Η 6η Ιουνίου 2003 ήταν μια ζεστή μέρα για τη Μόσχα. Όχι τόσο ζεστή όσο αυτές της Αθήνας απ’ όπου είχε επιστρέψει ο Ιγκόρ Κλίμοφ, αλλά σίγουρα ήταν μια καλή μέρα για να πάει κάποιος με καλή διάθεση στη δουλειά του. Βγήκε από το σπίτι του, κοντά στο υπουργείο Εσωτερικών, και περπάτησε για λίγο στο πεζοδρόμιο. Σχεδόν σκουντούφλησε πάνω στους δύο συμπολίτες του που συναντήθηκαν μαζί του στο πεζοδρόμιο. Ο ένας έβαλε το χέρι του μέσα στην πλαστική σακούλα που κρατούσε, έβγαλε ένα όπλο με σιγαστήρα και τον πυροβόλησε σχεδόν εξ επαφής στο στήθος. Ο Κλίμοφ έπεσε νεκρός. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν ενημερώθηκε για τη δολοφονία του στενού του συνεργάτη, στον οποίο είχε αναθέσει να διοικήσει τη ρωσική βιομηχανία Άμυνας, που μόλις είχε αποσπάσει από τα χέρια μιας «αυτονομημένης» ομάδας. Στο εσωτερικό της ALMAZ-ANTEY, της ρωσικής πολεμικής βιομηχανίας, ήξεραν καλά πως ο διευθυντής τους πλήρωσε την προσπάθεια του Ρώσου Προέδρου να ελέγξει τη βιομηχανία όπλων και κυρίως τα προσωπικά κέρδη. Η Ελλάδα ήταν η πέτρα του σκανδάλου.

Ο Ιγκόρ Κλίμοφ είχε αναλάβει τη διεύθυνση της ANTEY, με εντολή να προχωρήσει σε ξεκαθάρισμα με τις ομάδες που προωθούσαν τα ρωσικά όπλα χωρίς πολλές ανησυχίες για τη ρωσική πολεμική βιομηχανία, παρά μόνο για τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Μία από αυτές τις ομάδες ήταν εκείνη των πρωτοκλασάτων στελεχών της ANTEY, Μιχαήλ Βικτόροβιτς Βορομπιόφ και Βαλεντίν Αλεξέεφ. Η ομάδα Βικτόροβιτς, κρατώντας τα ηνία της ANTEY, υπέγραψε με την Ελλάδα την προμήθεια των οπλικών συστημάτων TOR M1. Στον ελληνικό τύπο γράφτηκαν διάφορα γι’ αυτή την πώληση και οι μυστικές υπηρεσίες ήξεραν περισσότερα. Ο Κλίμοφ είχε επισκεφτεί μια μέρα πριν την Αθήνα, για να κάνει επαφές με τους ανθρώπους εκεί και να ξεκαθαρίσει το νέο καθεστώς. Μέλημά του όμως ήταν κυρίως να ανακαλύψει πού πήγε ένα ποσό 25.810.757 δολαρίων, το οποίο είχε χαθεί μέσα από αλλεπάλληλες καταθέσεις, προφανώς για να καταλήξει σε μίζες. Ο Κλίμοφ έπεσε νεκρός προσπαθώντας να λύσει αυτό το αίνιγμα.

«Ζητήστε συγνώμη στον Τσοχατζόπουλο»

Δύο σχεδόν χρόνια μετά, η Ελληνική Βουλή προσπαθεί υποτίθεται να λύσει το ίδιο αίνιγμα. Η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στη σύσταση μιας Εξεταστικής, για να διερευνήσει πώς το Ελληνικό Υπουργείο Εθνικής Άμυνας προχώρησε στην αγορά 21 συστημάτων αεράμυνας TOR M1 από την ANTEY. Το ελεγχόμενο πρόσωπο είναι ο πρώην υπουργός Άκης Τσοχατζόπουλος και ο διάδοχός του στο Άμυνας Γιάννος Παπαντωνίου. Στις 25 Φεβρουαρίου 2005, στη Βουλή που πρόκειται να εγκρίνει το πόρισμα της Επιτροπής, διεξάγεται μια θυελλώδης συνεδρίαση. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος καλεί τη ΝΔ να ζητήσει συγνώμη από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, γιατί τον συκοφάντησε και τον ταλαιπώρησε για μια υπόθεση που δεν καταλήγει σε ευθύνες για το πρόσωπό του. Ο Αντρέας Λοβέρδος, μέλος και αυτός της Εξεταστικής Επιτροπής, δηλώνει πως «ο υπουργός του ΠΑΣΟΚ προσεβλήθη και διασύρθηκε αδίκως». Το ίδιο διάστημα, στο δικαστήριο του Κουτσέφσκι της Δυτικής Περιφέρειας της Μόσχας, ο Μιχαήλ Βορομπιόφ και ο Βαλεντίν Αλεξέεφ, τα δύο στελέχη της ANTEY που υπέγραψαν την πώληση των TOR M1 στην Ελλάδα, δικάζονται και τελικά καταδικάζονται, στις 4 Απριλίου 2005, σε ποινή τετραετούς φυλάκισης. Το σκεπτικό της καταδίκης είναι πως «εξυφάνθηκε ένα πονηρό και εγκληματικό σχέδιο, κατά το οποίο πληρώθηκαν για εικονικές υπηρεσίες εκατομμύρια ευρώ». Οι εικονικές συναλλαγές είναι οι μίζες που δόθηκαν σε παράγοντες της ελληνικής πλευρά. Από το 2004 ακόμη, όταν ο Πούτιν ξεκαθάρισε την Αμυντική Βιομηχανία της Ρωσίας, οι εισαγγελικές αρχές της Μόσχας είχαν πλήρη εικόνα για το τι συνέβη με την προμήθεια των TOR M1. Στην Ελλάδα ο Άκης Τσοχατζόπουλος και η ομάδα του υπουργείου Άμυνας που δωροδοκήθηκε ήταν «αθώοι», σύμφωνα με επίσημες πολιτικές δηλώσεις. Η υπόθεση της καταδίκης του Βορομπιόφ είχε λάβει μεγάλη έκταση στον ρωσικό Τύπο, αφού ταυτιζόταν με την απόφαση του Πούτιν να ξεκαθαρίσει τη ρωσική βιομηχανία Άμυνας. Οι ελληνικές υπηρεσίες στην Πρεσβεία της Μόσχας ήταν ενήμερες για όλη τη δικαστική εξέλιξη. Το ίδιο και οι ελληνικές κυβερνήσεις. Η δικαστική έρευνα στη Μόσχα αποκάλυψε πως η ANTEY, αφού υπέγραψε τη συμφωνία πώλησης των TOR M1 στην Ελλάδα, όρισε την εταιρεία DRUMILAN HELLAS για να υλοποιήσει τα προγράμματα Αντισταθμιστικών Ωφελημάτων, αφού, σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο, κάθε αγορά οπλικών συστημάτων πρέπει να εξασφαλίζει ανταποδοτικές ενέργειες από την εταιρεία που πούλησε τα οπλικά συστήματα στην Ελλάδα. Η DRUMILAN HELLAS όμως όρισε παρανόμως την Κυπριακή Offshore εταιρεία DRUMILAN OFFSET ως αρμόδια για τα αντισταθμιστικά απέναντι στο ελληνικό κράτος. Το ΥΠΕΘΑ το αποδέχθηκε. Σκοπός ήταν, μέσω της Κυπριακής Offshore, να πληρωθούν οι μίζες για την αγορά. Η ANTEY, υπό τον Βορομπιόφ, καταθέτει σε λογαριασμό της Offshore DRUMILAN 21.081.757 δολάρια, τα οποία μοιράζονται εκεί που έχει συμφωνηθεί.

Εθνικές βολές και… προκαταβολές

Το 1996 είναι μια χρονιά κρίσης με την Τουρκία. Τα επεισόδια στα Ίμια πυροδοτούν την «εθνική έξαρση». Πολιτικοί κάνουν δηλώσεις για την εθνική κυριαρχία, οι πολίτες ανησυχούν γι’ αυτήν και τα δημοσιεύματα για τις Γκρίζες Ζώνες στο Αιγαίο βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Ο Άκης Τσοχατζόπουλος, πρωτοκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και παρ’ ολίγον πρωθυπουργός, κρατάει το τιμόνι του υπουργείου Άμυνας από τον Σεπτέμβριο του 1996. Η Ελλάδα εμφανίζεται να βρίσκεται σε μεγάλο εθνικό κίνδυνο και ως λύση προτείνεται ο εκσυγχρονισμός των όπλων. Στο υπουργείο Άμυνας μπαινοβγαίνουν κομψοί κύριοι που επιδεικνύουν επιχειρηματικές κάρτες «εξωτικών» εταιρειών, αλλά και πρεσβευτές. Όλοι τους πουλάνε όπλα. Στα στέκια του Ψυχικού γίνονται συναντήσεις, στις οποίες τα εκατομμύρια που αναφέρονται στις συζητήσεις συναγωνίζονται τα φιστίκια πάνω στο τραπέζι. Γύρω από το τραπέζι συνήθως κάθονται dealers, «έμπιστοι» πολιτικών και βέβαια δημοσιογράφοι, που την επόμενη μέρα θα γράψουν πόσο αθωράκιστη είναι οπλικά η χώρα και πόσο επικίνδυνοι οι Τούρκοι. Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, το ΚΥΣΕΑ αποφασίζει να προμηθευτεί η Ελλάδα 21 ερπυστριοφόρα αντιαεροπορικά συστήματα. Υποψήφια συστήματα για αγορά είναι τα καναδικά ADATS, τα γερμανικά ROLAND, τα γαλλικά CROTALE και τα ρωσικά TOR M1. Τα ρωσικά συστήματα όμως θεωρήθηκαν μη κατάλληλα γιατί «δεν είχαν τη δυνατότητα διαλειτουργικότητας και διασύνδεσης στο ενοποιημένο σύστημα αεράμυνας». Τον Μάρτιο του 1998 εγκρίθηκε η προμήθεια 21 καναδικών ADATS. Η διαδικασία όμως έμεινε ανοιχτή, για να υποβάλλονται προσφορές στις Επιτροπές Αξιολόγησης μέχρι τον Οκτώβριο. Τελικά η αξιολόγηση ανατράπηκε και αποφασίστηκε η αγορά των ρωσικών TORM1. Στις 26 Φεβρουαρίου 1999, ο Γενικός Διευθυντής Εξοπλισμών Γιάννης Σμπώκος, εξουσιοδοτούμενος από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, υπογράφει την αγορά των TORM1 με τον Μιχαήλ Βορομπιόφ της ANTEY. Λίγο αργότερα, ο Αναπληρωτής Διευθυντής Εξοπλισμών Αντώνιος Κάντας πιστώνει τον λογαριασμό της ANTEY με το ποσό των 250.817.571 δολάρια. Το 10% ακριβώς του ποσού, δηλαδή 25.810.757 δολάρια, κατατίθεται στους λογαριασμούς της κυπριακής DRUMILAN OFFSET. Είναι οι μίζες. Πριν ακόμη υπογραφούν οι συμβάσεις για τους TOR, η εταιρεία BLUE BELL (αποδεικνύεται πως ανήκει στον Άκη Τσοχατζόπουλο) λαμβάνει 1.748.000 δολάρια από τον ιδιοκτήτη της DRUMILAN. Είναι η προκαταβολή για τις υπογραφές.

Ο γνωστός άγνωστος κύριος Αλ Ζαγιάντ

Ποια όμως είναι η DRUMILAN; Η ελληνική DRUMILAN, η οποία δημιουργήθηκε για να υλοποιήσει τα αντισταθμιστικά προγράμματα, ανήκει στον Φουάντ Αλ Ζαγιάντ, ο οποίος είναι και Πρόεδρός της. Αντιπρόεδρος από τη σύστασή της είναι ο δικηγόρος Δημήτριος Διακόπουλος. Το δικηγορικό γραφείο του κυρίου Διακόπουλου ανέλαβε πρόσφατα νομικές υπηρεσίες για τη διαδικασία αποκρατικοποιήσεων. Η DRUMILAN OFFSET στην Κύπρο έχει ιδιοκτήτη τον Αλ Ζαγιάντ, όπως και η εταιρεία DRUMILAN INTERNATIONAL. Οι μίζες μπαίνουν στον λογαριασμό της DRUMILAN OFFSET στην Κύπρο και από εκεί, με εξαίρεση 300.000 που μπαίνουν στον λογαριασμό του στρατιωτικού Ιωάννη Διαμαντάκου, τα υπόλοιπα προωθούνται σε λογαριασμούς της DRUMILAN INTERNATIONAL και τα διαχειρίζεται ο Αλ Ζαγιάντ. Από τους λογαριασμούς του Ζαγιάντ, έξι επιταγές με συνολικό ποσό 16.202.000 ελβετικών φράγκων εκδίδονται για να πληρωθεί μια Λιβεριανή Offshore εταιρεία. Από τη BLUE BELL φέρεται η κόρη του Άκη Τσοχατζόπουλου, Αρετή, να αγοράζει το σπίτι της στην οδό Δεινοκράτους 60. Σήμερα έχει αποδειχθεί από την εισαγγελική έρευνα πως ιδιοκτήτης της BLUE BELL φέρεται ο πρώτος ξάδελφος του Τσοχατζόπουλου, Νίκος Ζήγρας, αλλά πραγματικός ιδιοκτήτης είναι ο ίδιος. Ο πρώην υπουργός Άμυνας (και στην υπόθεση των υποβρυχίων) εισέπραττε μέσω offshore, όπως η BLUE BELL, και στη συνέχεια οι εταιρείες φέρονταν να του πουλάνε κτίρια ή να τα πουλάνε σε τρίτους και να εισπράττουν. Δεκάδες ακίνητα σε ολόκληρη την Ελλάδα ελέγχονται έως σήμερα για το αν ανήκουν στην οικογένεια Τσοχατζόπουλου. Στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής για τους TOR M1, το 2005, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, με βασικό τον Ευάγγελο Βενιζέλο, προσπάθησαν να απαξιώσουν την έρευνα γύρω από τους λογαριασμούς της DRUMILAN, ενώ ο ιδιοκτήτης της κατέβαλε κάθε προσπάθεια για να μην ανοίξουν οι λογαριασμοί. Τον Φεβρουάριο στη Βουλή δημιουργήθηκε η αντιπαράθεση γύρω από το τι είναι αλήθεια, αλλά δεν έγινε το αυτονόητο: να κληθεί να καταθέσει ο ιδιοκτήτης της, Φουάντ Αλ Ζαγιάντ. Σύμφωνα με την Επιτροπή, αλλά και τη δεύτερη που έλαβε χώρα το 2011, ο Ζαγιάντ θεωρείται αγνώστου κατοικίας. Ο Φουάντ Αλ Ζαγιάντ, όμως, δεν είναι καθόλου αγνώστου κατοικίας. Μένει στην Κύπρο, έχει ελληνική ιθαγένεια και για μεγάλο διάστημα υπήρξε πρώτο θέμα στις κυπριακές εφημερίδες, όταν ο βουλευτής του ΔΗΣΥ Χρ Πουργουρίδης κατηγόρησε τον υπουργό Ντίνο Μιχαηλίδη για σχέσεις με τον Ζαγιάντ, με έναν άνθρωπο δηλαδή που ήταν έμπορος όπλων. Στη σύσταση της εταιρείας DRUMILAN ο Ζαγιάντ έχει καταθέσει πλήρως τη διεύθυνσή του: Τεμπών 22, Λευκωσία. Η διαμονή του Ζαγιάντ όπως και ο ίδιος δεν κρύβονται από κανένα. Αντίθετα, η βίλα του Λιβανέζου εμπόρου όπλων είναι γνωστή σε όλους στην Εγκωμή της Λευκωσίας. Ένα τεράστιο οίκημα με ψηλούς μαντρότοιχους, μια υπέρογκη πισίνα, ανάμεσα σε ένα ιδιωτικό δάσος, είναι αυτό που δεν μπορούσε να βρει η Επιτροπή της Βουλής. Ο τόπος διαμονής του Ζαγιάντ.. Ο Ζαγιάντ είναι ιδιοκτήτης μιας μικρής αεροπορικής εταιρείας στην Κύπρο και η ζωή του είναι πολύ επεισοδιακή. Στα καζίνο του Λονδίνου είναι γνωστός ως «fatman»: ο χοντρός. Έχει καταδικαστεί για απάτες κατά των καζίνο, και το 2003 «έκαψε» τον ρεπουμπλικάνο πολιτικό των ΗΠΑ Ρόμπερτ Νέι, όταν αποκαλύφθηκε πως τον είχε δωροδοκήσει με 170.000 δολάρια για να βοηθήσει στην πώληση αεροσκαφών στο Ιράν. Η επιτροπή της Βουλής μάλλον αγνοούσε αυτά τα τόσα γνωστά. Και οι συνάδελφοι του Άκη στο ΠΑΣΟΚ, όλα τα υπόλοιπα.