Χιλιάδες χρόνια έχουν περάσει από τότε που άρχισε η ιστορία μας. ξεκινήσαμε απόγονοι των πρωτευόντων θηλαστικών που είναι οι πιθήκοι. Πολύ νωρίς αρχίσαμε να χρησιμοποιούμε εργαλεία, να σκάβουμε και να καλλιεργούμε τη γη . Αργότερα λιώσαμε το χαλκό και μετά το σίδερο. Χρησιμοποιήσαμε τα εργαλεία για να κατασκευάζουμε ότι είχαμε ανάγκη και τα όπλα για να κυνηγούμε και να σκοτώνουμε τα ζώα που χρειαζόμασταν για τροφή, άλλα και για να αμυνόμαστε όταν κινδυνεύαμε από αυτά. Κυνηγούσαμε σε ομάδες οπλισμένοι. Και κάποια στιγμή όταν ξεκίνησαν οι αντιθέσεις και οι διαφορές μεταξύ μας, τα όπλα του κυνηγιού έγιναν και όπλα ενάντια σ ’αυτούς που διαφωνούσαν μαζί μας και που τους ονομάσαμε εχθρούς .
Και βγήκαμε από τις σπηλιές και με τα εργαλεία μας χτίσαμε τις Καλύβες μας. Όμως τα ίδια εργαλεία έγιναν και τα όπλα που με αυτά σκοτώνουμε τους άλλους της ξένης ομάδας. Τους εχθρούς. Έτσι ξεκίνησε ο πόλεμος .
Παράλληλα δημιουργούσαμε πολιτισμό… Κτίσαμε Πυραμίδες Παρθενώνες . Κάναμε ανακαλύψεις. Κάναμε χερσαίες μηχανές μεταφοράς κάναμε ιπτάμενες μηχανές, Computer, διαδίκτυο. Όμως πόλεμος συνεχίζει να ξεκληρίζει ζωές, να φέρνει την προσφυγιά, τη δυστυχία και το φρικτό θάνατο.
Φαίνεται πως βιαστήκαμε πολύ να ονομαστούμε άνθρωποι. Όσο υπάρχουν πόλεμοι ο τίτλος άνθρωπος δεν μας αξίζει. Είμαστε δυστυχώς ακόμη ανθρωποειδή. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια .
Μόνο όταν ο πόλεμος θα γίνει παρελθόν και η ειρήνη η αγάπη και η αληθινή δημιουργικότητα πρυτανεύσουν, τότε μόνο ο τίτλος του ανθρώπου θα μας ανήκει επάξια.
Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ είναι Αρχιτέκτονας -βιομηχανικός σχεδιαστής
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
