Αυτά τα παιδιά της Ανατολής με τα άσπρα πουκάμισα και τα μπλε παντελόνια είναι τα 11 ασυνόδευτα παιδιά πρόσφυγες που μαζί με τον ενήλικα (24χρονο) Νασί από το Πακιστάν περήφανοι σήμερα παρέλασαν με τους Έλληνες συμμαθητές τους στην προκυμαία της Μυτιλήνης, στις γραμμές των γυμνασιακών και λυκειακών τάξεων του Εσπερινού Σχολείου Μυτιλήνης.
Όλοι μαζί όμως, τα παιδιά της Ανατολής και οι Έλληνες συμμαθητές τους είναι μαζί με τους καθηγητές τους διπλά περήφανοι για έναν από όλους. Το καμάρι τους το Χαντή. Αυτός με 19,2 αποφοίτησε τη Β? Γυμνασίου, άριστος στην κυριολεξία ήταν σήμερα ο παραστάτης της ελληνικής σημαίας.
«Είναι ο δεύτερος καλύτερος μαθητής του σχολείου, λέει η καθηγήτριά του Ιουλία Σαράντου, από τους πιο συνεπείς στις υποχρεώσεις του και θα ?λεγε κανείς ο πιο επιμελής».
Ο ίδιος ο Χαντή νιώθει διπλά περήφανος. Για την προσπάθεια του στο σχολείο αλλά και για την προσπάθεια του στη ζωή. Έφυγε μόνος του από το Αφγανιστάν, κυριολεκτικά κυνηγημένος. «Πόλεμο, συμμορίες και κανένα δικαίωμα στη γνώση» λέει πως άφησε πίσω του. Πέρασε στο Ιράν, στη συνέχεια στην Τουρκία και το πρωί της 28ης Μαρτίου 2016 ήρθε στη Μυτιλήνης. Τα δύσκολα δεν είχαν τελειώσει. Έμεινε τέσσερις μήνες κρατούμενος στο χοτ σποτ τότε της Μόριας σε χώρο κράτησης ασυνόδευτων παιδιών προσφύγων όπου άρχισε να μαθαίνει Ελληνικά κουβεντιάζοντας με τους Αστυνομικούς. Μετά ήρθε η δομή της ΑΜΚΕ «Ηλιακτίδα» και το σχολείο. «Οι Έλληνες ήταν και είναι μια ανοικτή αγκαλιά για μένα. Με βοήθησαν και με βοηθούν. Τους χρωστάω τα πάντα» λέει.
Δηλώνει «περήφανος» για το ότι στάθηκε πίσω από την ελληνική σημαία. Νιώθει «περήφανος» και για τα δικαιώματα που απορρέουν από τις υποχρεώσεις του. «Προσπαθώ στο σχολείο, τα καταφέρνω και με επιβραβεύουν όσο και τους Έλληνες που προσπαθούν. Αυτό είναι ωραίο, είναι δημοκρατικό» λέει.
Τα όνειρα του να σπουδάσει πληροφορική, να μείνει στην Ελλάδα και γιατί όχι, στη Μυτιλήνη για πάντα. Όσον αφορά τους διαμαρτυρόμενους συμπατριώτες του στην πλατεία Σαπφούς λίγα μέτρα παραπέρα ο Χαντή λέει πως «η ελευθερία, τα δικαιώματα και η γνώση μαζί με τη μόρφωση απελευθερώνουν».
Τα ίδια πιστεύει και ο Ιρφάν, που 18 χρόνων και αυτός από το Πακιστάν πέρυσι τέτοιες μέρες δεν παρέλασε επειδή ήταν? κρατούμενος. Είχε απορριφτεί σε δεύτερο βαθμό η αίτηση ασύλου αλλά οι διαμαρτυρίες Ελλήνων και προπάντων των καθηγητών του στο σχολείο μετά από έξη μήνες κράτησης οδήγησαν στην απελευθέρωση του. Τώρα με άσυλο όπως και τα περισσότερα παιδιά ασυνόδευτοι πρόσφυγες, κάνουν το επόμενο βήμα. Μορφώνονται «γιατί τα πράγματα είναι δύσκολα. Αλλά θα τα καταφέρουμε» λένε με καλά Ελληνικά.
