Πανδημία και πυρκαγιές: Δύο κρίσεις, μια πολιτική

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν κατηγορείται ότι δεν έχει πολιτική. Αντιθέτως, κατηγορείται ότι εφαρμόζει με συνέπεια την ίδια ακριβώς ανάλγητη, αντικοινωνική και ιδεοληπτικά προσκολλημένη στο νεοφιλελεύθερο δόγμα πολιτική, είτε πρόκειται για τη διαχείριση της πανδημίας, είτε για τη διαχείριση των πυρκαγιών.

Γι’ αυτό και η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν εκπλήσσει πια κανέναν. Επαναλαμβάνεται. Αφού η πολιτική της για τη διαχείριση των κρίσεων έχει 5 βασικούς και αναγνωρίσιμους πυλώνες, κοινούς για όλες τις απειλές και έναν κοινό αντικειμενικό σκοπό:

1. Απαξίωση κάθε δημόσιου αγαθού. Η κυβέρνηση δεν αγαπά τα δημόσια αγαθά. Τα θεωρεί άχρηστα και ακριβά στην προστασία και διατήρησή τους.

Γι’ αυτό και δεν επενδύει σε τίποτε δημόσιο. Η αρχή έχει γενική ισχύ. Από το περιβάλλον, τα φυσικά αγαθά και τον φυσικό πλούτο, μέχρι τη δημόσια υγεία, τη δημόσια εκπαίδευση και τον πολιτισμό, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι εγκατάλειψη, εκκενώσεις, συρρίκνωση, ξερίζωμα και… τσιμεντώσεις.

Με το βλέμμα φυσικά στην ιδιωτικοποίηση των… χρυσοτόκων ορνίθων του δημοσίου.

Χαρακτηριστική της αντίληψης αυτής είναι η απάντηση του πρωθυπουργού στην Κέρκυρα, όταν ρωτήθηκε γιατί κατέστρεψαν ένα όμορφο δασικό οικοσύστημα για να φτιάξουν ξενοδοχείο. «Αν δεν έκοβαν τα δένδρα για να φτιάξουν το ξενοδοχείο, κάποια φωτιά θα τα έκαιγε», είπε.

Το σύνθημα είχε δοθεί. Η εκτέλεση επιτεύχθηκε με την ψήφιση του περιβαλλοντοκτόνου νόμου Χατζηδάκη. Σύμφωνα με τον οποίο δεν θα μείνει ούτε περιβαλλοντικό αγαθό όρθιο, ούτε οικοσύστημα ακέραιο και υγιές, αφού προβλέπεται η ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης και φυσικού πλούτου, ακόμη και εκείνου που προστατεύονταν από Ευρωπαϊκές συνθήκες, για τη χάρη των «επενδύσεων». Της κερδοφορίας δηλαδή συγκεκριμένων συμφερόντων.

Αν κανείς ψάχνει να βρει το κίνητρο για τους εμπρησμούς, δεν χρειάζεται να ψάξει πολύ.

Αυτή είναι η βασική διαφορά μεταξύ «πράσινης ανάπτυξης» αφενός και «μαύρης ανάπτυξης», ή «πράσινου καπιταλισμού» αφετέρου.

Η πρώτη επενδύει στα δημόσια αγαθά και τον φυσικό πλούτο, απευθυνόμενη στο σύνολο της κοινωνίας ως δυνάμει αποδέκτη της ανάπτυξης.

Η δεύτερη ιδιωτικοποιεί τα δημόσια αγαθά προς όφελος συγκεκριμένων οικονομικών συμφερόντων.

2. Η κυβέρνηση δεν πιστεύει στις δημόσιες δομές. Η αρχή είναι συνέπεια της προηγούμενης. Αφού δεν πιστεύουν στα δημόσια αγαθά, δεν έχουν κανένα λόγο να αναπτύσσουν δομές για την προστασία και τη διατήρησή τους.

Είτε πρόκειται για νοσοκομεία, ΜΕΘ, ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, είτε για δημόσια πανεπιστήμια, είτε για αντιπυρική προστασία, δασικούς χάρτες, πυροσβέστες, πυροσβεστικά οχήματα και αεροπλάνα, εφαρμόζουν την ίδια πολιτική εγκατάλειψης, υποβάθμισης, συρρίκνωσης και αποδυνάμωσης.

Οι αιτίες για τη μη επένδυση στο ΕΣΥ είναι ακριβώς οι ίδιες με εκείνες για τη μη επένδυση στην αντιπυρική προστασία, στην πρόληψη και την καταστολή των δασικών πυρκαγιών.

«Είναι χαμένα λεφτά», όπως έλεγε ο πρώην κυβερνητικός εκπρόσωπος για τις επενδύσεις σε νέες ΜΕΘ.

Αυτή είναι η αιτία που δεν προχώρησαν τους δασικούς χάρτες, που θα οριοθετούσαν τις δασικές περιοχές και θα καθόριζαν τα όρια των «επενδύσεων». Γιατί στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται. Αφού οι ενστάσεις στους δασικούς χάρτες που καθυστερούν την ολοκλήρωσή τους, γίνονται ακόμη και από… καταπατητές δημόσιας γης.

Αυτή είναι η αιτία που άφησαν φέτος 4.000 θέσεις πυροσβεστών κενές. Γι’ αυτό οι πυρόπληκτοι έψαχναν πυροσβέστες και δεν έβρισκαν.

Αυτή είναι η αιτία που κάλυψαν μόλις το 10% των οικονομικών αναγκών των δασαρχείων της χώρας για την αντιπυρική προστασία. Γι’ αυτό τα δάση έγιναν παρανάλωμα του πυρός σε συνθήκες άπνοιας, αφού έμειναν χωρίς καθαρισμό από την καύσιμη ύλη και χωρίς αντιπυρικές ζώνες.

Αυτή είναι ακόμη η αιτία που δεν ανανέωσαν τα πυροσβεστικά οχήματα, από τα οποία το 90% έχουν ηλικία μεγαλύτερη των 10 χρόνων.

Κι επίσης, αυτή είναι η αιτία που οι πυρόπληκτες περιοχές έκαναν ημέρες να δουν πυροσβεστικά αεροπλάνα.

 

Με δεδομένες τις τεράστιες ελλείψεις στις δημόσιες δομές αντιπυρικής προστασίας και πυρόσβεσης, εξηγείται απόλυτα γιατί οι φωτιές δεν κατασβέστηκαν στα πρώτα στάδιά τους, τότε που η κατάσταση ήταν ακόμη διαχειρίσιμη, αλλά αφέθηκαν να φουντώσουν, να μεταδοθούν και να εξαπλωθούν σε πάνω από 350.000 στρέμματα γης.

3. Lockdown όπως εκκένωση οικισμών. Το παρατεταμένο lockdown, το μακροβιότερο σε όλη την Ευρώπη, όπως και οι συστηματικές προληπτικές εκκενώσεις οικισμών, ήταν η μόνη κυβερνητική πολιτική διαχείρισης των δύο μεγάλων κρίσεων, της πανδημίας και των δασικών πυρκαγιών αντίστοιχα.

Το κακό δεν είναι ότι υπήρξαν αυτές οι πολιτικές. Το κακό είναι ότι υπήρξαν μόνον αυτές. Δεν ακολουθήθηκαν δηλαδή από τα αναγκαία μέτρα και τις πολιτικές για την προστασία της δημόσιας υγείας στη μια περίπτωση και της φύσης, των σπιτιών και των περιουσιών στην άλλη.

Η μη ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας αποδείχθηκε από το καταγεγραμμένο γεγονός ότι το 80% των θανάτων φέτος, κατά τη διάρκεια των εξάρσεων της πανδημίας, συνέβησαν εκτός ΜΕΘ.

Αντίστοιχα, στην περίπτωση των δασικών πυρκαγιών, αυτονόητα εκκένωναν πρώτα τους οικισμούς, σώζοντας τους κατοίκους. Αλλά δεν επιχείρησαν στη συνέχεια από γης και αέρος για να κατασβέσουν τις φωτιές. Με αποτέλεσμα να υπάρχουν τεράστιες καταστροφές σε δάση, χλωρίδα, πανίδα και βέβαια χιλιάδες άνθρωποι χωρίς σπίτια και περιουσίες.

4. Φταίνε διαρκώς… οι άλλοι. Αν για την υγειονομική κρίση ευθύνονταν οι ίδιοι οι πολίτες, με την περίφημη πολιτική της ατομικής ευθύνης, για τις δασικές πυρκαγιές φταίει η κλιματική αλλαγή. Η οποία βέβαια ούτε καινούργια είναι, ούτε και αιφνιδίασε κανέναν, αφού υπάρχει εδώ και περισσότερο από 15-20 χρόνια.

Αντί δηλαδή η κυβερνητική πολιτική αντιμετώπισης των δασικών πυρκαγιών να ενσωματώσει την απειλή της κλιματικής κρίσης, θωρακίζοντας περισσότερο και πιο αποτελεσματικά τις δημόσιες δομές πυροπροστασίας και πυρόσβεσης, γίνεται άλλοθι για την επίρριψη της ευθύνης σε αυτήν.

Βέβαια, εδώ πρέπει να υπενθυμιστεί ότι σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, για την καταστροφή στο Μάτι δεν ευθύνονταν η κλιματική κρίση, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας.

Κι ακόμη, λίγους μήνες πριν, οι ευρωβουλευτές της ΝΔ δεν ψήφισαν την ευρωπαϊκή πολιτική αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, την ανάγκη της οποίας τώρα, κατόπιν εορτής, επικαλούνται.

5. Τελευταίο, αλλά όχι και μικρότερης σημασίας κοινό στοιχείο της κυβερνητικής διαχείρισης τόσο της πανδημίας, όσο και των πυρκαγιών, είναι ο έλεγχος των ΜΜΕ και της επικοινωνίας γενικότερα.

Με άλλα λόγια και στις δύο περιπτώσεις κρίσεων, το δούλεμα των πολιτών από τα ΜΜΕ πήγε… σύννεφο. Όπως σύννεφο πήγαν και οι ύμνοι στην κυβέρνηση και οι διθύραμβοι για τον πρωθυπουργό, επειδή κατάφεραν να έχουμε 13.000 θανάτους λόγω πανδημίας και 350.000 στρέμματα γης καμένα και χιλιάδες ανθρώπους κατεστραμμένους, χωρίς σπίτια και περιουσίες.

Χαρακτηριστικό βέβαια του πόσο ο κόσμος παίρνει τα κανάλια πια στα σοβαρά, είναι η περίπτωση του καναλιού OPEN. Το οποίο μόλις διαφοροποιήθηκε από την πολιτική της omerta, της ένοχης σιωπής δηλαδή των συστημικών καναλιών απέναντι στις κυβερνητικές ευθύνες, τριπλασίασε τη θεαματικότητά του.

Κοινή αιτία για την κυβερνητική αβελτηρία να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τόσο την υγειονομική κρίση, όσο και τις δασικές πυρκαγιές, είναι η… ευκαιρία των ιδιωτικοποιήσεων.

Στην περίπτωση της πανδημίας διαχειρίστηκαν την κρίση με το βλέμμα στραμμένο στην ιδιωτικοποίηση του ΕΣΥ.

Στην περίπτωση των δασικών πυρκαγιών διαχειρίστηκαν την κρίση με το βλέμμα στραμμένο στην ιδιωτικοποίηση δημόσιας γης και δασικών εκτάσεων.

Η κυβέρνηση λοιπόν δεν κατηγορείται για ανικανότητα στη διαχείριση των κρίσεων, αλλά για τη συνειδητή πολιτική επιλογή να κάνει τις κρίσεις ευκαιρία για τα ιδιωτικά συμφέροντα που εκπροσωπεί.

Ξέρουν δηλαδή τι κάνουν και μάλιστα πάρα πολύ καλά. Και επειδή ξέρουν τι κάνουν, γι’ αυτό ακριβώς και πρέπει να φύγουν μια ώρα αρχύτερα.

Αρκετό κακό έκαναν και αρκετές συμφορές προκάλεσαν στη χώρα και τους πολίτες.

Πηγή: tvxs.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr