Ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος έκανε μία απολαυστική εξομολόγηση σε συνέντευξή του στην ΕΡΤ.
«Με το που τελείωσα το σχολείο έφυγα από το σπίτι, άφησα να περάσει το καλοκαίρι και βουρ. Έμενα σε φίλους μου από τη σχολή για περίπου πέντε μήνες. Φιλοξενούμενος. Μετά ξεκίνησα να δουλεύω στο θέατρο Τέχνης μετά και είχα συγκάτοικο. Είχα θράσος. Ήμουν στην γ λυκείου πια αποφάσισα να μην δώσω πανελλήνιες και πήγαινα στα μαθήματα του Εθνικού σαν ακροατής.
Με σταμάτησε μια κυρία στην είσοδο και μου είπε «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Έλα του χρόνου να δώσεις εξετάσεις». Είχα τότε μια φίλη που έπαιζε σε μια παράσταση και από αυτήν γνώρισα έναν σπουδαστή που ήταν στο τρίτο έτος. Αυτός με βοήθησε να μπω στα μαθήματα σαν φίλος του.
Η ίδια κυρία ρώτησε τον σπουδαστή ποιος είμαι και της απάντησε «είναι ένας φίλος μου και πίνουμε καφέ». Τότε είδα τον Ιάκωβο Ψαρρά, τον οποίο αναγνώρισα. Δεν ήξερα ηθοποιούς, αλλά εκείνος έπαιζε σε παραστάσεις στο Θέατρο της Δευτέρας. Τον θυμόμουν από την ΕΡΤ και σκέφτηκα «αυτός είναι σίγουρα ηθοποιός άρα θα είναι καθηγητής».
«Άμα σε αφήνουν, τέλεια, χαρά μου, να έχει ένα παιδί τέτοιο κέφι» και μπήκα μέσα. Είδαν τα παιδιά έναν παράξενο να κάθεται. Όταν τέλειωσε το μάθημα βγήκα δίπλα από τον Ιάκωβο Ψαρρά και όταν με πλησίασε η κυρία που με είχε βγάλει έξω στην αρχή της είπα πως «είμαι φίλος του και μου έχει δώσει άδεια να παρακολουθήσω το μαθημά του και μου είπε να σας ενημερώσω». Έτσι έμεινα όλη τη χρονιά στο Εθνικό. Πήγαινα στο σχολείο το πρωί και το Εθνικό ξεκινούσε το μεσημέρι».
