Ο εαυτός των διακοπών…

Της Κυριακής Μπεϊόγλου

Δηλαδή, πόσο χρόνο θα πάρει να φύγει το χαμόγελο των διακοπών, η γεύση των ώριμων φρούτων, η χαλαρότητα των μυών, η αρμύρα από κάθε πόρο του κορμιού. Αν κρίνω από τα προηγούμενα καλοκαίρια, κρατούσε πάνω-κάτω μια βδομάδα αυτή η περίεργη συνθήκη, η εκεχειρία με την καθημερινότητα! Και μετά, μπαίναμε φορτσάτοι στην κίνηση των μεγάλων δρόμων, έτοιμοι να διεκδικήσουμε με μεγάλες ταχύτητες την πρωτιά στο νήμα… σπρωξιές, βρισιές και άλλα «πολιτισμένα».

Οι περισσότεροι από μας ξεχνάμε γρήγορα ποιοι και πώς ήμασταν κατά τη διάρκεια των διακοπών! Και για να ακριβολογούμε, των διακοπών μακριά από τη μεγάλη πόλη. Απολύτως λογικό να νιώθουμε μακριά από τη φύση «ευνουχισμένοι, Εκλυτοι, Αποκληρωμένοι, λόγω αυτού, εξαπατημένοι από αυτό, χρησιμοποιημένοι από αυτό, εξευτελισμένοι από αυτό, εξοργισμένοι και απηυδισμένοι από αυτό, βίαιοι, απάνθρωποι, λόγω αυτού», όπως λέει κι ο Μπουκόφσκι, «οι δεινόσαυροι εμείς» καταφέρνουμε να αυτοακυρωθούμε ως άνθρωποι συμμετέχοντας σε μια σκληρή καθημερινότητα.

Βοηθάει πάντως, για να μην ξεχνάμε εύκολα τον άνθρωπο των διακοπών, να μιλάμε συχνά για τις μέρες αυτές σε παρέες και φιλικές συναναστροφές. Λίγο αυτό που έζησε ο ένας, λίγο αυτό που έζησε ο άλλος, θα τον βγάλουμε κι αυτόν τον χειμώνα.

Πηγή: efsyn.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr