Το πιο ουμανιστικό ελληνικό τραγούδι από τους Magic de Spell έγινε βίντεο κλιπ από τον Νίκο Σούλη

Μια μέρα οι Magic de Spell διάβασαν στο facebook μία ανάρτηση του διαδικτυακού τους φίλου, ποιητή Ιάσονα Σταυράκη. Ήταν το ποίημα του με τίτλο «Είμαι», που τους φάνηκε ξεχωριστό και άμεσο, ενώ τα μηνύματα του τους εξέφραζαν απόλυτα, αφού επρόκειτο για ένα ποίημα για τους καταπιεσμένους όλης της γης. Αμέσως επικοινώνησαν μαζί του και του ζήτησαν να το μελοποιήσουν. Ο Σταυράκης, με τη σειρά του, δήλωσε φανατικός ακροατής των τραγουδιών τους και ότι γνώριζε με ποιους είχε να κάνει. Τον επόμενο καιρό, οι Magic de Spell γνωρίστηκαν από κοντά με τον ποιητή, τόσο με τις συναυλίες τους στην Κύπρο, όσο και με τις επισκέψεις του ίδιου στην Αθήνα. Άρχισαν να δουλεύουν μαζί για τη διαμόρφωση του μακροσκελούς ποιήματος στο πλαίσιο της μελοποίησης και μάλιστα έδωσαν το στίχο «Είμαι Εσύ, είμαστε Ένας» ως τίτλο της γιορτής για τα 40 χρόνια των Magic de Spell.

Ποιος είναι, όμως, ο 38χρονος Ιάσονας Σταυράκης; Κατάγεται από την Πάφο, είναι καθηγητής ισπανικής φιλολογίας και δημιουργικής γραφής, ενώ εκδίδει τα βιβλία και τις ποιητικές συλλογές του. Το ποίημα του, «Είμαι», μεταφράστηκε στα κροάτικα από την Marijana Milojević και έλαβε μέρος στον παγκόσμιο διαγωνισμό ποίησης που διοργανώθηκε το 2018 στην Πούλα της Κροατιάς υπό τον τίτλο «More na Dlanu», κερδίζοντας το πρώτο βραβείο. Το «Είμαι», όπως διαμορφώθηκε για τη μελοποίηση από τον Ιάσονα Σταυράκη και τους Magic de Spell έχει ως εξής:

Είμαι το γέλιο στην αρχή του αγώνα

Είμαι η πένα που θα γίνει βελόνα

Είμαι γέρος δίχως πατρίδα

και ποιητής που δεν έχει κερκίδα…

Είμαι η ώρα που πεθαίνει ο κόσμος

Είμαι τα μάτια που δεν πιάνει ο νόμος

Είμαι στον ύπνο μου επαναστάτης

η ώρα που ξεψυχά ο Εφράτης

Είμαι παράνομος

Είμ’ ο κανένας

Είμαι εσύ

Είμαστε ένας

Είμαι αυτός που εγκαταλείπει

Είμαι αυτός που τον τρώει η λύπη

Είμαι ο άντρας που ποτέ του δεν κλαίει

Είμαι περήφανος που είμαι γκέι

Είμαι ο δάσκαλος που τρέμει στην τάξη

Είμαι ο άνεργος κανείς δεν θα κλάψει

Είμαι γυναίκα με τα μάτια πρισμένα

Είμαι πρεζόνι με χέρια καμένα

Είμαι παράνομος

Είμ’ ο κανένας

Είμαι εσύ

Είμαστε ένας

μια πόρνη σαν την ζωή μας

του δαίμονα μαύρο κρασί μας

τραβέλι σ’ ένα παγκάκι

κομπάρσος κρατάω σκονάκι

κορμί σε μυαλό χαλασμένο

απέναντι σε περιμένω

το γέλιο π’ ακούς στο παιδί σου

είμαι κραυγή και η οργή σου

το σύστημα που σε τσακίζει

ο κόμπος που στραγγαλίζει

επίδομα στο τέλος του μήνα

για κάθε φασίστα μικρότερο μνήμα

το γράμμα που δεν έχεις στείλει

της θλίψης το μαύρο μαντήλι

το λάθος που έχουν γεννήσει

είμαι φωτιά στου ήλιου τη δύση

Είμαι ο σκύλος που έχεις πληγώσει

Είμαι ο γάτος που έχεις σκοτώσει

Είμαι στην τσέπη τα πρώτα λεφτά σου

Είμαι ο λύκος που σκορπά τα μυαλά σου

Είμαι η μέρα που το φως της δεν βγαίνει

Είμαι η νύχτα που σε πεθαίνει

Είμαι μια ρίμα που δεν έχει τέλος

Είμαι το ξύλο στης σιωπής μου το βέλος

Είμαι παράνομος

Είμ’ ο κανένας

Είμαι εσύ

Είμαστε ένας

Είμαι μια μπάντα που δεν ακούει κανένας

Είμαι ο τίποτας

Είμαι ο ψέμας

Είμαι εσύ

Είμαστε ένας

Την περασμένη Τετάρτη, 3 Ιουνίου, όσοι βρεθήκαμε στο κλαμπ «Κύτταρο» της οδού Ηπείρου, ζήσαμε πραγματικά μία μοναδική εμπειρία! Ο σκηνοθέτης Νίκος Σούλης, ο βετεράνος του βίντεο κλιπ, έντυνε με τις εικόνες του το τραγούδι «Είμαι» των Magic de Spell – μιλάμε για εικόνες που είναι σχεδόν σίγουρο πως θ’ αποτελέσουν το καλύτερο κλιπ στην μακρόχρονη πορεία του Σούλη! Αστεία – αστεία ο Νίκος Σούλης μετράει πια 31 χρόνια στο συγκεκριμένο χώρο, ανήκει δηλαδή στους πρωτεργάτες του βίντεο κλιπ στην Ελλάδα. «Εγώ προέρχομαι από τον κινηματογραφικό χώρο, έχοντας κάνει βοηθός του Αλέξη Δαμιανού και του Παντελή Βούλγαρη» τον ακούω να μου λέει με καμάρι, σε ένα μικρό break από το εξοντωτικό γύρισμα. Πρώτο του κλιπ ήταν στα τέλη του 1989, το «Ροντέο» της Αρλέτας, το οποίο είχε κοπεί μάλιστα, γιατί περιείχε πλάνα ενός νεκροταφείου. Η εταιρεία είπε του Σούλη ν’ αφαιρέσει τη σκηνή κι εκείνος αρνήθηκε. «Μπούρδες της εποχής…» σχολιάζει και γελάμε. Ταυτόχρονα, όμως, σκηνοθέτησε και άλλα δύο βίντεο κλιπς, ένα της Βίσση κι ένα του Πανταζή, τα οποία παίχτηκαν κανονικά.  

Είχε ενδιαφέρον ν’ ακούσω απ’ τον Σούλη πώς αυτός, ένας καθαρόαιμος κινηματογραφιστής, ανακατεύτηκε με μία άγνωστη ακόμη στη χώρα μας βιομηχανία: «Το 1988 με μία παρέα φτιάξαμε ένα πιλοτικό κλιπ για το τραγούδι ενός φίλου μας. Το πήγαμε σε μερικές εταιρείες και αρχικά μας κράξανε. Η διαφημιστική εταιρεία ”Stefi”, όμως, στην οποία εργαζόμουν, μας ενημέρωσε ότι μόλις θα άνοιγε το MEGA θα έφτιαχναν μια μουσική εκπομπή με τίτλο ”Τα 20 πρώτα”. Ήταν η πρώτη φορά που ελληνικές δισκογραφικές εταιρείες θα δούλευαν με τα περίφημα charts». Στην ουσία ο Σούλης μου λέει πως η έναρξη του βίντεο κλιπ στην Ελλάδα συνέπεσε με την αντίστοιχη έναρξη – έκρηξη της ιδιωτικής τηλεόρασης. «Βέβαια, όλα τα κλιπ τα πλήρωναν οι δισκογραφικές τότε» σπεύδει να μου εξηγήσει, ενθυμούμενος πως με τους Magic de Spell δουλεύει σταθερά από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. 

Ο Σούλης έχει σκηνοθετήσει συνολικά πάνω από δυόμισι χιλιάδες βίντεο κλιπ, ένα νούμερο που αναγνωρίζει πως ακούγεται τρελό! Ελάχιστοι γνωρίζουν πως είχε γυρίσει μέσα σε μια μέρα έξι βίντεο κλιπ του σούπερ γκρουπ Vaya Con Dios στα 90s! «Τι εννοείς μέσα σε μια μέρα;» τον ρωτάω…«Είχαν έρθει στην Ελλάδα, γυρνάγαμε μαζί και έκανα πρώτα τα play back της Dani Klein, της τραγουδίστριας τους. Έπειτα έκανα πρόσθετες λήψεις και εκ των υστέρων οι Vaya Con Dios, επειδή χρειάζονταν υλικό για μια τηλεοπτική τους εμφάνιση, έστειλαν λεφτά, αγόρασαν το δικό μου και το έβαλαν στο reel τους»! Μεταξύ, λοιπόν, των τραγουδιών τους που σκηνοθέτησε ο Σούλης ήταν και το υπέροχο «Puerto Rico» που χάλαγε κόσμο κάποτε. Κι όταν τον ρωτάω αν φαίνεται το όνομα του στα credits, μου απαντάει με νόημα: «Ποτέ δεν ”πάω” χωρίς credits»! Συνεχίζει την αφήγηση του με μια κάπως πικρή συνειδητοποίηση: «Κάποτε δουλεύαμε τρελά! Έκανα 150 βίντεο κλιπ το χρόνο, αφού είχαμε παραγγελίες εταιρειών. Σήμερα γυρίζω μάξιμουμ 15 κλιπ το χρόνο και ένα θα σου πω: Οι χειρότεροι τζαμπατζήδες είναι τα μεγάλα ονόματα! Να το ξέρετε! Οι καλλιτέχνες που δεν έχουν λεφτά, θα μαζέψουν λίγα από δω, λίγα από κει και θα την πληρώσουν τη δουλειά. Με το τζάμπα τίποτα πια δεν γίνεται»…

Λέω του Σούλη πως το βίντεο κλιπ επανέκαμψε τα τελευταία χρόνια, καθώς η δημιουργία του είχε πέσει πολύ στο κοντινό παρελθόν. Μου εξηγεί πως το κλιπ σαν promo ενός δίσκου σήμερα πια δεν υφίσταται, εφόσον δεν υπάρχουν δισκογραφικές εταιρείες. Απ’ την άλλη, όταν οι δημιουργοί αντιμετωπίζουν το κλιπ σαν ένα επιπρόσθετο καλλιτεχνικό στοιχείο δίπλα στη μουσική και στο στίχο, εκφράζουν τον εκάστοτε μουσικό – τραγουδιστή χωρίς να στοχεύουν αποκλειστικά στην προώθηση του. Εδώ του θυμίζω κάτι που μου’χε πει παλαιότερα ο σκηνοθέτης – χορογράφος Δημήτρης Παπαϊωάννου, πως ανέκαθεν ήθελε να δουλεύει σαν σκηνοθέτης παραστάσεων και όχι σαν προμότερ ενός δίσκου της Αλεξίου ή της Πρωτοψάλτη. «Προμότερ δεν κατάντησα κι εγώ ποτέ, παρόλο που αυτό ζήταγαν οι εταιρείες» μου απαντάει ο Σούλης. «Τώρα, αν αυτό που έκανα, τους βόλευε και για το promotion τους, είχε καλώς. Έχετε υπόψιν πως σε πολλά προγράμματα σημερινών μαγαζιών χρησιμοποιούν τα δικά μας βίντεο κλιπ χωρίς καμία καταβολή δικαιωμάτων – μια άλλη πονεμένη ιστορία. Πάντως, μια ζωή το τραγούδι υπηρετούσα και ποτέ το ίματζ ενός καλλιτέχνη». Η αλήθεια είναι πως πολλά από τα πιο επιτυχημένα κλιπ, καλλιτεχνικά και εμπορικά, φέρουν την υπογραφή του, από το «Εμένα οι φίλοι μου» των Magic de Spell σε ποίηση Κατερίνας Γώγου μέχρι το «Σαν ηφαίστειο που ξυπνά» της Άλκηστης Πρωτοψάλτη και την «Αγορά του Αλ Χαλίλι» του Αλκίνοου Ιωαννίδη. «Νταλάρας, Αρβανιτάκη, Γαλάνη, όλοι έχουν περάσει απ’ τα χέρια μου» προσθέτει. Γουστάρει να τον αποκαλούν «Πατέρα του βίντεο κλιπ στην Ελλάδα», αφού τη «βρίσκει» με το συγκεκριμένο είδος και δεν προτίθεται να πάψει να το υπηρετεί. Παραδέχεται με χιούμορ πως παίζει να’ναι ο μοναδικός εξηντάρης παγκοσμίως που εξακολουθεί να γυρίζει βίντεο κλιπ, μια και θεωρείται ένα είδος που απευθύνεται στη νεολαία. Πως βλέπει ο Νίκος Σούλης τη νέα γενιά σκηνοθετών βίντεο κλιπ; «Υπάρχουν παιδιά που το παλεύουν και άλλα παιδιά που δεν το παλεύουν, αλλά δεν τους βοηθά η παραγωγή σε καμία περίπτωση. Το ακριβότερο κλιπ που γίνεται σήμερα ήταν το φτηνότερο, της πλάκας, για τα χρόνια που ξεκινάγαμε εμείς. Το κατανοώ ότι δεν μπορούν πια να επενδύσουν οι εταιρείες και οι καλλιτέχνες πληρώνουν απ’ την τσέπη τους. Άντε να τύχει μια εταιρεία να συμμετάσχει στο κλιπ κάποιου, μόνο αν αυτός είναι όνομα». Απ’ την άλλη, δεν βλέπει ιδιαίτερες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, εκεί που παλιότερα οι δημιουργοί το έψαχναν περισσότερο. Ο ίδιος, πάντως, γυρίζει τα βίντεο του σαν να κάνει είτε ταινία, είτε σήριαλ, είτε εκπομπή λόγου. Ναι μεν υπάρχει άλλη γλώσσα σε κάθε είδος, αλλά ο ίδιος θέλει να’ναι ο εαυτός του κάθε φορά. Συμφωνεί ακόμη πως η ενασχόληση με το κλιπ μπορεί να του στέρησε τη σκηνοθεσία ενός κινηματογραφικού έργου, αλλά – ασχέτως του τι πιστεύουν οι άνθρωποι του χώρου – εκείνος δεν θεωρεί το μουσικό βίντεο υποδεέστερο μίας ταινίας. Μα έχει δίκιο! Ειδικά το βίντεο κλιπ του «Είμαι» των Magic de Spell, που σκηνοθετεί αυτή τη στιγμή, κάλλιστα θα μπορούσε να διαγωνιστεί σε ένα φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους! Οι τεχνικοί τον φωνάζουν, δεν έχουμε άλλη ώρα στη διάθεση μας και περνάμε γρήγορα – γρήγορα στο πλατό που έχει μετατραπεί το «Κύτταρο».

Ένα ρίγος μας διαπερνάει, βλέποντας τι έχει στήσει ο maitre Σούλης! Ρίγος συγκίνησης, καθώς επέλεξε να επενδύσει τους στίχους του Ιάσονα Σταυράκη και τον rock ήχο των Magic de Spell με την κραυγή απόγνωσης μπροστά στο φακό όλων των εκπροσώπων των μειονοτήτων που βάλλονται σήμερα. 

Στο πλάνο βλέπουμε παραταγμένα τα σύγχρονα «freaks» που ο εκφασισμός της νεοελληνικής κοινωνίας οδηγεί συχνά στο περιθώριο: Έναν μουσικό του δρόμου.

Έναν άνεργο πρώην ταξιτζή. Μία έγκυο. Μία υπέρβαρη.

Μία νεαρή τρανς, τη Σύλβια, στο στάδιο της μετάβασης. Ένα αγόρι με κινητικά προβλήματα κι άλλο ένα αγόρι με τεχνητό πόδι. Τη Monique, μία τρανς καλλιτέχνιδα, επίσης, που σκίζει τα ίδια της τα ποιήματα. 

Δύο δίδυμες αδερφές. Έναν εκπαιδευτικό αμήχανο στην Ελλάδα της Κεραμέως. Μία ηλικιωμένη γυναίκα. Ένα αγόρι γεμάτο τατουάζ. Ένα κορίτσι μέλος κατάληψης σε αυτοδιαχειριζόμενο χώρο. Μία φοιτήτρια – μοϊκάνι της Σχολής Καλών Τεχνών. Τη Χαρά, που εργαζόταν στα 90s ως μουσικός παραγωγός στο κλαμπ «Ρόδον». Ένα κορίτσι με μαλλί αφάνα. 

Όλοι αυτοί οι συνάνθρωποι μας ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του σκηνοθέτη και του συγκροτήματος, όχι απλά για να εμφανιστούν σε ένα μουσικό βίντεο, αλλά για να διαδηλώσουν κι εκείνοι εναντίον όλων των φοβικών συνδρόμων, που τα αντιμετωπίζουν από πρώτο χέρι μέσα σε μία μάλλον δύσκολη καθημερινότητα. Καθώς ο Σούλης τους έδινε οδηγίες να αυτοσχεδιάσουν ελεύθερα στο φακό, σχεδόν όλων τα πρόσωπα έμοιασαν πρόσκαιρα με μάσκες αρχαίας τραγωδίας. Κι όταν από το play back του τραγουδιού ακούγονταν οι στίχοι «Είμαι εσύ, είμαστε ένας» τα μάτια πολλών απ’ τους παρευρισκόμενους στο event άρχισαν ασυναίσθητα να τρέχουν. 

Δεν χρειαζόταν να δούμε κάτι άλλο. Ένα γύρισμα, άλλωστε, συνήθως τραβάει πολύ. Με την πεποίθηση πως το ιστορικό rock συγκρότημα των Magic de Spell έφτιαξε το πιο ουμανιστικό ελληνικό τραγούδι και ο Νίκος Σούλης έφτιαξε αντιστοίχως ένα από τα σημαντικότερα, αν όχι το σημαντικότερο, βίντεο κλιπ του, αποχωρήσαμε από το «Κύτταρο». Προηγουμένως εξασφαλίσαμε, όμως, την υπόσχεση όλων των δημιουργών πως το κλιπ του «Είμαι» θα κάνει την πρεμιέρα του από δω, από το koutipandoras.gr!