Εννοείται πως όλα τα καλά γίνονται με εντολή Μητσοτάκη. Ακόμα και αν πετάξει μια πεταλούδα όπως πρέπει.

Αντίθετα, αν γίνει κάτι λάθος (λέμε τώρα υποθετικά) ο πρωθυπουργός δεν το γνωρίζει καν και μάλιστα για να αντιμετωπιστεί δίνει εντολές…

Έτσι και με ανάλογους τρόπους φτιάχνουν την αγιογραφία του πρωθυπουργού, ο οποίος, όπως όλοι ξέρουμε υπήρξε πολιτικός πρόσφυγας από γεννησιμιού του και πάλεψε μόνος στη ζωή του για να γίνει αυτό είναι…

Κάτι σαν το φτωχό παιδί χωρίς παπούτσια…

Στις αγιογραφίες και ύμνους προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη ωστόσο που είχε ρίξει πολύ πριν την οικονομία έξω και παλεύει με νύχια και με δόντια για να διαλύσει εργασιακά δικαιώματα, μισθούς και συντάξεις υπέρ των ολίγων, έρχεται να προστεθεί ένα άλλο εικόνισμα.

Ο τίτλος του άρθρου του «Fortunegreece.com» καθώς εκτός του ότι το όνομα του ενοίκου του Μεγάρου Μαξίμου μπορεί άξια να τοποθετηθεί πλάι σε εκείνον του Ουίνστον Τσόρτσιλ, μπορεί πλέον να συγκριθεί και με τον Ηρακλή.

Τον μυθικό ήρωα εννοούμε όχι τα τσιμέντα ούτε τον Πουαρώ!

Έτσι ο τίτλος του άρθρου είναι:

«Fortune: Ο Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετώπισε δοκιμασίες που θα φόβιζαν ακόμα και τον ήρωα της μυθολογίας Ηρακλή»

Κάτι τέτοια άρθρα βλέπουμε και οι εξωγήινοι του Υμηττού φαντάζουν απλές οδοντόκρεμες…

Special tip:

Και αν δεν το έχετε εμπεδώσει, επαναλαμβάνεται και στο κείμενο:

«Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης αντιμετώπισε δοκιμασίες που θα φόβιζαν ακόμα και τον ήρωα της μυθολογίας Ηρακλή. Μια δεκαετία λιτότητας αποδεκάτισε το σύστημα δημόσιας υγείας της Ελλάδας. Η χώρα έχει το δεύτερο υψηλότερο πληθυσμό ατόμων άνω των 65 ετών στην ΕΕ, μετά την Ιταλία. Περίπου το ένα τρίτο όλων των Ελλήνων ζουν στην Αθήνα ή κοντά σ’ αυτήν, η οποία είναι έντονα αστικοποιημένη, σφύζει από ζωή, και εξαρτάται ιδιαίτερα από τις δημόσιες συγκοινωνίες. Οι Έλληνες έχουν επίσης ιστορικό κακής διακυβέρνησης, δημόσιας ανυπακοής και λαϊκιστικών διαμαρτυριών.

Κι όμως, ο Μητσοτάκης – πρώην τραπεζίτης και σύμβουλος διοίκησης, με πτυχία από το Χάρβαρντ και το Στάνφορντ – ηγήθηκε μιας πολύ διαφορετικής απάντησης.»

Η δημοσιογραφία σηκώνει ψηλά τα χέρια της!