Το Σχεδιο του Θεού και άλλες ιστορίες

Έγραψε μεταξύ άλλων η ‘Έλενα Ράπτη, η υποψήφια βουλευτής με την ΝΔ: «Εμείς θα συνεχίσουμε να κάνουμε μια προσευχή πριν κοιμηθούμε, να ζητούμε τη βοήθεια της Παναγίας για τα παιδιά μας, να ανάβουμε ένα κερί για όσους έφυγαν και να ακολουθούμε το Σχέδιο του Θεού».

Μπορώ να καταλάβω και την προσευχή και το κερί. Εκεί που κολλάω είναι στο Σχέδιο του Θεού. Πάντα το έψαχνα. Χωρίς αποτέλεσμα! Φαίνεται ότι επιτέλους κατάφερε να το βρει η Έλενα Ράπτη. Ας ενημερώσει και μας τους υπόλοιπους που ακόμα το ψάχνουμε…

Η κυρία Ράπτη εκ πρώτης όψεως φαίνεται απολύτως «φυσιολογική». Μια χαρά μοντέρνα γυναίκα. Όμως είτε έχει προσβληθεί από οξεία «Θεουσίτιδα», είτε προσποιείται την θεούσα προκειμένου να κολακέψει τους υποψήφιους ψηφοφόρους της. Και τα δύο είναι εξίσου κακά.

Υπάρχει πολιτιστικό χάσμα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Αυτό το χάσμα είναι ανυπέρβλητο. Δεν ξεπερνιέται. Ο βαθύς θρησκευτικός συντηρητισμός ανάμεικτος με προλήψεις, δεισιδαιμονίες, κομποσκοίνια και λείψανα Αγίων, δεν μας αφορά. Προφανώς αφορά την κυρία Ράπτη και την ΝΔ.

Έγραψε η Κατερίνα Νοτοπούλου (υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), στο twitter:  «Ανήκω στη γενιά που βίωσε τις πιο σκληρές διαψεύσεις των ονείρων της, στη γενιά που δεν κρύφτηκε από τους αγώνες αλλά μπήκε μπροστά. Αγωνίζομαι, με όποιον τρόπο μπορώ, για μία δίκαιη κοινωνία. Μέσα στην Αριστερά, μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ, δίπλα στον Αλέξη Τσίπρα».

Και η απάντηση της «κυρίας» Μαριάννας Πυργιώτη (πρώην διευθύντριας του ινστιτούτου «Κωνσταντίνος Καραμανλής»): «Ειλικρινά έγινα έξαλλη… Όχι λόγω της πολιτικής ταυτότητας, αλλά λόγω του θράσους αυτού του μειράκιου… Και όποιου άλλου βυσματοειδούς μειράκιου όποιας ταυτότητας, τολμήσει να μας κοκορευτεί ..Άντε μπράβο νούμερα!!! Ε νούμερα!!»

Ο χρυσαυγίτης «κύριος» Κασιδιάρης είχε το ίδιο ύφος εναντίον της Ρένας Δούρου: «Αντε βρε νούμερο που μας το παίζεις και κάποια…»

Υπάρχει πολιτιστικό χάσμα. Δεν είμαστε όλοι ίδιοι! Όποιος δεν το βλέπει εθελοτυφλεί. Αυτό το χάσμα είναι ανυπέρβλητο. Δεν ξεπερνιέται.

Τέσσερα χρόνια το επίπεδο αντιπολίτευσης της ΝΔ ήταν ελεεινό και τρισάθλιο. Ακραίος λαϊκισμός. Περισσότερος δεν γίνεται. Ψευδείς ειδήσεις που δεν καταλάβαινες αν τις διακινούσε η ίδια η ΝΔ ή τα εξωθεσμικά κέντρα του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου, με τα οποία ταυτιζόταν απόλυτα. Δεν ήξερες ποιος έδινε την γραμμή και ποιος την ακολουθούσε. Ένα επικοινωνιακό blitzkrieg. Το άσπρο ονομάζεται μαύρο και γίνεται πιστευτό. Μεταδημοκρατία άνευ δημοκρατίας.

Δυστυχώς κατάφεραν να ελέγξουν την σκέψη του κόσμου.

Όσο και να προσπαθεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να κάνει τον ήπιο, τον χαμηλών τόνων σύγχρονο πολιτικό, τα «μαύρα» χρόνια της θητείας του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν παραγράφονται. Έχουν «γράψει». Ο αρχηγός της ΝΔ είναι ο υπεύθυνος γι’ αυτήν την κατάντια. Δεν μπορεί να μας ξεγελάσει επειδή φόρεσε την μουτσούνα του καλού, συναινετικού και άξιου πολιτικού. Πορεύτηκε ανέντιμα, αδίστακτα, κυνικά και τυχοδιωκτικά. Θα τα βρει μπροστά του…

Και κάτι ξεκάρφωτο, κάτι άσχετο. Κάτι εκτός θέματος. Διάβαζα ένα άρθρο του Β. Ραφαηλιδη από την εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ» της 31/10/82 με θέμα «Το όπλο της βλακείας». Βασιζόταν σε ένα δοκίμιο του κοινωνιολόγου Ευάγγελου Λεμπέση.

Έγραφε ο Β. Ραφαηλίδης: «Η βλακεία, όπως λέει ο Λεμπέσης, δεν έχει ταξική καταγωγή. Όμως οι «αριστοκρατικοί και πλούσιοι βλάκες» είναι μυριάκις πιο επικίνδυνοι ηθικά από τους φτωχούς και προλετάριους βλάκες. Ένα “καλό παιδί καλής οικογένειας”, δηλαδή ένας “ευπρεπής βλαξ” παραμένει ασύδοτος από μικρός. Έχει ταξική ασυλία, που δεν την έχει ο σταθερά ελεγχόμενος από νήπιο φτωχός βλαξ. Ο λαϊκός βλαξ είναι συμπαθέστερος και λιγότερο γελοίος διότι είναι σεμνότερος και στερημένος της αυτοπεποιθήσεως και επάρσεως του βλακός των άνω τάξεων».

Αυθόρμητα μιας και διανύουμε προεκλογική περίοδο, μου έρχεται το ερώτημα: Άραγε ένας βλαξ μπορεί να γίνει πρωθυπουργός;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr