Για ακόμα μια φορά ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρησιμοποιεί υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη σαν «Ιφιγένειες». Αναλόγως τις προσωπικές του επιδιώξεις και τα μέτωπα που δεν λένε να κλείσουν άλλοτε «θυσιάζει» πολιτικούς και άλλοτε αναβαθμίζει άλλους.
Αυτή τη φορά το πλούσιο παρασκήνιο ήρθε στην επιφάνεια εξαιτίας της απουσίας του Χρήστου Σταϊκούρα από την παρουσίαση του Ταμείου Ανάκαμψης.
Όπως μάλιστα σημειώνει η εφημερίδα το Βήμα… όλα έχουν να κάνουν με τις σχέσεις του υπουργού με τον πρωθυπουργό και με την ανακατανομή ρόλων και αρμοδιοτήτων εντός της κυβέρνησης.
Διαβάζουμε χαρακτηριστικά στη στήλη «ΒΗΜΑτοδότης»:
«Θα παρατηρήσατε, υποθέτουμε, ότι από τις ανακοινώσεις του Ταμείου Ανάκαμψης, του πιο σημαντικού μετα-πανδημικού εργαλείου της οικονομικής πολιτικής, έλειπε ο αρμοδιότερος όλων, ο υπουργός Οικονομικών Χρ. Σταϊκούρας.
Στην παρουσίαση του σχεδίου πλαισίωσαν τον Πρωθυπουργό ο αναπληρωτής υπουργός Θ. Σκυλακάκης, ο υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ Άκης Σκέρτσος, ο οικονομικός του σύμβουλος Αλ. Πατέλης και οι επικεφαλής σύμβουλοι του Ταμείου κκ Μαντζούφας και Σκάλκος.
Οι του Μαξίμου λένε ότι πρόκειται για ειδικό πρότζεκτ που απαιτούσε ξεχωριστή αντιμετώπιση, επιμένοντας ότι ουδόλως η συγκεκριμένη κυβερνητική εκπροσώπηση, κατά την παρουσίαση του ξεχωριστού σχεδίου, θίγει ή πολύ περισσότερο παρακάμπτει τον υπουργό Οικονομικών».
Στη συνέχεια ωστόσο του άρθρου τονίζονται τα εξής:
«Παρά ταύτα, οι περισσότεροι διακρίνουν εδώ και καιρό, προτού ακόμη ο Αλέξης Τσίπρας καταθέσει, τον περασμένο Γενάρη, πρόταση μομφής κατά του κ.Σταϊκούρα, ότι ο ρόλος του υπουργού Οικονομικών έχει περιοριστεί σημαντικά.
Ορισμένοι, μάλιστα, οι πιο ευφάνταστοι, αποδίδουν με όρους αμιγώς επιχειρηματικούς τους ρόλους των εμπλεκομένων στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής
Κατ΄αυτούς, ο κ. Σταϊκούρας διατηρεί πλέον ρόλο CFO αμιγώς διαχειριστικό, ο κ. Σκυλακάκης, παρότι υφιστάμενος, έχει προαχθεί σε CEO και καθήκοντα προέδρου, με εκτελεστικές όμως αρμοδιότητες, έχει αναλάβει ο κ. Πατέλης.
Κάπως έτσι ανακατανέμουν οι πιο ευφάνταστοι παρατηρητές των τεκταινομένων τους νέους ρόλους των προσώπων στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής. Και οφείλουμε να ομολογήσουμε πως δύσκολα μπορούμε να τους αμφισβητήσουμε».
