Ρυγχίνοι και Γιουρούκοι πατριώτες

Στην περιοχή ανάμεσα στη λίμνη Βόλβη και στη θάλασσα, ακριβώς δηλαδή στα σημερινά Βρασνά και Νέα Βρασνά, είχε εγκατασταθεί τον 7ο αιώνα ο σλαβικός πληθυσμός των Ρυγχίνων. Πήραν την ονομασία τους από τον τοπικό ποταμό Ρήχιο,  ο οποίος μεταφέρει νερά της λίμνης Βόλβης μέσω των στενών της Ρεντίνας στον Στρυμωνικό κόλπο. Ο Ρήχιος διασχίζει και σήμερα τους οικισμούς των Βρασνών. 

Μετά το 650 ο «ρήγας» των Ρυγχίνων αν και βασιλιάς μιας πολύ μικρής σκλαβηνίας, ίσης σε μέγεθος με έναν σύγχρονο Δήμο, είχε μεγάλες φιλοδοξίες. Σκόπευε να ενώσει τις σλαβικές ομάδες γύρω από την Θεσσαλονίκη και να διεκδικήσει την πόλη. Ομιλούσε ελληνικά και είχε πάρει το λατινικό όνομα Περβούρδος. Φαίνεται ότι από τότε οι «γηγενείς κάτοικοι» της περιοχής των Βρασνών είχαν την τάση να διεκδικούν αρχαία μεγαλεία.

Όμως οι Βυζαντινοί αντιλήφθηκαν τα σχέδια του και το 674 τον φυλάκισαν στην Κωνσταντινούπολη. Δημιουργήθηκε τοπική αναστάτωση με αίτημα την απελευθέρωση του, αυτός δραπέτευσε, συνελήφθη και πάλι και τελικά εκτελέστηκε.

Η εκτέλεση του ρήγα των Σλάβων κατοίκων της περιοχής του ποταμού Ρήχιου αποτέλεσε την αφορμή για την μεγάλη πολιορκία της Θεσσαλονίκης από τους Σλάβους, η οποία περιγράφεται αναλυτικά όπως και τα προαναφερθέντα γεγονότα  στο δεύτερο μέρος των «Θαυμάτων του Αγίου Δημητρίου», εκδόσεις ΑΓΡΑ, 1997. Βιβλιογραφία υπεράνω πάσης αριστερόστροφης υποψίας όπως βλέπετε.

Με τους Ρυγχίνους συνασπίστηκαν οι σκλαβηνίες των Στρυμονιτών και των Σαγουδάτων. Η πολιορκία διήρκεσε από το 676 έως το 678 και προκάλεσε πολλούς νεκρούς και από τις δυο πλευρές. Τελικά ο Βυζαντινός αυτοκράτορας μπόρεσε να αποσπάσει στρατό από τον πόλεμο με τους Άραβες και έλυσε την πολιορκία. Προηγουμένως όμως υπήρξε μια τριήμερη τελική έφοδος των Ρυγχίνων στην Θεσσαλονίκη η οποία σύμφωνα με την παράδοση θα είχε επιτύχει αν δεν παρενέβαινε προσωπικά ο Άγιος Δημήτριος ο οποίος πολέμησε δίπλα στους υπερασπιστές της πόλης. Αναρωτιέμαι αν υπάρχει ναός του Αγίου Δημητρίου σήμερα στα Βρασνά ή οι «γηγενείς κάτοικοι»  του κρατάνε ακόμη κακία.  

Ακολούθησε ο γνωστός εξελληνισμός των Σλάβων τον 9ο αιώνα και η περιοχή των Βρασνών παρακολουθούσε από τότε την ιστορία της Θεσσαλονίκης. Στο πλαίσιο αυτό, μετά το 1450 εγκαταστάθηκαν από  τους Οθωμανούς στην περιοχή Γιουρούκοι νομάδες από την Μικρά Ασία (γνωστοί σε κάποιες περιοχές της Ελλάδας ως Κονιάτες λόγω προέλευσης από την περιοχή του Ικονίου). Οι Γιουρούκοι στρατεύονταν στον Οθωμανικό στρατό της περιοχής Θεσσαλονίκης ως άτακτο σώμα με επικεφαλής τον εκάστοτε Γιουρούκ Μπέη. Για τους Γιουρούκους στην ύπαιθρο γύρω από την Θεσσαλονίκη (βλ. σάιτ της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών) που ως γνωστόν είναι ακόμη περισσότερο υπεράνω κάθε αριστερόστροφης υποψίας. Λόγω της πρακτικής τους να λεηλατούν χριστιανικές κατοικίες και να αρπάζουν ζώα,  το 1695 εκδόθηκε φιρμάνι από τον Σουλτάνο για να σταματήσουν αυτές οι βιαιότητες των Γιουρούκων από τις περιοχές των Γιαννιτσών και της Βόλβης

Όπως επίσης είναι γεγονός ότι από τα Βρασνά κατάγονταν οι Μακεδονομάχοι Δημήτριος Κρουστάλης και Αναστάσιος Φυλακτός. Ή ότι κατά την αρχαιότητα η περιοχή ήταν υπό την κυριαρχία των Μακεδόνων και σε ένα κυνήγι που διοργάνωσε εκεί ο βασιλιάς Αρχέλαος βρήκε τον θάνατο ο φιλοξενούμενος του Αθηναίος τραγωδός Ευριπίδης. 

Όλα αυτά μαζί ιστορία της περιοχής των Βρασνών και της Ελλάδας είναι. Τώρα ποιος  «γηγενής κάτοικος» κατάγεται από τον Αρχέλαο και τους Μακεδόνες, ποιος από τους Ρυγχίνους, ποιος από τους Γιουρούκους, ακόμη και από τον Ευριπίδη αν αυτός είχε καμιά περιπετειούλα πριν τον σπαράξουν τα κυνηγετικά σκυλιά του Αρχέλαου, ούτε το τεστ DNA δεν θα μπορέσει να το βρει. 

* Εικόνα του Nikolai Karaneschev 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr