Ρωγμή στον πριγκιπικό καθρέφτη

Το «Δεν θέλω ου» του Γ. Ράλλη για τον Ανδρέα Παπανδρέου έχει καταγραφεί μεν στο παρελθόν της Ν.Δ. ως ένδειξη πολιτικού πολιτισμού, ωστόσο παρέμεινε ως σύνθημα περισσότερο, ή και αστεϊσμός, παρά ως καταδίκη τής ανθρωποφαγίας. Ωστόσο, η Ν.Δ. έχει θάψει οποιαδήποτε σχέση της με την «αστική ευγένεια» και πολιτεύεται σταθερά σε υψηλούς τόνους και χωρίς ηθικούς φραγμούς. Δεν διστάζει να εκτοξεύει λάσπη και συκοφαντίες κατά των πολιτικών της αντιπάλων, ενώ εκμεταλλεύεται κάθε συμφορά και καταστροφή, συχνά ανάγοντας προεκλογικά και μετεκλογικά την τυμβωρυχία σε επίσημη πολιτική στρατηγική.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης με την αντίδρασή του στις αποδοκιμασίες σε Μητρόπολη και Κρήτη στο λαϊκό προσκύνημα και στην κηδεία του Μίκη Θεοδωράκη απέδειξε για πολλοστή φορά την έλλειψη ανοχής στην κριτική, τη δυσανεξία του στη διαφορετική άποψη και την ελιτίστικη και ενίοτε αυταρχική συμπεριφορά του απέναντι στη λαϊκή έκφρασή της. Επιπλέον, προχώρησε ένα βήμα παραπέρα ενοχοποιώντας το ΚΚΕ απαιτώντας λογοδοσία καθώς και καταδίκη των αντιδράσεων και από τα άλλα κόμματα.

Οι αποδοκιμασίες κατά πρωθυπουργών όμως ως έκφραση της λαϊκής δυσαρέσκειας αποτελούν μια φωτογραφία της στιγμής όπως άλλωστε και οι δημοσκοπήσεις – μόνο που οι δεύτερες είναι κατά παραγγελία. Φυσικά μπορείς παντού να ανακαλύπτεις «εγκάθετους», αλλά η δυσαρέσκεια κατά της κυβέρνησης που εν προκειμένω ήρθε στο προσκήνιο ήταν ένα ξέσπασμα που αιφνιδίασε τον «χαλαρό» πρωθυπουργό, που ως influencer με την ομπρελίτσα σπόνσορα πήγε να αποτίσει τιμή στον νεκρό κομμουνιστή.

Ο Μητσοτάκης έχει επενδύσει πολιτικά στην πριγκιπική εικόνα του και γι’ αυτό «πόνεσε» παραπάνω το γιουχάισμα. Είναι άλλωστε η μοναδική κυβέρνηση που έχει επιβάλει τέτοια μονοφωνία στα κανάλια, που την επευφημούν διαρκώς χωρίς κανένα ίχνος κριτικής, ενώ «κόβουν» κάθε εικόνα που αντιβαίνει στο αφήγημα της αέναης επιτυχίας του.

Τα κρίσιμα σημεία καμπής τής κυβέρνησης, που εισάγει στη χώρα ακόμα και την παιδική εργασία, είναι η πανδημία, οι αυξήσεις σε προϊόντα και ρεύμα, η διαχείριση των πυρκαγιών, το ασφαλιστικό, η κατάργηση του οκτάωρου. Σ’ αυτά κρίνεται ο Μητσοτάκης. Κι αν τον ενοχλούν οι αντιδράσεις του κόσμου, ας κοιτάξει ποιος πληρώνει τις απανωτές κρίσεις και ποιος υφίσταται τις βαριές συνέπειες των αποφάσεών του αντί να επιδίδεται σε ψυχροπολεμικό κυνήγι μαγισσών στοχοποιώντας την Αριστερά.

Πηγή: Αυγή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr