Ποιος μένει στις εστίες του Παντείου;

Μια νεαρή κυρία εμφανίζεται στην άκρη του δρόμου, κρατώντας σακούλες του σουπερ μάρκετ. Ανεβαίνει τα παλιά και ξηλωμένα σκαλοπάτια, αόρατη στα μάτια του κόσμου, αλλά και αόρατος ο κόσμος στα μάτια της. Το βλέμμα της δεν παίζει, κοιτάει μόνο την ολοκαίνουρια κλειδαριά που ασφαλίζει τις μαύρες σιδερένιες πόρτες. Ξεκλειδώνει, μπαίνει, κλειδώνει και εξαφανίζεται στους ορόφους της παλιάς φοιτητικής εστίας του Παντείου.

Στην οδό Λαγουμιτζή 6, ακριβώς απέναντι από το κεντρικό κτηριακό συγκρότημα της σχολής, βρίσκεται το ξενοδοχείο που αγοράστηκε το 1984 από το Πάντειο για να φιλοξενήσει φοιτητές από την επαρχία.

Από το 2003 και μετά, το κτήριο τελεί υπό κατάληψη από περιθωριοποιημένα άτομα, των οποίων ο αριθμός και η καταγωγή παραμένουν ακόμα και στους περίοικους άγνωστα. Ένα άβατο, ένα κράτος εν κράτει.

Συρματοπλέγματα κοσμούν τα σημεία που κάποιος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει ώστε να φτάσει τα μπαλκόνια του πρώτου ορόφου. Οι ένοικοι δεν αστειεύονται. Και η είσοδος δεν επιτρέπεται σε κανέναν.

Ο k.Σάκης, καταστηματάρχης της περιοχής, μίλησε στο www.koutipandoras.gr, «Δεν μας ενοχλούν, είναι διακριτικοί, αλλά είναι περίεργο να ξέρεις ότι τέτοιοι άνθρωποι μένουν πάνω απ’ το κεφάλι σου. Έχουν οργανωθεί, αν είδατε η πόρτα είναι σιδερένια και η κλειδαριά ουσιαστικά απαραβίαστη. Πολύ λίγοι έχουν κλειδιά. Οι υπόλοιποι στέκονται στο απέναντι πεζοδρόμιο, σφυρίζουν και τους τα πετάνε από πάνω. Στα παράθυρα δε βγαίνουν ποτέ, μόνο απλωμένα σεντόνια και ρούχα μαρτυρούν ότι εδώ υπάρχει ζωή».

«Έχουμε διαμαρτυρηθεί πολλές φορές και στη σχολή και στην αστυνομία. Κανείς δεν έκανε ποτέ, τόσα χρόνια, τίποτα», καταλήγει. «Το χειρότερο είναι όταν έρχονται να φάνε τζάμπα στη φοιτητική λέσχη στο ισόγειο. Εκεί δημιουργούνται κάθε φορά προβλήματα».

Στο ισόγειο του κτηρίου λειτουργεί εστιατόριο που παρέχει σίτιση στους φοιτητές. Οι ίδιοι οι υπάλληλοι αρνούνται το γεγονός ότι οι «από πάνω» προκαλούν προβλήματα. Δεν αρνούνται όμως το ότι έρχονται και τρώνε δωρεάν.

Διάφορα δημοσιεύματα στο Διαδίκτυο αναφέρουν ότι η παλιά εστία χαρακτηρίστηκε Ολυμπιακό Ακίνητο κατά τη διάρκεια των Αγώνων και ότι αυτή τη στιγμή είναι ιδιόκτητο. Ο πρύτανης του πανεπιστημίου, κ. Γρηγόρης Τσάλτας, το αρνείται κατηγορηματικά.
«Το κτήριο που βλέπετε ανήκε και ανήκει στη Σχολή. Είμαι ούτε δύο μήνες στην πρυτανική θέση, και σας διαβεβαιώνω πως εγώ εκεί μέσα θα μπω. Όλες οι παρατάξεις κρατούν κοινή στάση απέναντι στην κατάσταση. Έχουμε ήδη εκδώσει απόφαση εκκένωσης, που αναμένει επικύρωση. Επίσης έχουν εκδοθεί τα τεύχη δημοπράττησης, είμαστε στην τελική ευθεία για την ανάθεση του έργου της ανακαίνισης. Οι εστίες θα επαναλειτουργήσουν».

Το 2003, υπήρξε πρόταση από την «Αθήνα 2004» για ένταξη του κτηρίου στο πρόγραμμα στέγασης κατά την περίοδο των Αγώνων. Θα ανελάμβαναν εξ’ ολοκλήρου την ανακαίνιση και μετά το πέρας των Αγώνων θα παρέδιδαν με πρωτόκολλο το κτήριο πίσω στο πανεπιστήμιο.

Η Σύγκλητος αρνήθηκε την πρόταση, επειδή πολλά από τα μέλη της ήταν εναντίον του θεσμού των Ολυμπιακών Αγώνων.

Στο ίδιο πρόγραμμα μπήκαν οι εστίες του ΕΜΠ που βρίσκονται επί της οδού Ούλωφ Πάλμε στου Ζωγράφου. Σήμερα, είναι από τις καλύτερες εστίες πανελλαδικώς.

«Ήμουνα στις ιστορικές εστίες του Παντείου το 1988, και, αντικειμενικά σας μιλάω, ήταν οι καλύτερες εστίες στην Ελλάδα», είπε στο koutipandoras.gr ο Ζήκος Τσανάκας, απόφοιτος του τμήματος Κοινωνιολογίας και νυν Προϊστάμενος Μέριμνας της σχολής.

«Μετά το σεισμό του 1999, άρχισαν να υπολειτουργούν. Ενώ πριν στέγαζε πάνω από 200 φοιτητές, ο αριθμός μειώθηκε δραματικά. Το 2003, μετά την απόρριψη της πρότασης για την ένταξη στο πρόγραμμα ανακαίνισης, το κτήριο εγκαταλείφθηκε οριστικά. Σχεδόν αμέσως εμφανίστηκαν άστεγοι και μετανάστες που αναζητούσαν ένα καταφύγιο για το βράδυ. Αντιδράσεις δεν υπήρξαν, οι εγκαταστάσεις αφέθηκαν στη μοίρα τους και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Μόνο η λέσχη συνέχισε να φιλοξενεί φοιτητές».

«Μια φορά μόνο μου επετράπη η είσοδος», εξομολογείται. «Είχε χαλάσει ένας αγωγός νερού και στάζανε νερά πίσω στα μαγειρεία. Έπειτα από πολλές διαβουλεύσεις και παρακάλια, μπήκα μαζί με τον υδραυλικό. Επισκευάσαμε το σωλήνα και βγήκαμε. Καμία διαπροσωπική επαφή δεν υπήρξε, αυτοί οι άνθρωποι φοβούνται. Και όταν φοβούνται, φοβάσαι κι εσύ».

Σήμερα, το Πάντειο φιλοξενεί φοιτητές σε δωμάτια του ξενοδοχείου FILOXENIA, στην οδό Αχαρνών. Το ποσό ενοικίασης είναι επιεικώς αστρονομικό, ενώ οι φοιτητές κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι.
Ένα ψυγείο σε κάθε όροφο, παντελής απουσία πλυντηρίου ρούχων και διαβίωση σε δωμάτια μισού αιώνα δεν είναι και η καλύτερη εικόνα που δίνει το ελληνικό Πανεπιστήμιο προς τα έξω. Στα ελάχιστα διατιθέμενα δωμάτια, δεν αναζητούν στέγη μόνο οι δικαιούχοι μαθητές της επαρχίας, αλλά και φοιτητές του προγράμματος Erasmus.
Έπειτα από μια σύντομη επαφή με τους φοιτητές, το αίτημα είναι ένα και δυνατό: Το Πάντειο χρειάζεται τις δικές του εστίες.

Το κτήριο της οδού Λαγουμιτζή ηλεκτροδοτείται ακόμα, λόγω της λέσχης στο ισόγειο. Η αίσθηση ολικής εγκατάλειψης κάνει κάποιον να αναρωτιέται γιατί δεν έχει γίνει τίποτα τόσα χρόνια.
Γιατί, αντί να δαπανώνται τεράστια ποσά σε ενοικίαση ξενοδοχείου με απαράδεκτες συνθήκες διαβίωσης, δεν γίνεται μια συντονισμένη κίνηση προς τις παλιές εστίες, για να αποκτήσει επιτέλους η σχολή μια φοιτητική εστία αντάξια του πολιτισμού που επί δεκαετίες προάγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η σιδερένια πόρτα της εισόδου, και η κλειδαριά που την ασφαλίζει