Σεμίνα Διγενή: Το κείμενο γροθιά στο στομάχι για τα Τέμπη – «16 ερωτήματα απαιτούν απαντήσεις»

Εκείνα τα 57+1 τεράστια καρφιά που στήθηκαν στο σημείο του προδιαγεγραμμένου εγκλήματος στα Τέμπη – 57 στη μνήμη των δολοφονημένων παιδιών και 1 για τους αγνοούμενους και τους τραυματίες – δεν είναι βαθιά μπηγμένα μόνο στη γη, είναι καρφωμένα και στις καρδιές των συγγενών των θυμάτων. Και όσο δεν αποδίδεται δικαιοσύνη, θα ματώνουν τις καρδιές όλων μας!

Τα καρφιά στέκονται εκεί, στα 500 μέτρα από το σημείο της τραγωδίας, υπενθυμίζοντας κάτι ακόμα. Πίσω απ’ αυτήν την άγρια τραγωδία των εκτελεσμένων παιδιών, ζει (;) ένας ολόκληρος μαυροφορεμένος κόσμος, που ψάχνει απεγνωσμένα την αλήθεια, την ευθύνη, το δίκιο, τη νέμεση.

Ενας κόσμος που έχασε από τη μια στιγμή στην άλλη τα παιδιά του – τι παραπάνω μπορεί να χάσει κανείς; – και βιώνει με τον πιο οδυνηρό τρόπο μια ανάποδη ορφάνια!

Ενας κόσμος πρωταγωνιστής σε μια αρχαία τραγωδία, που διαρκεί έναν χρόνο τώρα, με την κάθαρση να αργεί ξεδιάντροπα, πίσω από συνεχή εμπόδια, φερετζέδες «ασυλίας» και αλλεπάλληλα πέπλα ομίχλης.

Και πίσω απ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους υπάρχει ακόμα ένας ολόκληρος λαός, που είναι υποψήφιο θύμα κάθε στιγμή μιας νέας τραγωδίας, σε κάποιο τρένο, πλοίο, λεωφορείο, που είναι μελλοθάνατος μέσα σε πολλά σάπια μέσα μεταφοράς, σε κάποια νέα Τέμπη που είναι γύρω μας, όπως τονίζει και η ΚΝΕ σε ανακοίνωσή της: Στα γκρεμισμένα ταβάνια των σχολείων και στα πλημμυρισμένα προαύλια, στα μέσα μαζικής μεταφοράς με τα καθημερινά δυστυχήματα, στα νοσοκομεία με τις ελλείψεις γιατρών και υποδομών, στους χώρους εργασίας, παντού.

Δαμόκλειος σπάθη η σιωπή

Οταν λοιπόν οι δολοφόνοι αυτών των παιδιών κυκλοφορούν ακόμη ατιμώρητοι, η επιλογή της σιωπής γι’ αυτό το αδιανόητο πολύνεκρο έγκλημα, με υπαίτιους πρόσωπα σε σημαντικές θέσεις, θα παραμένει δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια των ασφαλών – όπως νομίζουμε – παιδιών μας. Ολων μας. Οταν δεν αντιδρούμε στην προσπάθεια συγκάλυψης και κουκουλώματος, αυτών που σπεύδουν να κλείσουν άρον άρον ακόμα και την Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής ή φορτώνουν τις ευθύνες των διεφθαρμένων κυβερνήσεων και των υπουργείων μόνο στην ατομική ευθύνη ενός – δύο ανθρώπων για να γλιτώσουν, τότε τα χειρότερα θα είναι μπροστά μας. Θα είναι έγκλημα χωρίς τιμωρία.

Παρακολουθώντας το τελευταίο διάστημα τις εργασίες στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής, δεν φεύγει απ’ το μυαλό μου ο σπαραγμός μιας μάνας που μετά από πολύ αγώνα κατάφερε να βρει ένα πολύ μικρό κομματάκι του παιδιού της. Ενα τόσο δα κομματάκι, που ταυτοποιήθηκε, από την κόρη της! Ηταν η καρδιά της! Ο,τι απέμεινε από το κορίτσι της.

Και αμέσως μετά είδα τον αρμόδιο υπουργό σε ένα κρεσέντο κυνισμού και χυδαιότητας. Αντί να έχει εξαφανιστεί με τύψεις από προσώπου γης, ήταν εκεί, αλαζόνας, προκλητικός, επιθετικός, αμετανόητος, με μια θρασύτατη σιγουριά για το ακαταδίωκτο.

Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με τον Σύλλογο συγγενών των θυμάτων στο δυστύχημα στα Τέμπη, που καταγγέλλει την «απροκάλυπτη και συστηματική προσπάθεια να εμφανιστεί ως απόλυτα καθοριστικός ο ρόλος της ατομικής ευθύνης, ενώ παράλληλα υποβαθμίζεται η σημασία των βασικών για μια ανεπτυγμένη χώρα συστημάτων ασφαλείας».

Που δεν σταματάει να τονίζει ότι «είναι φανερή η προσπάθεια να διώξει από πάνω του ο κάθε υπουργός, και όχι μόνο, την ευθύνη της εν τέλει μη λειτουργίας κανενός εκ των συστημάτων ασφαλείας και των αλλεπάλληλων καθυστερήσεων στην υλοποίηση των συμβάσεων». Που λέει ότι «πρόκειται για θλιβερή και θρασεία επιχειρηματολογία, που στοχεύει στην υποβάθμιση της αξίας των συστημάτων ασφαλείας και των κυβερνητικών ευθυνών. Με απροκάλυπτο τρόπο εξελίσσεται μια συστηματική προσπάθεια υποβάθμισης της σημασίας των βασικών για μια ανεπτυγμένη χώρα συστημάτων ασφαλείας».

16 ερωτήματα που απαιτούν απαντήσεις

Η αλήθεια είναι πως είναι πολλά και ακόμη αναπάντητα πολύ σοβαρά ερωτήματα:

–Είναι δυνατόν, εν έτει 2023, δύο τρένα να κινούνται επί 12 λεπτά αντίθετα στην ίδια γραμμή, στον κεντρικό άξονα της χώρας και να μη λειτουργεί κανένα από τα συστήματα ασφαλείας για να αποτραπεί η μετωπική σύγκρουση; Η προσπάθεια μεταφοράς των ευθυνών στο ανθρώπινο λάθος δεν είναι τουλάχιστον εγκληματική;

–Γιατί όταν η ΔΕΣΚ Σιδηροδρομικών προανήγγειλε σοβαρό δυστύχημα, κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, αγνοήθηκε; Γιατί κάθε «αρμόδιος» κώφευε για τη μη λειτουργία των συστημάτων ασφαλείας, τη μεγάλη έλλειψη προσωπικού, την κακή εκπαίδευση και την εντατικοποίηση, δηλαδή για όλα αυτά που διαμόρφωναν τις εκρηκτικές συνθήκες που οδήγησαν στο έγκλημα στα Τέμπη;

–Ισχύει αυτό που καταγγέλλουν στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Γεωργία Αδειλίνη, οι συγγενείς των θυμάτων, ότι δηλαδή «έγινε μία πρωτοφανής προσπάθεια εξαφάνισης και αλλοίωσης στοιχείων και συγκάλυψης ευθυνών, και οι δικαστικοί λειτουργοί δεν πράττουν με επάρκεια το καθήκον τους»;

–Γιατί, πριν συμπληρωθεί μία βδομάδα μετά το συμβάν, βαριά μηχανήματα έργου ανέλαβαν μια άνευ προηγουμένου αλλοίωση του εδάφους, μετακινώντας όγκους χώματος, ενώ υπήρξε εκτεταμένη ασφαλτόστρωση εκεί που υπήρχαν απλώς άγρια βλάστηση και καλλιέργειες; Αυτό λέγεται «αποκατάσταση» ή πρόκειται για ξεκάθαρη και αδικαιολόγητη μεταβολή και εξαφάνιση ενδεχομένως πολύτιμων για την εξέλιξη της έρευνας στοιχείων, δίχως να εξηγηθεί ποιος και γιατί ανέλαβε τη σχετική δαπάνη και εποπτεία, όπως και αν έλαβε οποιαδήποτε άδεια από την αστυνομία, τις δικαστικές αρχές ή οποιονδήποτε άλλο φορέα ή αρχή;

–Ποιος έδωσε την εντολή στην Περιφέρεια για την αλλοίωση του χώρου, την εκτέλεση του μπαζώματος;

–Πού μεταφέρθηκε το πλήθος των αποδεικτικών στοιχείων μαζί με το φυσικό έδαφος, αλλά και τα ανθρώπινα κατάλοιπα που ανήκαν στους νεκρούς;

–Για ποιον λόγο ο περιφερειάρχης δεν ζήτησε τη συναίνεση των αρμόδιων δικαστικών αρχών πριν προχωρήσει στην καταστροφή που προκάλεσε; Και για ποιον λόγο δεν ενημερώθηκαν οι δικαστικές αρχές για τις ενέργειές του επί ένα εξάμηνο;

–Σε όσα συνέβησαν στον χώρο του εγκλήματος μετείχε η Διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών; Και αν ναι, έχει υποβληθεί σχετική αναφορά;

–Γιατί οι δικαστικές αρχές, αντί να περιφρουρήσουν τον χώρο του εγκλήματος, επέτρεψαν την εισβολή συνεργείων που με εντολή του τότε περιφερειάρχη Θεσσαλίας κατέσκαψαν το πεδίο;

–Φωτογραφήθηκαν ή μαγνητοσκοπήθηκαν τα στοιχεία στην αρχική τους θέση; Και ποιοι μετείχαν στην μετακίνηση και καταστροφή πολλών κρίσιμων αποδεικτικών στοιχείων;

Ο Καραμανλής και η πρόδηλη συγκάλυψη της αλήθειας

–Ο υπουργός Υποδομών Κώστας Καραμανλής γνώριζε από τον Σεπτέμβριο του 2021, ενάμιση χρόνο πριν το δυστύχημα των Τεμπών, τα τεράστια κενά ασφάλειας που είχε ο σιδηρόδρομος και τους ορατούς κινδύνους πρόκλησης πολύ σοβαρού ατυχήματος. Τι – δεν – έκανε; (Παραδέχθηκε τουλάχιστον πως η πολιτική της ΕΕ, στην οποία ομνύουν η κυβέρνησή του και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δεν μπορεί να εξασφαλίσει την ασφάλεια των σιδηροδρόμων).

–Γιατί οι ανακριτικές αρχές στο πρώτο δεκαήμερο μετά το συμβάν δεν έλαβαν τα κατάλληλα μέτρα ώστε να συλλέξουν στοιχεία σε σχέση με το τι προκάλεσε τη φωτιά, αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι αυτό έγινε «κατά πάσα πιθανότητα από σκοπιμότητα»;

–Ποιοι και πώς «αξιοποίησαν» τα κονδύλια από την Ευρωπαϊκή Ενωση; Ποιοι καρπώθηκαν τα χρήματα, μείωσαν το προσωπικό, αγνοώντας την ασφάλεια, τις αναφορές των μηχανοδηγών για την επικινδυνότητα των τρένων, και δεν φρόντισαν καν να συντηρούν τα ήδη ταλαιπωρημένα και πεπαλαιωμένα συστήματα λειτουργίας των τρένων; Γιατί δεν είναι ήδη προφυλακιστέοι;

–Είναι δυνατόν να μην υπάρχει κανένα σύστημα ασφαλείας σε λειτουργία στο κύριο μέσο μαζικής μετακίνησης της χώρας; Το υπουργείο Μεταφορών να το γνωρίζει και παρ’ όλα αυτά να επιτρέπει τη λειτουργία;

–Ποια είναι η εξήγηση για τόσες καθυστερήσεις στην άσκηση ποινικών διώξεων για τα πρόδηλα κακουργήματα που διαπράχθηκαν, κυρίως κατά των νόμιμων εκπροσώπων και στελεχών των εμπλεκόμενων εταιρειών, που θα αναδείκνυαν τις αντίστοιχες ευθύνες κυβερνητικών παραγόντων;

–Ποια ακριβώς είναι τα διλήμματα και δεν ολοκληρώνεται η συγκέντρωση στοιχείων ώστε να υπάρξει εισήγηση στην αρμόδια εισαγγελέα Εφετών Λάρισας για άσκηση διώξεων κακουργηματικής βαρύτητας;

Πρωτοπορούμε στα θανατηφόρα δυστυχήματα

«Η Ελλάδα, που έχει ένα μικρό και περιορισμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, κατατάσσεται στις τελευταίες χώρες στην ΕΕ στην ανάπτυξη βασικών συστημάτων ασφαλείας στο σιδηροδρομικό δίκτυο και αναπόφευκτα πρωτοπορεί στα θανατηφόρα δυστυχήματα ανά χιλιόμετρο σιδηροδρομικού δικτύου» (έκθεση της ΕΕ για την Ασφάλεια και Διαλειτουργικότητα, 2022).

Πριν μέρες οι συγγενείς των θυμάτων – που δεν πιστεύουν πως υπάρχει πρόθεση πραγματικής διαλεύκανσης – κατηγορούσαν ευθέως τον πρωθυπουργό ότι «οργάνωνε μαζί με συνεργάτες και συνεργούς του μία άνευ προηγουμένου διαδικασία συγκάλυψης» και έβαζαν στο «κάδρο» τον υφυπουργό παρά τω πρωθυπουργώ, Χρήστο Τριαντόπουλο, εικάζοντας ότι «εστάλη για να συντονίσει το έργο συγκάλυψης».

Η Μαρία Καρυστιανού, πρόεδρος της προσωρινής διοίκησης του Συλλόγου που έχουν συστήσει οι οικογένειες των θυμάτων, έχει πει: «Πριν από έναν χρόνο συνέβη ένα από τα χειρότερα κρατικά εγκλήματα στην Ιστορία της Ελλάδας και έφερε μαζί του μια απίστευτη αποκάλυψη οικονομικής διαφθοράς, ασυδοσίας και πλήρους ακαταλληλότητας και εγκατάλειψης των σιδηροδρόμων. Το έγκλημα στα Τέμπη είναι το αποτέλεσμα μιας ασυνείδητης διαχρονικής οικονομικής απιστίας, που κατάφερναν να τη συντηρούν επειδή ακριβώς ελέγχουν και τη Δικαιοσύνη και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, και έτσι μας κρατούν σε πλάνη».

Για το μπάζωμα στον χώρο της τραγωδίας έχει επισημάνει ότι «πρέπει να είναι η ταχύτερη κρατική δράση που έγινε ποτέ στην Ελλάδα, μέσα σε τρεις μέρες βρέθηκαν τα χρήματα (650.000 ευρώ), ο εξοπλισμός, τα εργατικά χέρια, και συνέβη το θαύμα. Και μόνο σαν θαύμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, δεδομένης της απίστευτης καθυστέρησης σε όλες τις άλλες διαδικασίες που αφορούσαν τον σιδηρόδρομο και όχι μόνο».

Το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί!

28/2/2023. Σε λίγες μέρες συμπληρώνεται ένας χρόνος από εκείνο το μαύρο πρωινό, που γέννησε το σύνθημα «Ολων των νεκρών είμαστε η φωνή, το έγκλημα αυτό να μη συγκαλυφθεί».

Εναν χρόνο μετά, το σύνθημα αυτό πρέπει να ακουστεί ξανά και δυνατά!

Εναν χρόνο μετά, που τα τρένα λειτουργούν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να έχουν παρθεί μέτρα για την ασφάλειά μας.

Που το «πάμε κι όπου βγει» είναι ακόμα εδώ για να κάνει δυσοίωνη την καθημερινότητά μας, επικίνδυνο το κάθε βήμα μας.

Που οι ένοχοι κυκλοφορούν ελεύθεροι μέσα σε ένα πολιτικά εκμαυλισμένο σκηνικό και – σε απευθείας μετάδοση – κουνούν το δάχτυλο στα θύματα.

Που έκλεισε εσπευσμένα η Εξεταστική, ενώ υπήρχε μια σειρά σοβαρών ζητημάτων και μαρτύρων ακόμα να εξεταστούν.

Που η κυβερνητική πλειοψηφία αρνήθηκε την πρόταση του ΚΚΕ να έρθουν η Επιτροπή Εμπειρογνωμόνων την οποία διόρισε το δικαστήριο της Λάρισας, η Επιτροπή που όρισαν οι συγγενείς των θυμάτων, ο Χρ. Τριαντόπουλος ως αρμόδιος υπουργός, καθώς και συνδικαλιστές που είχαν προειδοποιήσει για επερχόμενο ατύχημα.

Που η Εξεταστική Επιτροπή πολεμήθηκε από την κυβέρνηση και από τα άλλα κόμματα, με στόχο να μείνουν στο σκοτάδι οι ευθύνες των κυβερνήσεων.

Που οι φαύλοι υπουργοί δεν δικάζονται, όπως δικάζονται όλοι οι πολίτες.

Η 28η του Φλεβάρη είναι μέρα μνήμης για τους 57 δολοφονημένους στα Τέμπη, όμως είναι και μέρα αγώνα για να μην υπάρξουν νέα θύματα, γιατί αυτός που αδιαφορεί για το έγκλημα γίνεται συνένοχος.

*Αναδημοσιεύεται από τον Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου 24-25 Φλεβάρη 2024