Ο κορονοϊός και η επόμενη γερμανική επίθεση στην Ευρώπη

ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΦΙΑΛΤΕΣ τελειώνουν. Ακόμα και οι πιο φρικτοί. Υστερα έρχεται η ώρα του απολογισμού ή του λογαριασμού αν προτιμάτε. Και μετά ξεκινά το κεφάλαιο της επόμενης μέρας. Για την Ευρώπη η επόμενη μέρα μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη που ήταν όταν έγινε γνωστό το πρώτο κρούσμα στο έδαφός της. Η πανδημία βρήκε τις χώρες της Ε.Ε. να υποκρίνονται ότι είναι ισότιμα και ισοδύναμα μέλη μίας ομοσπονδίας. Στην πραγματικότητα όμως η Ε.Ε. εξακολουθούσε να είναι διχασμένη, επιφυλακτική και ανήσυχη.

Η Ιταλία, έχοντας να αντιμετωπίσει ένα δυσθεώρητο χρέος, παζάρευε με τη Γερμανία για «φεγγίτες» στο Σύμφωνο Σταθερότητας. Η Γαλλία αγωνιούσε για τη δυνατότητα της οικονομίας της να ακολουθήσει τη γερμανική μηχανή και μοχθούσε να διατηρήσει την κατ’ επίφαση πολιτική ηγεμονία της Ευρώπης. Η Ισπανία και η Πορτογαλία πάλευαν για να αντιμετωπίσουν τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από τις δανειακές συμβάσεις και οι ηγεσίες τους προσεύχονταν να μη βρεθούν αντιμέτωπες με νέες πολιτικές και οικονομικές κρίσεις.

Η ΕΛΛΑΔΑ προσπαθούσε να ισορροπήσει σε ένα τεντωμένο σχοινί με μεγαλοστομίες και δηλώσεις αισιοδοξίας. Οι επισφαλείς ρυθμοί ανάπτυξης, η εικονική δημοσιονομική ισορροπία, το τεράστιο δημόσιο και ιδιωτικό χρέος, η θεσμοθετημένη για ακόμα πενήντα χρόνια εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, η υποθηκευμένη δημόσια περιουσία, η βουλιμία των «επενδυτών», η κόπωση των πολιτών, η υποκρισία των πολιτικών ήταν άλυτα προβλήματα που θύμιζαν τις πιο γκρίζες μέρες του 19ου αιώνα.

Στην απέναντι όχθη η Γερμανία, αυτάρεσκη μετά τον θρίαμβο που κατήγαγε στην πρόσφατη κρίση χρέους, θωρακισμένη αφού είχε καταφέρει σε λιγότερο από πέντε χρόνια να ελέγχει όλους τους μηχανισμούς της Ε.Ε., ασφαλής λόγω των ξέχειλων θησαυροφυλακίων και σίγουρη για την υπεροχή της, παρακολουθούσε τον χρόνο να δουλεύει γι’ αυτήν. Με τη μεθοδικότητα και την υποκρισία που χαρακτηρίζει τη γερμανική πολιτική, επικαλούμενη την αλληλεγγύη και τη συνοχή της Ευρώπης και αξιοποιώντας ένα φονικό εργαλείο, το ευρώ, περίμενε την κατάλληλη στιγμή για την έφοδο που θα της εξασφάλιζε τον ολοκληρωτικό έλεγχο μιας ήδη γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.

ΚΑΙ ΤΟΤΕ προκύπτει ο κορονοϊός, που μπορεί να της προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία για να ολοκληρώσει το ευρωπαϊκό της σχέδιο. Ενώ όλοι οι νότιοι αγωνιούν για το πώς θα αντιμετωπίσουν τον κορονοϊό, η Γερμανία προετοιμάζεται για την επόμενη μέρα. Μια απλή σύγκριση των μέτρων ενίσχυσης των κρατών-μελών της Ε.Ε. που ανακοίνωσε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, προέδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, και η Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής της ΕΚΤ, με τα αντίστοιχα της γερμανικής κυβέρνησης, αρκεί για να αντιληφθεί κανείς ότι η μετά την υγειονομική κρίση πιθανότατα σειρά θα έχει η οικονομική.

Στα 45 δισ. της Ε.Ε. και στην περιορισμένη αύξηση της ρευστότητας της Λαγκάρντ, οι Γερμανοί υπουργοί Οικονομικών, Ολαφ Σολτς, και Οικονομίας, Πέτερ Αλτμάιερ, ανακοίνωσαν εκτός των ταμειακών, φορολογικών και εργασιακών διευκολύνσεων στις γερμανικές επιχειρήσεις και απεριόριστο δανεισμό. Συγκεκριμένα είπαν ότι τόσο μεγάλες όσο και μικρομεσαίες εταιρείες θα έχουν τη δυνατότητα να παίρνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα και με λιγότερες γραφειοκρατικές διαδικασίες δάνεια. Επέκτειναν αρχικά το πλαίσιο εγγύησης της κρατικής αναπτυξιακής τράπεζας KfW για την παροχή δανείων από ιδιωτικές τράπεζες στα 550 δισ. (460 δισ.) και όπως είπε ο κ. Σολτς: «Το πλαίσιο εγγυήσεων είναι απεριόριστο». Επίσης οι δύο υπουργοί δεν απέκλεισαν το ενδεχόμενο το κράτος να γίνει προσωρινά μέτοχος σε επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας καθώς και την πιθανότητα εντός του έτους η γερμανική κυβέρνηση να ψηφίσει πρόγραμμα για την τόνωση της οικονομίας. Ξεκαθάρισαν επίσης ότι τα κριτήρια του Συμφώνου Σταθερότητας θα διατηρηθούν.

ΟΤΑΝ ΛΟΙΠΟΝ μετά από 1, 2, 3 μήνες οι ευρωπαϊκές οικονομίες, βαριά λαβωμένες, θα αρχίσουν να βγαίνουν από την καραντίνα, οι γερμανικές επιχειρήσεις, κατάλληλα «εξοπλισμένες» και με τη σιγουριά της πολιτικής στήριξης, θα μπορούν να ξεκινήσουν την τελική επίθεση για τις ευρωπαϊκές κατακτήσεις τους. Εχοντας στη διάθεσή τους πακτωλό κεφαλαίων και στον πλευρό τους τη γερμανική κυβέρνηση, που επικαλούμενη το Σύμφωνο Σταθερότητας θα κατασκευάζει οικονομικά και πολιτικά αδιέξοδα στους εταίρους της για να ρίξει χαμηλότερα τις αξίες της περιουσίας τους, θα μπορούν να αρπάζουν ό,τι τους γυαλίζει στο μάτι ενδεδυμένοι τον μανδύα του σωτήρα.

Ας μη γελιόμαστε, το τέλος της πανδημίας θα βρει την Ιταλία με ακόμα μεγαλύτερο χρέος, τη Γαλλία με μεγαλύτερα ελλείμματα, την Ισπανία και την Πορτογαλία να πληρώνουν περισσότερα για την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους τους, την Ελλάδα να αγωνιά για το αν οι αγορές θα της προσφέρουν κεφάλαια και με τι αντάλλαγμα. Χιλιάδες επιχειρήσεις στις χώρες αυτές θα γίνουν φτηνές και ευάλωτες. Δημόσια περιουσία, είτε με την μορφή παγίων είτε με τη μορφή δικαιωμάτων εκμετάλλευσης, θα ξεπουληθεί ή θα υποθηκευτεί. Με άλλοθι τις «μεταρρυθμίσεις» και με όπλο τον πακτωλό ρευστού, η Γερμανία και οι κεντροευρωπαίοι σύμμαχοί της θα μπορούν να εξαπολύσουν την επίθεση σε υπερχρεωμένες οικονομίες με υψηλά δημοσιονομικά ελλείμματα και σε εξασθενημένες κοινωνίες. Μια επανάληψη της προηγούμενης κρίσης, στην οποία η νομισματική σταθερότητα και η δημοσιονομική πειθαρχία οδήγησαν στη σημερινή γερμανική Ευρώπη των ανισοτήτων και των αποκλεισμών.

ΣΕΝΑΡΙΑ επιστημονικής φαντασίας θα πουν κάποιοι. Η εμπειρία της πρόσφατης ευρωπαϊκής οικονομικής κρίσης και η γνώση της γερμανικής πολιτικής δείχνουν ότι τίποτα απ’ όλα αυτά δεν μπορεί να αποκλειστεί. Πλέον το παιχνίδι θα κριθεί από την απάντηση που θα δώσουν οι νοτιοευρωπαίοι στη γερμανική βουλιμία. Δηλαδή, αν θα υποχωρήσουν στις ενδεχόμενες γερμανικές απαιτήσεις ή αν θα διεκδικήσουν να γίνουν πράξη η ισοτιμία και η αλληλεγγύη. Σε κάθε περίπτωση όμως αν το Βερολίνο αποφασίσει να παίξει ένα τέτοιο παιχνίδι, ο χαμένος θα είναι η Ευρώπη, που θα διαψεύσει ακόμα και τους πιο ευρωπαϊστές, και η δημοκρατία που θα βρεθεί έρμαιο των ακροδεξιών λαϊκιστών.

Ο Γιάννης Σιώτος είναι δημοσιογράφος, συγγραφέας

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr