Οι συνεχείς αρνήσεις του ΚΚΕ

Ο Λένιν έλεγε πως καθήκον του κομμουνιστή είναι να παρεμβαίνει όπου του δίνεται η δυνατότητα. Μα κάπως σα να μην συμφωνεί το ΚΚΕ. Τάλαρα είναι τα πράγματα: Στα εργατικά σωματεία δεν παρεμβαίνει, έφτιαξε το δικό του. Στο αστικό (πάντα) κοινοβούλιο, ε, δεν παρεμβαίνει. Μια φορά ήταν ένας μόνος του. Ακόμα και στα εργατικά σωματεία, όλοι τους και μόνο του το ΠΑΜΕ.

Τι κάνει το ΚΚΕ; Απέχει διαφωνώντας. Στο δημοψήφισμα; Αποχή. Ολόκληρη η κοινωνία ήταν στην κόψη του ξυραφιού και το ΚΚΕ δεν ήταν αρκετά ικανοποιημένο από τα αιτήματα του ΟΧΙ, ώστε να πάρει θέση. Στα νομοσχέδια για τα δικαιώματα; Τίποτα. Ούτε, βέβαια, έχει καταφέρει να ξεπεράσει τα κολλήματα που βαράει με την ομοφυλοφιλία, πολλώ δε μάλλον με τα τρανς άτομα ή και την φαρμακευτική κάνναβη, αλλά ένα απλό, στείρο «δεν είστε αρκετά καλοί αριστεροί» του δίνει και το δικαίωμα να βάζει την ουρά κάτω απ’τα σκέλια και να αποφεύγει τα κρίσιμα ερωτήματα; Ερωτήματα που είναι επιτακτική ανάγκη να απαντηθούν.

Και τώρα ήρθε η Συνταγματική Αναθεώρηση κι αυτό που πιο πολύ από όλα είναι αληθινά βάρβαρο, είναι το Όχι για την Δημόσια Υγεία. Τι; Δεν είναι έτσι τα πράγματα; Πάλι; Τι, κάθε κριτική προς το Κόμμα είναι αντικομμουνισμός; Πάλι και πάντα; Τι, θέλουν ξανά να δυσφημίσουν το ΚΚΕ; Ποιοι και γιατί; Αφού δεν αποτελεί κίνδυνο για απολύτως κανέναν.

Το ΚΚΕ, λοιπόν, καταψήφισε την Δημόσια Υγεία, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έλεγε τα πράγματα σωστά, δηλαδή έλεγε για Δημόσια Υγεία, αλλά δεν έλεγε για την απόλυτη απαγόρευση της ιδιωτικής ή κάτι τέτοιο κι επίσης δεν λέει τίποτα ούτε για κολχόζ, ούτε για σοβιέτ κι άρα πού να πας να συμφωνήσεις μαζί τους;

Και πες έσπαγε η δημοκρατία το ποδάρι της και δεν περνούσε η δικλίδα ασφαλείας για την δημόσια Υγεία. Και πες, ερχόταν μια κυβέρνηση κι ήθελε να κάνει την Υγεία με συνταγή Πινοσέτ (ή/και Άδωνη, που πιθανότατα είναι το ίδιο πρόσωπο). Και το ΚΚΕ και πάλι διαφωνεί γιατί θα είναι εγκληματική μια τέτοια αλλαγή. Αλλά; Θα έχει ευθύνη; Όχι, κατά την γνώμη του.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια και πολλές, πολλές κοινωνικές μετατοπίσεις για να μπορεί ακόμα να καλύπτεται από την εξαργύρωση της ιστορίας του το Κομμουνιστικό Κόμμα. Τώρα οι μάχες δίνονται μεγάλες, αλλά όχι στα βουνά. Κι οι πλατείες και το δημοψήφισμα μάχη ήταν.

Κι εξάλλου, η ιστορία που διατείνεται πως αποκλειστικά του ανήκει, πολύ λυπάμαι, αλλά είναι κληρονομιά όλης της Αριστεράς.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr