Σεμίνα Διγενή: Ο Μίκης, ο Φύσσας και η Χρυσή Αυγή

Στη συνέντευξη που μου έδωσε ο Μίκης Θεοδωράκης το 1998, ανάμεσα στα πολλά και σημαντικά που είπε, υπογράμμισε και τις διασυνδέσεις της αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή! Συγκεκριμένα, μου είχε πει: “Βλέπω ακόμη και σήμερα, το 1998, το φαινόμενο να στήνονται χουντογλέντια από την αστυνομία και να μην κουνιέται φύλλο. Παρατηρώ και έντονη φασιστική νοοτροπία μέσα στους κόλπους της και διασύνδεση με τη Χρυσή Αυγή. Υπάρχει μια επικίνδυνη συνέχεια στο χώρο της.”

Πολλά χρόνια μετά, ο Μίκης ήταν ένας από τους μάρτυρες κατηγορίας στην δίκη της ναζιστικής Χρυσής Αυγής λέγοντας:

«Η Χρυσή Αυγή από την άποψη της ιδεολογίας, της οργάνωσης και των εκδηλώσεών της είναι ένα κακέκτυπο του Χιτλερισμού – Ναζισμού. Θα πρέπει να σημειωθεί εδώ, ότι ο Ναζισμός μπορεί να στηρίζεται στη φασιστική θεωρία του Μουσολίνι, όμως στην πράξη εξελίχθηκε από τον Αδόλφο Χίτλερ σε μια τεράστια εγκληματική μηχανή, που ξεπερνά σε βαρβαρότητα όλες τις απάνθρωπες πράξεις μέσα στην παγκόσμια Ιστορία. Ο Χίτλερ, καλλιεργώντας συστηματικά τα εγκληματικά ένστικτα των οπαδών του, δημιούργησε μιαν απάνθρωπη μηχανή φόβου, πόνου και θανάτου με την ομαδική εξόντωση εκατομμυρίων ανθρώπων χωρίς διάκριση εθνοτήτων, φυλών και ηλικιών.

Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο φασισμός όσο και ο ναζισμός είχαν ως βασικό τους στόχο την εξόντωση του κομμουνισμού. Δεν υπολόγισαν όμως σωστά τη θέληση των λαών και την απόφαση της Ιστορίας να είναι ο κομμουνισμός ο νεκροθάφτης τους. Μπροστά σ’ αυτή την τιτάνια μάχη ανάμεσα στους δύο θανάσιμους εχθρούς, η προσπάθεια ορισμένων μαύρων πολιτικών αντιπάλων σήμερα να εξομοιώσουν αυτούς τους δύο, καταντά γελοία και βλάσφημη απέναντι στους χιλιάδες νεκρούς, που με επικεφαλής τον Κόκκινο Στρατό έμπηξαν την κόκκινη σημαία στην καρδιά του τέρατος στο Βερολίνο, στο τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η σημαντική ανάπτυξη της Χρυσής Αυγής οφείλεται στη βαθιά οικονομική και κοινωνική κρίση που πλήττει τη χώρα και το λαό μας τουλάχιστον τα πέντε τελευταία χρόνια σε συνδυασμό με την αδυναμία της πολιτικής εξουσίας που αντί να βρει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που μας καταδυναστεύουν, μας οδηγεί σε όλο και βαθύτερες δοκιμασίες. Εννοείται ότι δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουμε και την πολύπλευρη στήριξη που είχε η Χρυσή Αυγή από μηχανισμούς του συστήματος και από διάφορα συμφέροντα εντός και εκτός Ελλάδος.

Για όποιον έχει μελετήσει την σύγχρονη Ιστορία και ειδικά της Γερμανίας, αυτή η ανοδική πορεία της Χρυσής Αυγής είναι πανομοιότυπη με την άνοδο και την πλήρη επικράτηση του Χίτλερ, ο οποίος εκμεταλλεύτηκε τη βαθιά εθνική, οικονομική και κοινωνική κρίση στη δεκαετία του 1920-1930 και την αγωνία και το θυμό του γερμανικού λαού εκείνης της εποχής.

Ενα από τα κύρια ιδεολογικά όπλα του Γερμανού δικτάτορα υπήρξε η φυλετική του θεωρία, ο ρατσισμός. Η Χρυσή Αυγή τον μιμείται και σ’ αυτό το σημείο σπέρνοντας το μίσος κατά των ξένων μεταναστών με πράξεις βίαιες, που προσβάλλουν το λαό και τη χώρα μας και που έχουν ως βάση τη φυλετική θεωρία του Ναζισμού.

Για την κατάκτηση της απόλυτης εξουσίας, ο Χίτλερ επέλεξε έναν διπλό δρόμο: Την παράνομη τρομοκράτηση και τη νόμιμη συμμετοχή στο ανώτατο όργανο εξουσίας, τη γερμανική βουλή.

Και στο σημείο αυτό η τακτική της Χρυσής Αυγής είναι πανομοιότυπη με εκείνη των Χιτλερικών – Ναζιστών.

Οι Γερμανοί είχαν οργανώσει Ομάδες Εφόδου, στην αρχή άοπλες και στη συνέχεια με οπλισμό και στρατιωτική πειθαρχία. Ξεκίνησαν με μερικές εκατοντάδες για να φτάσουν στα δύο εκατομμύρια την εποχή της ανόδου του Χίτλερ στην εξουσία. Οι ομάδες αυτές κατ’ αρχήν έκαναν τη εμφάνισή τους με καθημερινές στρατιωτικού τύπου παρελάσεις, για να φτάσουν αργότερα σε επιθέσεις, ξυλοδαρμούς και καταστροφές μαγαζιών και Συναγωγών. Ακόμα και σε φόνους.

Το ίδιο και η Χρυσή Αυγή οργάνωσε τις δικές της Ομάδες Εφόδου με ομοιόμορφες στολές και στρατιωτική πειθαρχία, με στρατιωτικά γυμνάσια, στρατιωτικές παρελάσεις και βίαιες ενέργειες, ξυλοδαρμούς, καταστροφές, μαχαιρώματα και τέλος με φόνους, όπως αυτός του Παύλου Φύσσα.

Από ένα σημείο και πέρα άρχισαν να εξοπλίζονται με πολεμικά όπλα και να εξελίσσονται σε τακτικό στρατό με εκπαίδευση αξιωματικών. Αυτός ο μεγάλος εξοπλισμός φανερώνει τις διασυνδέσεις τους με σημαντικά ελληνικά και προ παντός ξένα κέντρα ναζιστικής ιδεολογίας.

Οπως προαναφέραμε, στο δρόμο προς την κατάκτηση της απόλυτης δικτατορικής εξουσίας και κατά το παράδειγμα του Χίτλερ, σχημάτισαν κόμμα ακολουθώντας το νόμιμο τρόπο της εισόδου στη Βουλή των Ελλήνων με στόχο να καταλύσουν με τη βοήθεια των Ομάδων Εφόδου, οι οποίες όπως φαίνεται προκαλούν δέος και εντυπωσιάζουν ορισμένα στρώματα της Κοινωνίας, ώστε να αυξάνεται η εκλογική τους δύναμη.

Προς την κατεύθυνση αυτή βοηθούν, όπως είπαμε, και οι τραγικές συνθήκες μέσα στις οποίες έχουν ρίξει το λαό μας οι σύγχρονες πολιτικές συγκυρίες.

Η λύση θα ήταν να περιλάβουν οι συντάκτες του σημερινού Συντάγματος ένα άρθρο που να απαγορεύει την οποιασδήποτε μορφής δημόσια έκφραση της ναζιστικής εγκληματικής ιδεολογίας και πρακτικής, δεδομένου ότι και η χώρα μας υπήρξε θύμα της ναζιστικής θηριωδίας. Η παράλειψη ενός τέτοιου άρθρου οδηγεί σε τραγικο-κωμικές καταστάσεις όπως η τωρινή παρουσία βουλευτών που έρχονται από τις φυλακές σιδηροδέσμιοι για να αγορεύσουν και να ψηφίσουν.

Προσωπικά θεωρώ την κατάσταση αυτή ως βλασφημία (με τον επιεικέστερο χαρακτηρισμό) απέναντι στην ιερότητα αυτού του ανώτατου οργάνου της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Βουλής των Ελλήνων.

Στην περίοδο 1967 – 1974 βιώσαμε την τραγωδία της στρατιωτικής δικτατορίας.

Θα πρέπει όμως να υπογραμμίσω στο σημείο αυτό, ότι η δικτατορία που οραματίζονται οι κατηγορούμενοι εκπρόσωποι της Χρυσής Αυγής θα ήταν δεκάδες φορές χειρότερη. Γιατί ο Παπαδόπουλος είχε μοναδικό του στήριγμα τις ένοπλες δυνάμεις, ενώ η Χρυσή Αυγή έχει, όπως και ο Χίτλερ, και την συμπαράσταση πολλών εξαπατημένων Ελλήνων ψηφοφόρων.

Από την προσωπική σελίδα της Σεμίνας Διγενή στο facebook

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr