Σαν σήμερα υπογράφηκε η Συμφωνία της Βάρκιζας

Πάντα μου άρεσε να βρίσκω τα μέρη όπου παίχτηκε ένα κομμάτι της ιστορίας της πατρίδας μας.
Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για την συμφωνία της Βάρκιζας.
Στις 12 Φλεβάρη του 1945 θάφτηκε για δεκαετίες ο πόθος του ελληνικού λαού για μια Εθνική Ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια.
Μπήκαν υπογραφές , όχι με μελάνι , αλλά με αίμα.
Αίμα χιλιάδων ανθρώπων που χάθηκαν και θα συνέχιζαν να χάνονται.
Οι συζητήσεις λοιπόν για την παράδοση των δημοκρατικών πολιτών στους ταγματασφαλίτες, οι συζητήσεις για την παράδοση των νικητών στους ηττημένους, έγιναν σε μια πολυτελή έπαυλη.
Έγιναν σε μια μονήρη και ερημική έπαυλη, 2 χιλιόμετρα από την παραλία της Βάρκιζας , έξω από το χωριό Βάρη, όπως μας πληροφορεί η εφημερίδα Ελευθερία που εκδόθηκε στις 3 Φλεβάρη του 1945.

Η βίλα αυτή ανήκε στον Πέτρο Κανελλόπουλο, γιό του ιδρυτή της βιομηχανίας « ΤΙΤΑΝ » Νικόλαου Κανελλόπουλου.
Ο Πέτρος ή Πετρίκος όπως τον έλεγαν χαϊδευτικά, ήταν ο 
bon viveur της οικογένειας ή καλύτερα το μαύρο πρόβατο γι’ αυτό και δεν αναφέρεται, παρά σπάνια.
Βεβαίως ο Σπύρος Μαρκεζίνης στο τρίτομο έργο του 
”Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία” αναφέρει για την βίλα του Πέτρου Ν. Κανελλόπουλου.
Δυστυχώς οι περισσότεροι που έγραψαν για το γεγονός αυτό, διαβάζοντας Π.Κανελλόπουλος υπέθεταν τον πολιτικό Παναγιώτη Κανελλόπουλο και δεν έκαναν τον κόπο να σκεφτούν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν αδύνατον αφού ο πολιτικός αυτός είχε μόνο ένα σπιτάκι και ένα μικρό γραφείο.
Από την άλλη μεριά, κάποιοι ήθελαν να θυμούνται μόνον τον αδελφό του Πέτρου, τον Αλέξανδρο ( Αλέκο ) που ήταν εργατικός όπως αναφέρουν , ενώ ”ξεχνούν” ότι ήταν ο ιδρυτής της ΕΟΝ της νεολαίας δηλαδή του Ιωάννη Μεταξά και ότι το 1949 κατά τον εμφύλιο είχε καταδικαστεί για λαθρεμπόριο χρυσού. 
Έτσι λοιπόν τον καημένο τον Πέτρο τον έφαγε το σκοτάδι.
Μια ακόμα ιστορική παρατήρηση:
Το κείμενο που συμφωνήθηκε μετά από δέκα μέρες συζητήσεων στο πολυτελές σαλόνι της βίλας του Πέτρου Κανελλόπουλου,
υπογράφτηκε στις 12 Φλεβάρη του 1945 στο Υπουργείο Εξωτερικών.

Πηγή: Λαϊκή Πατρών