Προφανώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είναι ο «αθώος του αίματος» για την πολυεπίπεδη καταστροφή που συντελείται στην χώρα, αλλά -να είμαστε δίκαιοι- η φράση που οφείλουμε να έχουμε κατά νου, οσάκις τον ακούμε να μιλάει (ή να μιλάνε γι’ αυτόν), είναι αυτή που αναρτούσαν στα σαλούν της Δύσης στην Αμερική:
“Don’t shoot the piano player he’s doing the best he can-μην πυρβολείτε τον πιανίστα, κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί”.
Δεν έχει ο Κυριάκος την αποκλειστική ευθύνη για την επικίνδυνη γελοιοποίηση της πολιτικής ζωής και των δημοκρατικών θεσμών, αλλά κύρια όσοι ένθερμα και παντί τρόπω τον στήριξαν και υποστηρίζουν ότι με τον Κυριάκο πρωθυπουργό όλα είναι δημοκρατικά, άριστα και επιτελικά καμωμένα.
Όταν από του βήματος της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα του προσάπτει το αδιανόητο: “Όταν μιλάτε για τα μνημόνια τα οποία αντιπαλεύατε μου θυμίζετε την γνωστή ιστορία με τον πυρομανή ο οποίος φωνάζει την πυροσβεστική. Εσείς κ. Τσίπρα μας βάλατε στα μνημόνια!!!” και 157 κυβερνητικοί βουλευτές χειροκροτούν έντονα για δύο λεπτά την αποστροφή του λόγου του, τι περιμένετε να κάνει ο Κυριάκος;
Να καταλάβει ποιος πραγματικά είναι ο πυρομανής και ποιος ο πυροσβέστης και ότι «στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί»;
Να καταλάβει ότι επειδή ο Τσίπρας αντιπάλευε τα μνημόνια και τελικά εξαναγκάσθηκε να υπογράψει το τρίτο δεν σημαίνει ότι μας έβαλε στα μνημόνια;
Να καταλάβει ότι επειδή ο ίδιος δεν αντιπάλεψε ποτέ την εφαρμογή μνημονίων (αντίθετα ψήφισε και τα τρία και φώναζε “Γερούν γερά” και “Βάστα Σόιπλε”) δεν σημαίνει ότι ενοχοποιείται ο αντίπαλός του;
Όταν ο, Άδωνις Γεωργιάδης, σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή δηλώνει απολύτως σοβαρά: “Ανεβάζει την Ελλάδα ο Μητσοτάκης, έτσι αποφάσισε ο Μαρσέλο να έρθει στον Ολυμπιακό. Απλά είναι τα πράγματα”, τι περιμένετε να κάνει ο Κυριάκος;
Να καταλάβει ότι επιτέλους ο υπουργός του πρέπει να φύγει νύχτα γιατί τον εκθέτει ανεπανόρθωτα;
Να καταλάβει ότι ο Άδωνις δεν έχει καμία -όχι απλά πολιτική- ηθική αναστολή να τρολάρει ακόμα και τον ίδιο;
Στον αντίποδα της γελοιότητας είναι η παιδεία.
“Παιδεία δεν είναι τα πτυχία μας, αλλά η αισθητική μας. Ο τρόπος με τον οποίο συνομιλούμε, φλερτάρουμε, περπατάμε στο δρόμο, κρατάμε την πόρτα να περάσει ο άγνωστος στο ασανσέρ.
Παιδεία είναι οι λέξεις μας, η διακριτικότητά μας, η ελευθερία μας, τα όρια της ελευθερίας μας, η μουσική που ακούμε, η γλώσσα του σώματός μας, το πόσο αγαπάμε να μαθαίνουμε, να αλλάζουμε, να διαβάζουμε σαν να είμαστε κάθε φορά άγραφα χαρτιά.
Παιδεία είναι η ταπεινότητα αλλά και η επιμονή στις αξίες μας, ότι δεν είμαστε προς πώληση, ότι σεβόμαστε τον άνθρωπο, το παιδί του άλλου, την κυρία που καθαρίζει το γραφείο μας, τον κύριο που καθαρίζει το πάρκο που βγάζουμε βόλτα το σκύλο μας, την κοπέλα στο ταμείο.
Παιδεία είναι η μεγαλοψυχία μας, να ποτίσουμε μια άγνωστη γλάστρα, να φροντίζουμε την πίσω όψη του σπιτιού μας.
Παιδεία είναι να προστατεύουν τα χέρια μας τον αδύναμο, να τα βάζουν με το θηρίο.
Παιδεία είναι πόσο μπορούμε να έρθουμε απέναντι στο σύστημα και στους συστημικούς, παιδεία είναι η γενναιότητα και η ευθύνη.
Παιδεία είναι να διαλέγεις τον δύσκολο δρόμο της αξιοπρέπειας, της μοναξιάς και συνάμα να καίγεται το μέσα σου για το κοινό καλό. Για το ωραίο και τη σωτηρία του.” – ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ
Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr
