Οσοι επιμένουν να πιστεύουν ότι τα γονίδια των ανθρώπων ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες, σε μία μικρή, τα ενάρετα, δηλαδή τα δικά μας, και μία τεράστια, τα επιρρεπή στο κακό, δηλαδή όλων των υπολοίπων, ήταν απολύτως βέβαιοι ότι το έγκλημα στα Γλυκά Νερά είχε φυλετική σφραγίδα. Και δεν ήταν ελληνική. Τέτοια κακοψυχία, τέτοια μοβοροσύνη, δεν μπορεί, είναι εισαγόμενη, αλλοδαπή. Μια ελληνοχριστιανική ψυχή δεν μπορεί να έχει τόσο σκοτάδι μέσα της, τέτοια αθλιότητα.
Τα «σπαστά ελληνικά» που «μιλούσαν οι φονιάδες και ληστές», σύμφωνα με το παραμύθι που έγραψε, σκηνοθέτησε και παράστησε μπροστά στην κάμερα ο πιλότος Χαράλαμπος Αναγνωστόπουλος, ήταν η «εξήγηση» που ήθελαν ν’ ακούσουν οι συντριπτικά περισσότεροί μας. Για να ησυχάσουμε. Να συνεχίσουμε να κοιμόμαστε περήφανοι. Δεν ήταν δύσκολο να το ξέρει αυτό ο πιλότος. Στα τριάντα του χρόνια δεν μπορεί παρά να γνώριζε ποια σενάρια είναι δημοφιλή, ποια συγκινούν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά και τις διωκτικές αρχές. Διάλεξε το καταλληλότερο και η άδεια, στυγνή ψυχή του το υπεράσπισε καλύτερα και από οποιονδήποτε «γνωστό ποινικολόγο». Θα συγχάρηκε σίγουρα τον εαυτό του μαθαίνοντας πως η Αστυνομία επικήρυξε με 300.000 ευρώ κάποια φαντάσματα που μιλούν «σπαστά ελληνικά» ή ακούγοντας πως «οι δράστες είναι πιθανότατα σεσημασμένοι Γεωργιανοί, αν και οι Αρχές δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο να είναι Αλβανοί».
Και τώρα; Τώρα σηκώθηκαν τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι. Με ανεπίτρεπτη αλαζονεία –ή απλώς αβυσσαλέα αφέλεια– η Κοινότητα της Γεωργιανής Διασποράς «εκφράζει τη μεγάλη της λύπη για την κάλυψη των γεγονότων από τα ΜΜΕ», καταγγέλλει ότι ένας συμπατριώτης τους διαπομπεύτηκε αλλά και βασανίστηκε για να ομολογήσει ένα έγκλημα που δεν διέπραξε και δηλώνει πως «αναμένει από τα ελληνικά ΜΜΕ να επανορθώσουν για τον επαναλαμβανόμενο δημόσιο διασυρμό της γεωργιανής κοινότητας στην Ελλάδα». Ας αναμένει.
Οι Αλβανοί, πολύ πιο κακομαθημένοι, διαμηνύουν διά της Κοινότητάς τους ότι δεν αναμένουν απλώς επανόρθωση αλλά «δημόσια συγγνώμη για τη χρόνια διαπόμπευση και της δικής τους κοινότητας». Ας αναμένουν. Μα πού ζουν οι άνθρωποι; Τόσα χρόνια στα μέρη μας, κι ακόμα δεν έχουν αντιληφθεί ότι η συγγνώμη, και μάλιστα η δημόσια, δεν είναι συστατικό της εξαίρετης κουλτούρας μας; Δεν έχουν αντιληφθεί ότι εδώ τα ΜΜΕ έχουν πάντα δίκιο, και πρωτίστως όταν πέφτουν σε κραυγαλέα αμαρτήματα; Και θέλουν έπειτα να τους δοθεί υπηκοότητα; Ε ρε Μάκης Βορίδης που τους χρειάζεται.
Πηγή: Η Καθημερινή
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
