Συγκλονίζει η μητέρα της Λίνας Κοεμτζή – Το πρώτο θύμα του revenge porn στην Ελλάδα

Ήτανε Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 1994, 13:10 το μεσημέρι όταν η Σταυρούλα Τομπάζη κράτησε για πρώτη φορά στην αγκαλιά της την κόρη της, Γαλήνη Κοεμτζή.  «Ήτανε ο καρπός της αγάπης μας, ο καρπός του έρωτά μας, το πρώτο μας παιδί. Ήτανε τόσο όμορφη. Ήταν η Χιονάτη μου, έτσι την φώναζα. Είχε ροζ μάγουλα και μαύρα σγουρά μαλλιά. Ήταν 3 κιλά, 150 γραμμάρια και 51 εκατοστά. Ήτανε το στολίδι του σπιτιού μας. Βγαίνοντας απ’ την κλινική πέσαμε όλοι πάνω της, εγώ, ο άντρας μου, η μαμά μου» αφηγείται στο Athens Finest και τη Χριστίνα Μαργιώτη, η μητέρα της αδικοχαμένης Γαλήνης (Λίνας) Κοεμτζή.

Η Γαλήνη γεννήθηκε Γιαννιτσά, από γονείς εργάτες. Μεγάλωσε με αγάπη. Όταν έγινε ενός έτους, οι γονείς της ανακάλυψαν πως: «Γεννήθηκε χωρίς να ακούει. Τρέχαμε για πάρα πολλά χρόνια. Ξεκίνησε να φορά ακουστικά. Άρχισε να ακούει ήχους γιατί έπρεπε να μιλήσει». Η Γαλήνη αγωνίστηκε για να βρει την φωνή της. Ξεκίνησε λογοθεραπείες. Η πρώτη της λέξη ήταν το όνομα του πατέρα της. «Έλεγε Τότη, Τότη!». Στο νήπιο δεν συνάντησε καμία δυσκολία στην κοινωνικοποίηση της. «Ναι, μεν ήταν ένα παιδί με μια ιδιαιτερότητα, αλλά η δασκάλα της είχε μιλήσει με τους άλλους γονείς και την αποδέχτηκαν». Στο δημοτικό ήτανε η καλύτερη μαθήτρια. Η οικογένεια μεγάλωνε. Απέκτησε τρία νέα μέλη. Ο αγώνας συνεχίζονταν: νοσοκομεία, γιατροί, έξοδα, άγχος.

Στα 11 η Γαλήνη έκανε κοχλιακό εμφύτευμα. «Αρχίσαμε να ανεβαίνουμε ένα – ένα τα σκαλοπάτια για να φτάσουμε στην τέλεια ακοή. Το καταφέραμε όλοι μαζί. Δέκα χρόνια λογοθεραπείες. Ήμασταν δίπλα της. Παρόλο που ήμασταν φτωχή οικογένεια, δεν το βάλαμε κάτω. Δεν αφήσαμε κανένα μας παιδί φυσικά, αλλά η Γαλήνη είχε λίγο περισσότερη ανάγκη γιατί ήταν ένα παιδί με ιδιαιτερότητα. Ήτανε πάρα πολύ καλή ζωγράφος. Ήταν αριστερόχειρας», θυμάται η μάνα της.

 

Στο Γυμνάσιο ξεκίνησε πολεμικές τέχνες. Πήρε μαύρη ζώνη. Μετά πέρασε ιατρική. Ήρθε η στιγμή μάνα και κόρη να αποχωριστούνε. «Ναι, μεν ήταν η χαρά μου πάρα πολύ μεγάλη, ήξερα όμως ότι θα φύγει το παιδί μου απ’ το σπίτι, 18 χρόνια αχώριστες, δεν είναι λίγο», λέει η Σταυρούλα και συνεχίζει, «Πέρασε στην Πάτρα ιατρική. Κάναμε τα χαρτιά μας επειδή ήμασταν πολύτεκνοι και ήρθε στην Θεσσαλονίκη. Μετά από λίγο ήθελε να σταματήσει, γιατί της άρεσε πάρα πολύ η Βιολογία και μετά από λίγο καιρό άρχισε ο Γολγοθάς της».

Το 2015, ένας συντοπίτης της ερασιτέχνης φωτογράφος, «της πούλησε το παραμύθι, ότι … πεταλούδες και ροζ κορδέλες και θα σε κάνω μοντέλο και μπλα, μπλα, μπλα». Μετά από λίγο καιρό οι φωτογραφίες διέρρευσαν. Η Γαλήνη μίλησε στην μάνα της πολύ αργότερα, το 2016, όταν οι γονείς της μαζί με τον μικρό της αδερφό ετοιμαζόντουσαν να φύγουν στην Γερμανία ως οικονομικοί μετανάστες. «Την είδα ότι ήταν ανήσυχη και την ρώτησα τι έχει. Και μου λέει έγινε αυτό κι αυτό. Πολύ λίγες λέξεις μου είπε και της λέω “μην στεναχωριέσαι, μην αγχώνεσαι και μην δίνεις σημασία”». Μάνα και κόρη συμβουλεύτηκαν δικηγόρο.

 

Ο «καλλιτέχνης» όταν βρέθηκε ενώπιον των αρχών δήλωσε με απολύτως έντιμο και εντελώς κυρπαντελίδειο τρόπο πως «τάχα του ‘κλέψανε τις φωτογραφίες, απ’ το blog του. Διαδόθηκαν παντού, τις έπαιρνε ο καθένας στο κινητό του και αρχίσαν να χλευάζουν και να υποτιμούν την Γαλήνη. Φυσικά έγινε ντόρος στην μικρή κοινωνία που ζούμε (στα Γιαννιτσά) και φυσικά το παιδί άρχισε να ντρέπεται. Δεν ήθελε να έρχεται στο σπίτι. Μου ερχόταν πολύ βράδυ και έφευγε πολύ πρωί για Θεσσαλονίκη. Ντρεπόταν γιατί δεν ήθελε να μάθει κάτι ο μπαμπάς της. Ντρεπόταν γιατί είχε τσίπα, είχε αρχές. Ναι, βγήκε φωτογραφίες. Βγήκε όμως για δικό της λογαριασμό. Δεν του είπε δώσ’ τες, ανέβασ’ τες, κοινοποίησέ τες. Το εσωτερίκευσε. Της μίλησα κι εγώ και της είπα “μη στεναχωριέσαι. Όλα θα πάνε καλά. Έτσι κι αλλιώς κούκλα είσαι, όμορφή είσαι, ωραίο σώμα έχεις, τι σε νοιάζει; Αυτός να ντρέπεται.” Το θέμα όμως δεν ήταν μόνο αυτό. Μάλλον είχε φτάσει κάτι και στη Θεσσαλονίκη και κείνο δεν μου το είπε. Δεν ήταν μόνο οι φωτογραφίες. Πιεζότανε, την έβλεπα. Δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί. Εκείνη μου έλεγε πως είναι έτσι λόγω των μαθημάτων. Δεν πρόλαβε να μου μιλήσει ποτέ».

Ήταν 28 Νοέμβρη όταν η οικογένεια Κοεμτζή έχασε την Γαλήνη της. Ο θάνατος της ήρθε ως αποτέλεσμα του πρώτου καταγεγραμμένου περιστατικού εκδικητικής πορνογραφίας στην Ελλάδα. Σύμφωνα με τις αρχές η Γαλήνη αυτοκτόνησε πηδώντας από τον 9^ο όροφο των φοιτητικών εστιών της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα με την μάνα της η Γαλήνη δολοφονήθηκε από την αδιαφορία της ελληνικής κοινωνίας. «Ήμουν στην Γερμανία και με πήραν τηλέφωνο: “είστε η κυρία Τομπάζη;” , λέω “ναι”, “πρέπει να πάρετε επειγόντως το πρώτο αεροπλάνο και να έρθετε στην Ελλάδα η Γαλήνη είχε ένα ατύχημα”. Με το που μου λέει ατύχημα, λέω “Όχι Θέε μου”».

Αυτό το «Όχι, Θέε μου» η Σταυρούλα το είπε σαν να’ ταν μία λέξη: «όχιθεμου». Έχετε παρατηρήσει ποτέ τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι σε πλήρη αγωνία κόβουν τα φωνήεντα την ώρα που μιλούν; Είναι γιατί δεν τους φτάνει η ανάσα, έχουν ήδη εκπνεύσει. Η Σταυρούλα εξέπνευσε μαζί με το παιδί της. Αυτό το «Θεέ μου», το είπε με ένα «ε», το άλλο το κόψε από απελπισία: «Θέμου». Μόνο που δεν γνωρίζω αν το «θ» της λέξης Θεός το εννόησε κεφαλαίο ή μικρό. Σε κάθε περίπτωση είμαι απολύτως σίγουρη πως με τον ίδιο τρόπο ξεστόμισαν την συγκεκριμένη φράση η μάνα της Τοπαλούδη, του Γρηγορόπουλου, του Φύσσα, του Ζακ, και του Γιακουμάκη.

«Το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν αν το παιδί μου ζει. Δεν μου απάντησαν. Δεν ζούσα, απλά κινούμουν». Όταν η Σταυρούλα πήγε στο αεροδρόμιο ένιωθε πως οι λεπτοδείκτες είχαν παγώσει. Έπαψε να περπατά. Ένιωθε να σέρνεται. Κρατούσε στην αγκαλιά τον εξάχρονο γιό της. Έφτασε στην Ελλάδα το απόγευμα της 29ης Νοέμβρη του 2016. Με όσες δυνάμεις της είχαν απομείνει, πήγε στο Παπαγεωργίου. Ζήτησε να δει το κορμί του παιδιού της. Της αρνήθηκαν. Τότε ούρλιαξε: «Τι χειρότερο θα μπορούσα να πάθω αν την δω;».

Ο άντρας της πήγε στις εστίες για να ανακαλύψει πως οι «υπεύθυνοι» δεν ήταν ικανοί να προσδιορίσουν ούτε το σημείο του θανάτου. «Δεν είχαν βάλει ούτε κορδέλα, ούτε κόνους, ούτε ένα λουλουδάκι, ούτε ένα κεράκι, είχαν βιαστεί να καθαρίσουν», είπε η Σταυρούλα. Η νοικοκυροσύνη των θεσμών της φάνηκε περίεργη συνδυαστικά με την κατά τα άλλα αδιάφορη στάση τους. «Γιατί κρύψαν το σημείο; Γιατί στην εστία; Γιατί δεν ήξερε κανείς τίποτα;», ρωτάει για να απαντήσει μετά από λίγο: «Γιατί δεν ήθελε κανείς να χάσει την καρέκλα και γιατί αυτό το παιδί ήταν της Σταυρούλας και του Παναγιώτη. Είχε κάμερες στην εστία». Έχει δίκιο, αν σκεφτεί κανείς πως και η κοινή γνώμη ενεργοποιείται και μαζί της κινητοποιούνται οι θεσμοί μόνο στην περίπτωση που κάποιος από τους εμπλεκόμενους σε υπόθεση εκδικητικής πορνογραφίας είναι επώνυμος, όπως ο Στάθης Παγανιωτόπουλος (παρουσιαστής – θύτης), ή η Ιωάννα Τούνη (influencer – θύμα). Δεν θα ήταν λοιπόν ψέμα να πούμε πως όλοι εμείς στις 29 Νοέμβρη 2016 δολοφονήσαμε την Γαλήνη Κοεμτζή για δεύτερη φορά με την σιωπή μας.

Η Σταυρούλα γύρισε στα Γιαννιτσά. «Μέχρι την τελευταία στιγμή νόμιζα ότι ήταν ψέματα. Όταν μπήκα στο σπίτι, στο δικό μου το σπίτι και είδα το καντήλι στο τραπέζι και δίπλα την φωτογραφία της Γαλήνης, τότε λέω “Γιατί Θέε μου; Γιατί; Γιατί; Γιατί;”».

«Ξημέρωσε 30 Νοεμβρίου, μας φέραν την Γαλήνη το πρωί, 11 η ώρα. Μας λέγαν ότι δεν θα την ανοίξουν γιατί ήτανε σε άσχημη κατάσταση, ότι δεν θα μπορέσουμε να την δούμε. Τους έλεγα ότι θέλω να δω το παιδί μου, να το φιλήσω να το αγκαλιάσω τελευταία φορά. Τελικά την φέρανε στο σπίτι και την είχαν ανοίξει». «Ήτανε σαν να κοιμότανε, δεν είχε ούτε μια γρατζουνιά πάνω της». «Ήταν πανέμορφη. Οι φίλες της την βάψανε. Τα μαλλιά της ήταν σγουρά, όπως γεννήθηκε. 30 Νοεμβρίου την αποχαιρετήσαμε». «Νόμιζα ότι θα ξυπνήσει και θα πει “Μαμά σου έκανα πλάκα”, δυστυχώς όμως δεν ξύπνησε να μου πει κάτι τέτοιο».

Η οικογένεια δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να προσλάβει δικηγόρο. Τον Μάρτιο του 2016 η υπόθεση μπήκε στο αρχείο για πρώτη φορά.  Όταν ο άντρας της Σταυρούλας πήγε στο ΑΤ Δωδεκανήσου να μάθει τον λόγο οι «αρμόδιοι» του απάντησαν: «Έλα βρε, αφού αυτοκτόνησε». Μετά από εφτά μήνες την υπόθεση αναλαμβάνει αφιλοκερδώς ο κύριος Ξυλουργίδης. Η υπόθεση βγαίνει από το αρχείο.  Υποβάλουν αίτημα αναπαράστασης. Απορρίπτεται. Η υπόθεση αλλάζει συνεχώς χέρια. Την ανέλαβαν τρεις εισαγγελείς. Το 2019 πια, η Δίωξη ταυτοποιεί άλλους δύο κατηγορούμενους πέραν του «καλλιτέχνη». Από τους τρεις κατηγορούμενος ένοχος κρίθηκε μόνο ο φωτογράφος. Η ποινή που του επιβλήθηκε ήταν 120 μέρες κοινωνικής εργασίας. Οι άλλοι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι και η υπόθεση μπήκε στο συρτάρι οριστικά τον Φλεβάρη του 2019. Η οικογένειά της ένιωσε τότε πως το παιδί τους δολοφονήθηκε για τρίτη φορά και από τότε δολοφονείται κάθε μέρα. Η Γαλήνη εξαιτίας του ακουστικής της δυσλειτουργίας αγωνίστηκε για να μιλήσει. Η σιωπή μας της στερεί την φωνή που με κόπο απέκτησε. Η μάνα της συνεχίζει να ζητά δικαίωση.

«Ας είναι η τελευταία Γαλήνη που έφυγε» λέει η Σταυρούλα και απευθύνεται στα παιδιά που αντιμετωπίζουν θέματα ηλεκτρονικού εκφοβισμού και εκδικητικής πορνογραφίας «Να μιλάνε τα παιδιά και να μην το κρατάνε μέσα τους. Να μην επιτρέπουν σε κανέναν κερατά να διαλύει τη ζωή τους» και συνεχίζει προς τους γονείς: «Δεν αξίζει τίποτα περισσότερο στη ζωή από τη ζωή του παιδιού. Να μην ντρέπεστε για τα παιδιά σας. Είναι τα παιδιά σας. Ένα κομμάτι από το σώμα σας. Πρέπει να μιλάτε στα παιδιά, να κάθεστε και να τα ακούτε με αγάπη και στοργή, γιατί αν τα τρομάξετε θα θυμώσουν και δεν θα μιλάνε. Να τα αγκαλιάζετε και να τα φιλάτε κάθε μέρα».

Έρευνα / Συνέντευξη/ Επιμέλεια : Χριστίνα Μαργιώτη

Η συνέντευξη παραχωρήθηκε την Τετάρτη 15/12/2021

Οι φωτογραφίες και οι Ζωγραφίες της Γαλήνης μας δόθηκαν απο την κυρία Σταυρούλα

Η οικογένεια της Γαλήνης αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες που αφορούν τόσο τα δικαστικά έξοδα για να ξανανοίξει η υπόθεση όσο και την ίδια της την επιβίωση. Τα τελευταία 5 χρόνια έχει εξαντληθεί οικονομικά

Το IBAN τους είναι:

GR7101712250006225101473108

ΤΟΜΠΑΖΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

Ας μην κλείσουμε τα αφτιά μας άλλη μια φορά.

Η οικογένεια ζητά στήριξη και δικαίωση.

 

Πηγή: 210.finest.gr