Αντιλιάν Κοτζάι

Ο πρωθυπουργός που δεν γνωρίζει τίποτα αλλά θυσιάζει τους πάντες

Η ατομική ευθύνη που πλασάρει παντού η κυβέρνηση (πανδημία, υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις, διαφθορά και τώρα για το δυστύχημα) έχει κοντά ποδάρια.

larisa mitsotakis

Τις τελευταίες μέρες ακούμε αδιανόητα πράγματα από μία κυβέρνηση και έναν Πρωθυπουργό που είναι σε πολιτικό κατήφορο. Η νέα γενιά και η κοινωνία δέχονται εδώ και 4 χρόνια μία βαθιά υποτίμηση της ποιότητας της ζωής τους.
Αυταρχισμός, ακρίβεια, στεγαστική κρίση, εργοδοτική αυθαιρεσία, επισφαλείς συνθήκες εργασίας και προπαγάνδα αποτελούν ένα καθεστώς “κανονικότητας” από μία κυβέρνηση που φτωχοποιεί τον κόσμο της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Πλέον, όμως η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει και τον χειρότερο εαυτό της, καθώς αντιμετωπίζει την κυριολεκτική απώλεια της ζωής τόσων νέων ανθρώπων ως μια (αναγκαία;) θυσία!

Τρεις εβδομάδες από το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη, προτεραιότητα της κυβέρνησης παραμένει το να διασωθεί επικοινωνιακά. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες ώρες μετά το δυστύχημα ο Μητσοτάκης και το Μαξίμου δήλωναν δημοσίως ότι η αιτία για το δυστύχημα είναι “ένα ανθρώπινο λάθος». Σύμφωνα, βέβαια με τον υπουργό Ανάπτυξης κ. Γεωργιάδη «αυτό δεν έχει πάει πολύ καλά»καθώς μόνο το 10% έχει πειστεί ότι επρόκειτο για ανθρώπινο λάθος.

Έστω και εάν η δικαιοσύνη αποφασίσει πως πράγματι πρόκειται για αποκλειστικά ανθρώπινο λάθος, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες. Ο άνθρωπος αυτός βρέθηκε σε αυτόν τον ρόλο έπειτα από πολιτική παρέμβαση μέλους της κυβέρνησης. Έστω και αν ισχύει ότι ήταν ανθρώπινο λάθος δεν γίνεται να μην το προλαβαίνεις όταν έχεις δεχτεί 3 εξώδικα από το οικείο σωματείο, για όσα πρέπει να διορθωθούν. Έστω και αν ισχύει ότι είναι ανθρώπινο λάθος, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι λάθος ενός και μόνο ανθρώπου αλλά είναι και «ανθρώπινο λάθος» εκείνων που ανέλαβαν το 2019 μια κατάσταση και δεν έκαναν απολύτως τίποτα για να την διορθώσουν, παρότι 8 μέρες πριν το δυστύχημα κραύγαζαν στην βουλή ότι «δεν παίζουν με την ασφάλεια των μεταφορών».

Μετά την κοινωνική κατακραυγή βέβαια και τους δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους που ξεχύθηκαν στους δρόμους και έλεγαν ότι δεν γίνεται να ζούμε σε μία χώρα του «πάμε και όπου βγει», η κυβέρνηση αναπροσάρμοσε την γραμμή της, λέγοντας πλέον για διαχρονικές ευθύνες και υποστηρίζοντας ότι «όλοι μαζί φταίμε» κατά το «όλοι μαζί τα φάγαμε» και για το «πως θα πάει αυτο» δεν χρειαζόμαστε τον κύριο Γεωργιάδη.

Η ατομική ευθύνη που πλασάρει παντού η κυβέρνηση (πανδημία, υποκλοπές, απευθείας αναθέσεις, διαφθορά και τώρα για το δυστύχημα) έχει κοντά ποδάρια. Ο πρωθυπουργός μπορεί να μην το ξέρει. Το ξέρει όμως η κοινωνία και η νέα γενιά.
Ο κ. Μητσοτάκης βέβαια μίλησε για «θυσία» (αναγκαία ; )και για ο Άδωνις Γεωργιάδης για «ευκαιρία» που ανοίγεται στον ορίζοντα για να γίνει η κυβέρνηση της ΝΔ καλύτερη.

Μόνο η σκέψη αυτών των προτάσεων αρκεί για να προσβάλλουν κάθε πολίτη, που θέλει να ζει σε μία χώρα όπου το ύψιστο αγαθό της ζωής διασφαλίζεται από την οργανωμένη Πολιτεία. Όταν εκφράζονται δημόσια, εκτός από την έλλειψη επαφής του πρωθυπουργού με την πραγματικότητα, δείχνουν και το γιατί το σύνολο της κοινωνίας αισθάνεται οργισμένο.
Είναι πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό χρέος μιας πολιτική δύναμης να κάνει αυτή την οργή, ελπίδα και να την αποτυπώσει σε ένα πολιτικό σχέδιο στο οποίο με σαφήνεια θα περιγράφεται πως θα εμπεδώσει την ασφάλεια γενικά και την ασφάλεια των μεταφορών συγκεκριμένα. Την ασφάλεια ότι αν πάθεις κάτι δεν θα χρειαστεί να περιμένεις ασθενοφόρο 5 ώρες και δεν θα χρειαστεί να ταξιδέψεις δυο νομούς για να βρεις νοσοκομείο. Την ασφάλεια ότι με το που τελειώνεις τη σχολή σου δεν θα είσαι καταδικασμένος να πας στο εξωτερικό. Την ασφάλεια ότι ο μισθός σου δεν θα τελειώσει την 15η μέρα του μήνα. Την ασφάλεια, ως μίνιμουμ ενός σοβαρού κράτους, για την αξιοπρεπή ζωή των πολιτών του.

Η έλλειψη όλων των παραπάνω βρίσκεται υπό την σφαίρα ελέγχου της κυβέρνησης και ο πρωθυπουργός όσο και να κρύβεται, και τα γνωρίζει και τα θέλει και τα επιδιώκει. Πλέον ξέρει όμως και η κοινωνία και η νέα γενιά. Η ευθύνη για την κατάρρευση της χώρας και των θεσμών του κράτους, την ανασφάλεια και τον διευρυμένο φόβο ακούει στο όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο Μητσοτάκης, ενορχηστρωτής άλλωστε των υποκλοπών, ξέρει τα πάντα, διότι ακριβώς αυτό είναι το επιτελικό κράτος, ένα συγκεντρωτικό σύστημα εξουσίας, όπου τα πάντα περνάνε από τον έλεγχο του επικεφαλής. Ο Μητσοτάκης έλεγε το 2019 ότι θα αξιολογεί τους Υπουργούς του κάθε μήνα… οπότε αξιολόγησε θετικά το έργο στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών! Ανθρώπινο λάθος!

Ο Μητσοτάκης είναι ταυτισμένος πια με την πηγή των κοινωνικών προβλημάτων που βιώνουμε, διότι εδώ και 4 χρόνια η πολιτική του συρρικνώνει τα κοινωνικά δικαιώματα και αναδιανέμει τον πλούτο και την ισχύ από τους πολλούς στους λίγους.
Τώρα όμως ήρθε η ώρα να μιλήσουν οι πολλοί. Όχι με στημένα διαγγέλματα. Με αγώνες στους δρόμους, εκεί όπου γράφεται η ιστορία.

* Ο Αντιλιάν Κοτζάι θα είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στη Β’ Πειραιά

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr