Σε μια κοινωνική δίνη που όλα αλλάζουν δραματικά, συνέχεια διαμορφώνονται νέα νομοσχέδια, γίνονται απίστευτες αδικίες όπως με τη βαθμολογική κατάταξη του ενιαίου μισθολογίου που καταστρέφει τους χαμηλόμισθους και ταυτόχρονα υπάρχουν θέσεις στο δημόσιο με 2.500 ευρώ και άνω, απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση με αύξηση αστέγων και αφημένη και ατιμώρητη εγκληματικότητα, η καθημερινότητα μοιάζει ολοένα και πιο τραγελαφικά σουρεάλ.
Δεν μας φτάνουν οι εκπομπές στην τηλεόραση με άπειρες τυχάρπαστες να σχολιάζουν τις ζάμπλουτες ΄΄γυναίκες-συζύγους-επαγγελματίες΄΄, εντελώς στην κοσμάρα τους με απώτερο στόχο την αποχαύνωση του μέσου κοινού, έχουμε και καθημερινούς, απλούς, κοινούς θνητούς που ζούνε σε μια δική τους πραγματικότητα, μια ψευδαίσθηση….
Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι, κι όμως, είναι αλήθεια, που νομίζουν ότι δεν είμαστε χαμένοι, που δεν τους απασχολούν οι μειώσεις και οι επικείμενες απολύσεις ή που ούτε καν γνωρίζουν τη νέα πραγματικότητα.
Ενθαρρύνουν ένα μοτίβο ζωής με ορόσημο την αφέλεια, την άρνηση και την επιπολαιότητα…Αυτές δεν είναι αρετές όμως, ούτε το μυστικό επιβίωσης…Η στάση ζωής ΄΄΄΄ελα μωρέ, ποια πτώχευση, τίποτε δεν θα συμβεί΄΄, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αυτογκόλ… Με την αφέλεια και την αναβλητικότητα κανένα κράτος δεν πήγε μπροστά….Δεν έχουν καταλάβει ότι ένα σχέδιο καταστροφής με έξυπνη και δοκιμασμένη στρατηγική εκπληρώνεται με σταθερά, αργά και βασανιστικά βήματα για να αποφευχθεί η απότομη,μαζική εξέγερση…Και μάλιστα τί καλύτερο από το να σε κάνουν σταδιακά να αυτοκατηγορείσαι για να δέχεσαι τα πάντα πιο εύκολα….Ξεφτυλιζόμαστε ζώντας με ψευδαισθήσεις….Ελπίζω μόνο μην όταν έστω κι αργά ξυπνήσουν όλοι, γράψουμε τις νέες ΄΄Αδερφοφάδες΄΄…
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
