«Σύμπαν Μιρό» - Έργα του διάσημου υπερρεαλιστή ταξιδεύουν στην Αθήνα

Ένα μοναδικό πολιτιστικό γεγονός στην Αθήνα, με έργα του Ισπανού ζωγράφου και γλύπτη από την Καταλονία, Ζουάν Μιρό που θεωρείται από τους σημαντικότερους υπερρεαλιστές του 20ού αιώνα.

Η έκθεση θα στεγαστεί στο όμορφο νεοκλασικό κτίριο που αποτελεί την έδρα του Ισπανικού Ινστιτούτου Θερβάντες στο κέντρο της Αθήνας και περιλαμβάνει έργα που ανήκουν στο Ίδρυμα Joan Miró με έδρα τη Βαρκελώνη και είναι αποτέλεσμα συμφωνίας μεταξύ του Ισπανικού Υπουργείου Εξωτερικών, της εταιρείας Abertis και των Ιδρυμάτων Abertis και Joan Miró, για την προώθηση του ισπανικού πολιτισμού και των Ισπανών καλλιτεχνών.

Είναι μικρή σε μέγεθος, αλλά μεταδίδει ένα σπουδαίο μήνυμα.

Καταφέρνει να μας φέρει κοντά στην δημιουργική διαδικασία και την προσωπικότητα του καλλιτέχνη, γνωστού σε όλο τον κόσμο, Ζουάν Μιρό, μέσα από την εξερεύνηση των συμβόλων που χρησιμοποιεί στα έργα του και μας δίνει τη δυνατότητα να προσεγγίσουμε το χώρο όπου “δημιούργησε” τα αριστουργήματα του ο Μιρό μέσα από τις φωτογραφίες του επιστήθιου φίλου του Χοακίμ Γκομίς.

Η έκθεση Σύμπαν Μιρό, με έργα από το τελευταίο δημιουργικό στάδιο του καλλιτέχνη, δείχνει πώς εδραιώνει το δικό του στυλ, το οποίο διυλίζει σιγά-σιγά σε όλη την μακρά πορεία του. Αυτή την περίοδο, ο Μιρό εργάζεται σε δημιουργικούς κύκλους, συνδυάζοντας έργα πιο περιεκτικά, που τείνουν να καλύψουν όλη την ζωγραφική επιφάνεια, με άλλα, πιο νηφάλια, με πινελιές κίνησης και πιο ποιητικά, στα οποία κυριαρχεί το κενό. Παρά τις διαφορές στην μορφή, τα τρία ζωγραφικά έργα έχουν ως κοινό σημείο την χρήση του ίδιου χρωματικού φάσματος, που περιορίζεται στα αρχικά χρώματα, συνοδεία του μαύρου, το οποίο εδώ αποκτά δομική λειτουργία.

Η ενασχόληση του Μιρό με την γλυπτική χρονολογείται από το 1928, όταν άρχισε να δουλεύει με κολλάζ και με αντικείμενα. Ο Μιρό προκαλεί την ζωγραφική κι έτσι εκτελεί την θρυλική του «δολοφονία της ζωγραφικής», εισάγοντας την χρήση υλικών που θεωρούνται «φτωχά». Αυτά τα έργα θα τον οδηγήσουν στις κατασκευές του 1930 και στις δομές-αντικείμενο του 1931, που ακολουθούν τα ίχνη της επανάστασης που έφερε η χρήση των καθημερινών αντικειμένων στα ready-made του Μαρσέλ Ντυσάν και στα σουρρεαλιστικά γλυπτά.

Ο Μιρό θα επανέλθει δυναμικά στην γλυπτική στην δεκαετία του ’60, με μια ευρεία και φιλόδοξη παραγωγή. Θα επανασυνδεθεί με το objet trouvé ή τυχαία επιλεγμένο αντικείμενο, που θα συναρμολογήσει με χιούμορ, ως ένα «θεσπέσιο πτώμα» και στο οποίο θα εφαρμόσει την κλασική διαδικασία της γλυπτικής σε ορείχαλκο με καλούπι. Ο καλλιτέχνης εμπνέεται από κάθε είδους αντικείμενα που βρίσκει κατά τύχη στην φύση όταν κάνει περίπατο, ή από αντικείμενα διαμορφωμένα απ’ τον άνθρωπο και τα συλλέγει στο εργαστήριό του.

Η έκθεση περιλαμβάνει τρία ζωγραφικά έργα, δύο γλυπτά και πέντε φωτογραφίες και την επιμελήθηκε η Βερονίκ Ντυπά.