Ο -περί ου ο λόγος- πρόεδρος

Ας υποθέσουμε ότι έχουμε έναν πανίσχυρο πρόεδρο μιας κορυφαίας ποδοσφαιρικής ομάδας. Ας υποθέσουμε ακόμα ότι αυτός ο πρόεδρος με την πολυεπίπεδη ισχύ του (κατά πρώτο λόγο οικονομική) είναι επικυρίαρχος σε όλα τα όργανα διοίκησης του ποδοσφαίρου, ΕΠΑΕ, ΕΠΟ, ΚΕΔ και Αθλητική Δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα ελέγχει οικονομικά (με «χορηγίες») σχεδόν το σύνολο του έντυπου και ηλεκτρονικού αθλητικού τύπου αλλά και τις -με πολύ μεγάλη απήχηση- τηλεοπτικές αθλητικές εκπομπές, εκτός φυσικά από τα δικά του έντυπα και το δικό του τηλεοπτικό κανάλι.

Ας υποθέσουμε επίσης ότι η επίτευξη όλων αυτών γίνεται με την κλασσική μέθοδο, δηλαδή ο -περί ου ο λόγος- πρόεδρος διαθέτει (αμειβόμενους από τις επιχειρήσεις του) έναν ολόκληρο στρατό από διοικητικούς παράγοντες που έχουν καταλάβει κορυφαίες θέσεις στα θεσμικά όργανα του ποδοσφαίρου, δημοσιογράφους που εργάζονται σε όλο το φάσμα των αθλητικών Μ.Μ.Ε. και ποδοσφαιριστές της ομάδας του που παραχωρούνται «δανεικοί» σε άλλες ομάδες που συμμετέχουν στο ίδιο πρωτάθλημα.

Νομίζετε ότι με όλον αυτό τον μηχανισμό στην υπηρεσία του ο -περί ου ο λόγος- πρόεδρος μπορεί να κοιμάται ήσυχος;

Νομίζετε ότι έτσι η «φάμπρικα» θα δουλεύει σε κάθε συνθήκη απρόσκοπτα και αποτελεσματικά;

Νομίζετε ότι παρά τις «επενδύσεις» του -περί ου ο λόγος- προέδρου σε ανθρώπινους πόρους (ή κατά το λεγόμενο «όλοι οι άνθρωποι του προέδρου») δεν μπορεί να υπάρξει «μαύρη τρύπα» ή «αστοχία υλικού»;

Όσοι το πιστεύετε πλανάσθε πλάνην οικτράν.

Κατ’ αρχάς υπάρχουν οι άλλοι, οι απέναντι, οι ανταγωνιστές, αυτοί που επίσης διεκδικούν το πρωτάθλημα και οι οποίοι έχουν δημιουργήσει μία πολύ ισχυρή ομάδα, με τεράστιο λαϊκό έρεισμα και το αίσθημα του κατάφορα αδικημένου, με τον κορυφαίο προπονητή στον τόπο μας (παρά τα όσα υβριστικά και συκοφαντικά του καταλογίζουν καθημερινά τα φιλικά Μέσα του -περί ου ο λόγος- προέδρου) και οι οποίοι είναι ικανοί να κερδίσουν τον οποιοδήποτε αγώνα με την οποιαδήποτε εναντίον τους στημένη και σφαγιαστική διαιτησία.

Μετά μην ξεχνάμε ότι καμία «παράγκα» και κανένα παραθεσμικό σύστημα δεν είναι safe για πάντα, ειδικότερα όταν η ιστορία αυτή κακοφορμίζει, όταν οι οπαδοί γιουχάρουν, όταν κάποιοι λίγοι αθλητικοί δημοσιογράφοι (όχι οι ταϊσμένοι από τον -περί ου ο λόγος- πρόεδρο) το ψάχνουν, αποκαλύπτουν και φωτογραφίζουν το σκατό που έφτασε στην κάλτσα, όταν κάποιοι αθλητικοί δικαστές αντιστέκονται και ερευνούν, όταν κάποια σημαντικά γρανάζια της μηχανής του -περί ου ο λόγος- προέδρου φοβούνται και ανοίγουν τα στόματα τους δίνοντας τηλέφωνα και διευθύνσεις.

Ο -περί ου ο λόγος- πρόεδρος λοιπόν οφείλει να μην εφησυχάζει ποτέ και να μην αρκείται στο στήσιμο του παραθεσμικού μηχανισμού.

Αντιθέτως οφείλει να ελέγχει την λειτουργία του και τις τυχόν διαρροές της μηχανής, για να μην καεί.

Οι τρόποι είναι απλοί παλιοί και δοκιμασμένοι:

Παρακολούθηση των αντιπάλων με παρακάμερες και παγιδευμένα τηλέφωνα, ώστε να γνωρίζει από πριν τι σχεδιάζουν, πως θα παίξουν, ποιους θα ρίξουν στον αγώνα, τι εκπλήξεις ετοιμάζουν.

Παρακολούθηση όμως και των ανθρώπων του παραθεσμικού μηχανισμού, γιατί «όποιος φυλάει τα ρούχα του…..παίρνει και των άλλων».

Εάν στην πιο πάνω (όχι και τόσο) φανταστική ιστορία δώσετε το όνομα Κυριάκος Μητσοτάκης στον -περί ου ο λόγος- πρόεδρο, θα καταλάβετε πως λειτουργεί το παρακράτος του.

“Τα πρόβατα πηγαίνουν για σφάξιμο και δε λένε τίποτα, δεν ελπίζουν τίποτα. Αλλά τουλάχιστον δε ψηφίζουν τον χασάπη που τα σκοτώνει ούτε τον αστό που τα τρώει”.

Κόμης Μιραμπώ, Γάλλος πολιτικός

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr