«Ολοφάνερη σήψη στην καρδιά της Ελλάδας»: Το άρθρο-κόλαφος των New York Times για την κυβέρνηση

Συνεχίζεται ο διεθνής διασυρμός για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, αναφορικά με το σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Την ώρα που ο φιλοκυβερνητικός μιντιακός μηχανισμός προσπαθεί με κάθε τρόπο να ρίξει τους τόνους, υποβαθμίζοντας εν γένει την υπόθεση αλλά και τη σημασία των νέων δεδομένων που έρχονται υπό τη μορφή «χιονιστιβάδας» στο «φως» της δημοσιότητας, οι New York Times επανέρχονται στο θέμα, σημειώνοντας με νόημα ότι είναι ολοφάνερο πως… «κάτι σάπιο υπάρχει», όχι «στο βασίλειο της Δανιμαρκίας», αλλά στην «καρδιά της Ελλάδας».

Ο δημοσιογράφος Αλεξάντερ Κλαπ, επιφορτισμένος με την κάλυψη του πολιτικού ρεπορτάζ στην Ελλάδα αλλά και τις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου, δημοσίευσε ένα κείμενο – κόλαφο για τον ρόλο και τις πρακτικές της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην εξέλιξη του σκανδάλου των υποκλοπών με τίτλο «Η σήψη στην καρδιά της Ελλάδας είναι πλέον ολοφάνερη».

Οι προεκλογικές υποσχέσεις και η πραγματικότητα

Το κείμενο ξεκινά με την υπενθύμιση της υπόσχεσης που είχε δώσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον Απρίλιο του 2018, έναν χρόνο και μερικούς μήνες πριν αναδειχθεί νικητής των εκλογών, για δημιουργία «κυβέρνησης αρίστων», αλλά και τις δεσμεύσεις του τότε αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης περί τερματισμού των χρόνιων ελληνικών παθογενειών της πολιτικής σκηνής, όπως η οικογενειοκρατία και η διαφθορά.

Ο δημοσιογράφος αντιπαραβάλλει τις προεκλογικές δεσμεύσεις Μητσοτάκη με την κατάσταση που επικρατεί σήμερα: «Στην Ελλάδα επικρατεί μία σκοτεινή πραγματικότητα. Η διαφθορά και τα σκάνδαλα που ο κ. Μητσοτάκης υποσχέθηκε να “ξεριζώσει” όχι μόνο υπάρχουν, αλλά αντίθετα μοιάζουν να βαθαίνουν. Τις τελευταίες εβδομάδες αναδείχθηκε νέο σκάνδαλο υποκλοπών, που ονομάστηκε ως το “ελληνικό Watergate”. Η “Ελλάδα 2.0” που δεσμεύθηκε να δημιουργήσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αποδείχθηκε… μία από τα ίδια».

Στη συνέχεια γίνεται αναφορά για την υπόθεση του δημοσιογράφου Θανάση Κουκάκη, αλλά και το πώς εκείνος αντιλήφθηκε ότι παρακολουθούνται οι συνομιλίες του. Ο Αλεξάντερ Κλαπ επανέρχεται σημειώνοντας ότι «επί δεκαετίες, οι τηλεφωνικές υποκλοπές αποτελούν χαρακτηριστικό αμαρτίας για το ελληνικό κράτος. Αλλά υπό την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη, η παρακολούθηση εξελίχθηκε, έχοντας χαρακτηριστικά ασύδοτης γραφειοκρατίας. Ο αριθμός των τηλεφωνικών συσκευών που βρίσκονται υπό παρακολούθηση αυξήθηκε. Κατά μέσο όρο, την περασμένη χρονιά, δόθηκε το «ΟΚ» για την παρακολούθηση 42 συσκευών ανά ημέρα, ενώ στο σύνολό τους 15.000 τηλεφωνικές συσκευές βρίσκονται υπό… εποπτεία. Πρόκειται για έναν εντυπωσιακό αριθμό», σχολιάζει ο δημοσιογράφος.

Έχοντας αναλύσει στις επόμενες παραγράφους το χρονικό της αποπομπής Κοντολέων και Δημητριάδη, οι New York Times καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το σημαντικότερο πρόβλημα που ανακύπτει από το ξέσπασμα του εν λόγω σκανδάλου δεν είναι μόνο το γεγονός πως «η διαφθορά επί κυβέρνησης Μητσοτάκη εξαπλώθηκε περισσότερο ως χαρακτηριστικό σε αντίθεση με προηγούμενες κυβερνήσεις», όσο «η εικόνα την οποία ο πρωθυπουργός παρουσιάζει, τόσο εντός όσο και εκτός των τειχών, για τη χώρα, σχετικά με την ύπαρξη ενός στιβαρού κράτους δικαίου που σέβεται το γράμμα του νόμου». Εικόνα αντιστρόφως ανάλογη από την πραγματικότητα, υπογραμμίζεται με νόημα στο κείμενο.

«Τον Μάιο, όταν άρχισαν να εμφανίζονται οι πρώτες σπίθες του σκανδάλου των υποκλοπών, ο κ. Μητσοτάκης πήγε στην Ουάσινγκτον, μιλώντας στο Κονγκρέσο για τη σημασία της διατήρησης των δημοκρατικών αξιών και την καταπολέμηση φαινομένων αυταρχισμού. Επί 40 λεπτά παρουσίαζε την αναγκαιότητα της ύπαρξης ισχυρών θεσμών και εμπιστοσύνης των πολιτών. Οι αρχαίοι Έλληνες, είπε εν μέσω επευφημιών, πίστευαν ότι η αλαζονεία, ο εξτρεμισμός και η υπερβολή αποτελούν τις μεγαλύτερες απειλές για τη δημοκρατία», επισημαίνει ο αρθρογράφος, διατυπώνοντας την εξής ρητορική ερώτηση στον πρωθυπουργό.

«Η ερώτηση για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι: Γιατί δεν το αντιλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο;»

Πηγή: documentonews.gr