάλιστα που οι υποστηρικτές του «Ναι» την υποδέχονται ως «ευρώ ή δραχμή», να εξελίσσεται στο δίλημμα Δημοκρατία ή Νέα Δημοκρατία; Φυσικά και είναι, στον αυτονομημένο από κάθε έννοια δεοντολογίας και θεσμικής υπόστασης κόσμο των ιδιωτικών Μέσων, που στήριξαν την εκτροπή Παπαδήμου και είναι έτοιμα να στηρίξουν ανάλογες κινήσεις ανά πάσα στιγμή, αρκεί να τους διασφαλίζεται προνομιακή πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό.

Κι αν για τη Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά η εκτροπή αποτελεί κληρονομία δύο δεκαετιών από το 1993, για τα υπολείμματα της κεντροαριστεράς στη χώρα υπήρχαν ψευδαισθήσεις πως αναγνωρίζουν στο πολιτικό παιχνίδι -όσο έντονο κι αν είναι- κάποιους στοιχειώδεις κανόνες. Η βασική πολιτική γραμμή των μνημονιακών δυνάμεων στην Ελλάδα πως το δημοψήφισμα είναι πραξικόπημα εκφράστηκε με ξεδιάντροπο τρόπο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εντός του ελληνικού κοινοβουλίου, και γρήγορα έγινε σημαία ευκαιρία στα χέρια των πρώην κυβερνητικών εταίρων του.

 

Χρειάστηκε παραπάνω από ένας χρόνος, ένα μνημόνιο και αμέτρητοι εφαρμοστικοί νόμοι για να ξεσπάσουν οι Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα με το ανιστόρητο σύνθημα «η χούντα δεν τελείωσε το ’73». Χρειάστηκαν μόλις πέντε μήνες στους πεφωτισμένους ηγέτες του λεγόμενου συνταγματικού τόξου για να αποκαλέσουν χούντα τη διακυβέρνηση Τσίπρα και πραξικόπημα το δημοψήφισμα.

Το ακραίο Κέντρο των πρώην σοσαλιστών που μετεξελίχθηκαν σε φιλελεύθερους για να καταλήξουν de facto εντολοδόχοι των διεθνών πιστωτών της χώρας, αποδεικνύονται βασιλικότεροι του βασιλέως, καθώς η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ τούς εξωθεί στην πολιτική εξαφάνιση. Η Ευρώπη ζει μια μοναδική στιγμή στη σύγχρονη ιστορία της, όπου ένα δημοψήφισμα θεωρείται αυταρχισμός και αποκαλείται πραξικόπημα. Με νωπές τις μνήμες από τα δημοψηφίσματα σε Σκωτία και Ιρλανδία αλλά και το ιστορικό προηγούμενο σε χώρες όπως η Γαλλία και η Ολλανδια αναφορικά με το Ευρωσύνταγμα, η απόρριψη από το Ευρωσύστημα ενός δημοψηφίσματος, που αναδεικνύει τις πολιτικές λιτότητας σε μείζον εθνικό κινδυνο, δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνειών για τη σοβαρότητα της κατάστασης.

Το χθεσινό πρωτοσέλιδο των Νεών με ολοσέλιδη φωτογραφία μια κατάκοπη ηλικιωμένη στην ουρά των τραπεζών και σχόλιο «ΑΠΟΓΝΩΣΗ ΣΤΑ ΑΤΜ – Σαν χορός αρχαίας τραγωδίας – Το άδειο βλέμμα μιας Ελλάδας με άδεια ταμεία. Ξημερώματα Δευτέρας οι συνταξιούχοι βρήκαν τις τράπεζες κλειστές» διαδέχθηκε το σημερινό πρωτοσέλιδο με ολοσέλιδη φωτογραφία από τη χθεσινή συγκέντρωση του «Ναι» στην πλατεία Συντάγματος και σχόλιο «Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ – Το φάντασμα του Μαϊντάν πάνω από το Σύνταγμα – Η ένταση μεταξύ ευρωπαϊστών και αντιευρωπαϊστών, που ανεβαίνει καθώς πλησιάζουμε στο δημοψήφισμα της Κυριακής, αυξάνει την ανησυχία για διχασμό τύπου Κιέβου».

Αν πιστέψουμε τον Αντώνη Σαμαρά, η Ελλάδα κινδυνεύει να είναι η πρώτη χώρα που θα γίνει εμφύλιος για τον ΦΠΑ στη σαλάτα που τρώνε οι σανδαλοφόροι στις παραθαλάσσιες ταβέρνες τον Αύγουστο. Αν πιστέψουμε το συγκρότημα Λαμπράκη, η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει Ουκρανία παντός καιρού. Το ότι η πρώτη σε κυκλοφορία ημερήσια εφημερίδα της Αθήνας επιλέγει να μιλήσει για ουκρανικό εμφύλιο στο πρωτοσέλιδό της, μία μέρα μετά τη στάση πληρωμών της Ελλάδας προς το ΔΝΤ, δείχνει πως τα νέα Ιουλιανά είναι εδώ.

Ακόμα χειρότερα, δείχνει πως δεν διδαχθήκαμε τίποτα από την ιστορία.