Το Παλιό Δημαρχείο Σαν Τζιάκομο της Κέρκυρας, λίκνο του Επτανησιακού Πολιτισμού

Χτίστηκε τον 17ο αιώνα, το 1690, και λειτούργησε ως το πρώτο θέατρο της Κέρκυρας στο οποίο παίχτηκε για πρώτη φορά όπερα στην περιοχή των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου.

Κατασκευασμένο εξ ολοκλήρου από λαξευτή σινιότικη πέτρα, βασισμένο σε σχέδια μέχρι σήμερα αγνώστου μηχανικού, παραμένει μέχρι και σήμερα ένα στολίδι του αναγεννησιακού ρυθμού, που στην εξωτερική του όψη είναι διακοσμημένο με αψίδες και μπαρόκ γλυπτά.

Η ενετοκρατούμενη τότε Κέρκυρα, ακολουθώντας πιστά τη Βενετία, που λειτουργούσε ως πανευρωπαϊκό κέντρο όπερας με τις δεκαέξι της θεατρικές σκηνές, ακολούθησε το πολιτιστικό ρεύμα της εποχής και μετέτρεψε το αρχικό Εντευκτήριο της όπου συγκεντρώνονταν τα μέλη της υψηλής κοινωνίας από «Στοά» (Loggia) ανταλλαγής απόψεων και συζήτησης σε θέατρο.

Το θέατρο ονομάστηκε «Nobile Teatro di San Giacomo» εξαιτίας της Μητρόπολης των Καθολικών (Duomo) που ήταν δίπλα και ήταν αφιερωμένη στη μνήμη του Αγίου Ιακώβου.

Αρχικά τη διαχείριση του κτιρίου την είχαν για τη διασκέδασή τους οι στρατιωτικές ενετικές αρχές, μετά από την απόφαση του Βενετού, Γενικού Προβλεπτή της Ανατολής Andrea Corner.

Σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία, η είσοδος στο θέατρο Σαν Τζιάκομο γίνονταν από το τελευταίο τόξο, που είχε ειδικά διαρρυθμιστεί, ενώ η πλατεία βρισκόταν στο ίδιο ύψος με την είσοδο και έμπαινε κανείς από τα πίσω καθίσματα. Δύο σκάλες στα άκρα της ανατολικής πλευράς οδηγούσαν στα θεωρεία και το υπερώο.

Η σκηνή ήταν στη δυτική πλευρά, ενώ η συνολική χωρητικότητά του θεάτρου σε θεατές ήταν περίπου 350 άτομα.

Η πλατεία είχε 12 σειρές καθίσματα και πάνω από αυτήν βρίσκονταν τρεις σειρές θεωρείων, τα οποία μπορούσαν αρχικά να νοικιαστούν για ολόκληρη τη σεζόν μόνο στους ευγενείς, αλλά αργότερα και στους εύπορους πολίτες.

Πάνω από τα θεωρεία βρισκόταν το υπερώο το οποίο γέμιζε αρχικά με εύπορους αστούς και αργότερα με «παν κοινωνικόν στοιχείον».