Συγκλονίζει ο Αγραβάνης για το μακελειό στην Πράγα: «Ήμουν τυχερός, ήθελα να πάω στο κέντρο»

Ο Γιάννης Αγραβάνης αγωνίζεται τη φετινή χρονιά στη Σλάβια Πράγας και μίλησε στο Web Radio της ΕΟΚ για το μακελειό που έγινε στην πρωτεύουσα της Τσεχίας, υπογραμμίζοντας ότι σκεφτόταν να πάει στο κέντρο της πόλης εκείνο το πρωί.

Ο 24χρονος φοιτητής σκότωσε 15 ανθρώπους και τραυμάτισε δεκάδες ακόμη στη χειρότερη μαζική επίθεση στη χώρα.

«Είχαμε προπόνηση το πρωί και σκεφτόμουν να πάω στο κέντρο. Μετά είδα ότι έβρεχε, οπότε σκέφτηκα να κάτσω στο ξενοδοχείο να ξεκουραστώ.

Μετά, στο γκρουπ που έχουμε οι παίκτες και οι προπονητές για να μιλάμε, μάς είπαν να μην πάμε στο κέντρο γιατί υπάρχει κάποιος τρελός που έχει πυροβολήσει κόσμο και έχουν πεθάνει κάποιοι άνθρωποι.

Συνειδητοποίησα πόσο τυχερός είμαι που άλλαξα γνώμη και έμεινα στο ξενοδοχείο.

Ακουγόντουσαν οι σειρήνες παντού που πήγαιναν όλοι προς το κέντρο της πόλης.

Μίλησα και με τους συμπαίκτες μου και, μάλιστα, ένας απ’ αυτούς ήταν στο κέντρο, απλά πιο μακριά απ’ το συμβάν.

Όλοι μου είπαν ότι επικρατούσε πραγματικά χάος από περιπολικά και ασθενοφόρα. Μου είπαν ότι δεν έχει ξαναγίνει κάτι τέτοιο στην Πράγα».

Ο Γιάννης Αγραβάνης για την Σλάβια Πράγας

Για το πώς βρέθηκε στην ομάδα: «Η ιδέα του εξωτερικού είναι κάτι που ήθελα καιρό.

Η Τσεχία ήταν η ευκαιρία που ήθελα, είναι πραγματικά ευλογία να παίζεις σε ένα τόσο καλό πρωτάθλημα και να εξελίσσεσαι τόσο μπασκετικά, όσο και πνευματικά σαν άνθρωπος στο μπασκετικό κομμάτι.

Το εξωτερικό είναι κάτι που το “κυνήγησα” κι εγώ ο ίδιος και γι’ αυτό ίσως καθυστέρησε λίγο παραπάνω. Ευτυχώς έγινε αυτό που ήθελα».

Για τη Σλάβια Πράγας: «Είναι ίδια ομάδα με του ποδοσφαίρου η αντίστοιχη στο μπάσκετ, κάτω απ’ την ίδια “ομπρέλα”.

Στο ποδόσφαιρο είναι η πρωταθλήτρια, η καλύτερη ομάδα στην Τσεχία, με φοβερό γήπεδο και πάρα πολύ κόσμο.

Στο μπάσκετ είναι η 2η χρονιά που βρίσκονται στην Α1, είναι ένα καινούργιο εγχείρημα που προσπαθούν να πετύχουν.

Έχουν βλέψεις και για συμμετοχή σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις στο μέλλον. Πιστεύω είναι κάτι που θέλουν πολύ και προσπαθούν να το πετύχουν σιγά-σιγά, με τον τρόπο τους».