Του Κώστα Βαξεβάνη
Σε όλη της την ιστορία, η Δεξιά, έμενε προσκολλημένη στην εμφυλιοπολεμική μήτρα που τη δημιούργησε. Συνεργάτες των Γερμανών, δωσίλογοι, μαυραγορίτες, πατριώτες του συμφέροντος και κλέφτες της ανθρωπιστικής βοήθειας στη χειμαζόμενη Ελλάδα μετά τον πόλεμο, έγιναν ένα συνονθύλευμα με μοναδικό ενοποιητικό στοιχείο την αντιμετώπιση των εχθρών τους, των κομμουνιστών. Γιατί οι κομμουνιστές δεν απειλούσαν την ιδεολογία τους αλλά τους ίδιους προβάλλοντας και θυμίζοντας το ένοχο παρελθόν τους.
Βαφτίστηκαν σε μια νύχτα Έλληνες πατριώτες και κατάφεραν να αναπαραχθούν με τα ίδια μοτίβα αυτοπροστασίας επί δεκαετίες. Έδειχναν τους άλλους ως κακούργους για να μην αποκαλυφθούν τα δικά τους εγκλήματα. Έγιναν το επίσημο κράτος και με την προστασία του, δημιούργησαν ιστορικές οικογένειες πολιτικών, επιχειρηματιών και διανόησης που έτρωγαν, έπιναν, δημιουργούσαν παθογένειες και στο τέλος (χορτάτοι πάντα) έβγαζαν και ένα λογύδριο για το Έθνος.
Οι εκσυγχρονιστές δεξιοί, δεν κατάφεραν να βγάλουν την ελληνική Δεξιά από αυτόν τον φαύλο κύκλο του αίματος και του εμφυλίου. Δεν κατάφεραν να την κάνουν Ευρωπαϊκή, φιλελεύθερη δεξιά με σεβασμό σε δημοκρατικές αξίες. Έτσι ακόμη και σήμερα, όταν βρίσκονται σε πολιτικό κρεσέντο, απειλούν, σφάζουν στη φαντασία τους και εξορίζουν μαζί με τους αντιπάλους τους και τη Δημοκρατία. Αυτός είναι ο λόγος που οι Βορίδηδες μπορούν με μεγάλη ευκολία να μεταπηδούν από την παράταξη του Παπαδόπουλου στη ΝΔ και οι Αδώνηδες από την αγκαλιά του Καρατζαφέρη σε αυτή του Σαμαρά και του Μητσοτάκη. Δεν υπάρχει ιδεολογία σε αυτό. Μόνο προσωπικό συμφέρον και γνώση του ποιοι είναι και τι τους ενώνει. Μια Δεξιά που δεν εκδημοκρατίστηκε ποτέ, μόνο ανέχτηκε τη Δημοκρατία ως αναγκαία λύση.
Προσεχώς ο Καραγκιόζης και οι κομμουνιστοσυμορίται.
