Το περίφημο πάρτι της Βουλιαγμένης έχει μείνει αξέχαστο στους 70.000 ανθρώπους που το παρακολούθησαν από κοντά και σημάδεψε τις συναυλίες της μεταπολίτευσης.
Το πάρτι πραγματοποιήθηκε στις 25 Ιουλίου του 1983 και προκάλεσε το αδιαχώρητο σε όλη την παραλιακή λεωφόρο από τη Βουλιαγμένη μέχρι τη λεωφόρο Συγγρού .
O Λουκιανός σχεδίαζε και προετοίμαζε το «πάρτυ στη Βουλιαγμένη» πάνω από ένα χρόνο. Οραματίστηκε «μια λαϊκή βραδιά με κάποιο αισθητήριο», μία μουσική γιορτή μέσα στο καυτό αθηναϊκό κατακαλόκαιρο, με κλίμα παρεΐστικο και ατελείωτο κέφι κάτω από το φως του φεγγαριού.
Από τις αρχές του 1983 άρχισε να υλοποιεί την ιδέα του, κλείνοντας την πλαζ του ΕΟΤ στη Βουλιαγμένη, η οποία έπρεπε να μεταμορφωθεί σε συναυλιακό χώρο, πράγμα αρκετά δύσκολο για την εποχή εκείνη. «Πηγαινοερχόμουν έξι μήνες. Μέτρησα τα πάντα. Το μόνο που δεν προέβλεψα ήταν η μεγάλη προσέλευση του κόσμου» είπε σε μια κατοπινή συνέντευξή του.
Στο πάρτι εμφανίστηκαν διαδοχικά ο Διονύσης Σαββόπουλος, η Μαργαρίτα Ζορμπαλά, ο Βαγγέλης Γερμανός, ο Γιώργος Νταλάρας, η Αφροδίτη Μάνου και η Μαντώ, αποβιβαζόμενοι με ταχύπλοα στην πλωτή εξέδρα.
Το πάρτι στη Βουλιαγμένη χαρακτηρίστηκε από ορισμένους το ελληνικό Woodstock και ο Λουκιανός Κηλαηδόνης με αυτήν την εκδήλωση ήταν ο πρώτος καλλιτέχνης που έβγαλε τις συναυλίες από τα γήπεδα και τα θέατρα.
Την επόμενη μέρα ο Τύπος είχε πρωτοσέλιδο το πάρτι της Βουλιαγμένης αλλά αναφέρθηκε και στην ταλαιπωρία των πολιτών που προσπαθούσαν να φτάσουν στο σημείο. Η απάντηση του Κηλαηδόνη ήταν με αρκετή δόση χιούμορ ” Τώρα που διαπιστώσαμε πως δεν υπάρχουν χώροι για τόσες χιλιάδες κόσμου, την επόμενη φορά θα μαζευτούμε στον κάμπο της Θεσσαλίας!».
Ολόκληρη η συναυλία, καθώς και η προετοιμασία της, συνολικής διάρκειας άνω των δέκα ωρών, κινηματογραφήθηκε και το μονταρισμένο υλικό διάρκειας περίπου δύο ωρών προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση λίγο καιρό αργότερα.
