Συγκεκριμένα, από 28 Ιουνίου 2014 είχαν «παγώσει» οι εν λόγω αποφάσεις με προσωρινή διαταγή του τότε πρόεδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Σωτήρη Ρίζου και τον Αύγουστο του 2014, το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, με την υπ΄ αριθμ. 274/2014 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών της Ολομέλειάς του «πάγωσε» και πάλι τις υπουργικές αποφάσεις για λόγους δημοσίου συμφέροντος, που ανάγονται στην αποτροπή πιθανολογούμενης βλάβης της υγείας των πολιτών. Τώρα εκδόθηκαν οι οριστικές αποφάσεις της Ολομέλειας του ΣτΕ.
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος και ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών και ζητούσαν την αναστολή και ακύρωση τόσο της απόφασης του τότε υπουργού Υγείας Μάκη Βορίδη όσο και της απόφαση του ΕΟΠΥΥ για «καθορισμό ελαχίστων ποσοστιαίων ορίων συνταγογράφησης φαρμάκων δραστικών ουσιών οι οποίες δεν τελούν υπό καθεστώς προστασίας και καθορισμό ορίου δαπάνης συνταγογράφησης φαρμάκων».
Με τις δύο αποφάσεις είχαν τεθεί συγκεκριμένα όρια δαπάνης των φαρμάκων που μπορεί να γράφει ένας γιατρός ανά ασφαλισμένο κάθε μήνα, και τα οποία εξαρτώνται από την ειδικότητά του και την περιφερειακή ενότητα της χώρας στην οποία δραστηριοποιείται.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ με τις υπ΄ αρθμ. 1749 και 1750/2016 αποφάσεις της ακύρωσε την υπουργική απόφαση, κρίνοντας ότι χρειαζόταν Προεδρικό Διάταγμα και όχι υπουργική απόφαση και η έκδοση της υπουργικής απόφασης είναι αντισυνταγματική (άρθρο 43 Συντάγματος).