Δίπλα του στεκόταν ένα κοριτσάκι. Προτού προλάβει να ολοκληρώσει τις ευχές του τα σχόλια έπεσαν βροχή στα κοινωνικά δίκτυα.
Ποιο ήταν αυτό το κοριτσάκι; «Πολύ μελαχρινό για να είναι ελληνόπουλο. Μη να ’ναι προσφυγόπουλο;», «Μην ήρθε από την άλλη άκρη του κόσμου να μας αλλοιώσει τον πολιτισμό;», «Τι πολιτικό μήνυμα είναι τώρα αυτό που πάει να περάσει ο νέος δήμαρχος ακόμη δεν ανέλαβε καθήκοντα;», «Δεν μας φτάνουν τόσοι ξένοι στον τόπο μας, θέλουμε κι άλλους;».
Καλή ώρα, να ευχηθούμε αγάπη στους ανθρώπους μας. Στους «δικούς» μας ανθρώπους όμως. Όχι στον κάθε ξένο που έρχεται και μας χαλάει την υπέροχη χώρα μας, που όλοι τη ζηλεύουν για τον ήλιο μας και την «καταπληκτική ποιότητα ζωής» μας. Αυτός να πάει να του ευχηθούν οι δικοί του, στη χώρα του. Και όχι, δεν είμαστε ρατσιστές που τα λέμε αυτά. Εχουμε κι εμείς μελαχρινούς φίλους, ακόμη και συγγενείς – κάτι μακρινά τριτοξάδερφα, μη νομίζετε…
Κάνουμε κι εμείς, κύριοι, παρέα με μελαχρινούς ανθρώπους, αρκεί να μην προκαλούν. Καταλαβαίνετε. Καταλαβαίνουμε όλοι βεβαίως πόσο τρολ αποδείχθηκε η ίδια η ζωή για όλους αυτούς τους σχολιαστές όταν έγινε γνωστό ότι το κοριτσάκι (αλήθεια, ποιος κάθεται και σχολιάζει μικρά παιδιά;) δεν είναι προσφυγόπουλο αλλά κόρη του μπασκετμπολίστα Νάσου Γαλακτερού και της δημοσιογράφου Νάνσυς Ζαμπέτογλου (μία εκ των παρουσιαστών της βραδιάς).
Οσοι έσπευσαν να σχολιάσουν ίσως πλέον να μην το βλέπουν τόσο μελαχρινό.
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr