Ο Δήμαρχος Καλύμνου στο μνημόσυνο των πεσόντων των Ιμίων

Ήταν ο άνθρωπος που ανέβασε την ελληνική σημαία στην ανατολική Ίμια, στις 25 Ιανουαρίου του 1996. Ήταν επίσης ο άνθρωπος που μετά το πέρας της κρίσης, που άφησε πίσω της τρία παιδιά νεκρά, τοποθέτησε βοσκό στα Ίμια, και του παρείχε τα βασικά για την επιβίωσή του, με μόνο του σκοπό την διατήρηση του ελληνισμού της περιοχής.

Ο λόγος για τον Δημήτρη Διακομιχάλη, δήμαρχο Καλύμνου. Σε ομιλία του την Κυριακή, 3 Φεβρουαρίου, στο μνημόσυνο των πεσόντων, ο κ. Διακομιχάλης έφερε δάκρυα στα μάτια των παρευρισκόμενων και θύμισε καταστάσεις επονείδιστες, που δεν θα ξεχαστούν ποτέ.

Απέναντι στην αδιαφορία και την βραχυπρόθεσμη μνήμη της κυβέρνησης, ο δήμαρχος εκτόξευσε πυρά ειλικρίνειας κατά της κυβέρνησης.
Από το 1996 μέχρι και το 2003, ο δήμος Καλυμνίων κάλυπτε τα έξοδα του βοσκού, Αντώνη Βεζυρόπουλου, ο οποίος μόνος του, με τα κατσίκια του και στα δύο νησία, κρατούσε ψηλά την ελληνική σημαία, στέλνοντας μηνύματα με πολλούς αποδέκτες, ότι εδώ είναι Ελλάδα, ότι εδώ υπάρχει οικονομική ζωή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα Εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα. Ξαφνικά, χωρίς επίσημη προειδοποίηση και χωρίς καμία διάθεση στήριξης του βοσκού, ο δήμος Καλύμνου έπαψε να έχει δικαιώματα χρηματοδότησης. Σημειωτέον, τα λεφτά κυμαίνονταν από 4 έως 6 χιλιάδες ευρώ ετησίως, ποσό αστείο συγκριτικά με τον τεράστιο συμβολικό ρόλο του κ. Βεζυρόπουλου.

Στο τέλος της ομιλίας του, ο κ. Διακομιχάλης έστειλε μήνυμα αισιοδοξίας και δύναμης προς όλους. Αξίζει να διαβαστεί αυτούσιο:

“…Γι’ αυτό λοιπόν, ως έθνος, ας σφίξουμε τα δόντια και παρά τα όσα δεινά βιώνουμε στον οικονομικό τομέα από τα μνημόνια, να χαράξουμε μια αποτελεσματική εθνική στρατηγική που πρέπει να την επικαιροποιούμε παρακολουθώντας τις εξελίξεις γύρω μας, όσο και ευρύτερα και η οποία πρέπει να έχει τους παρακάτω σταθερούς άξονες διαχρονικά:

1.Ουσιαστική ανάπτυξη στη Θράκη και σε όλα τα νησιά του Αιγαίου από το μικρότερο μέχρι το μεγαλύτερο χωρίς την αποψίλωση των κρατικών υπηρεσιών από αυτές τις περιοχές.

2.Διατήρηση της ποιοτικής και ποσοτικής ισορροπίας δυνάμεων στο Αιγαίο και στη Θράκη, ανεξαρτήτως οικονομικών θυσιών του ελληνικού λαού, γεγονός που προϋποθέτει επιτέλους οι προμήθειες των πανάκριβων οπλικών συστημάτων να γίνονται με
απόλυτη διαφάνεια και πάνω απ’ όλα με διακομματικό έλεγχο.

3.Επαναφορά με κοινές στρατιωτικές ασκήσεις του ενιαίου αμυντικού δόγματος Ελλάδας – Κύπρου.

4. Σταθερή και διαχρονική καταγγελία και ανάδειξη της επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας από τις διπλωματικές αρχές σ’ όλο τον κόσμο.

Αυτό απαιτεί το εθνικό συμφέρον, προκειμένου να διασφαλίσουμε τη Θράκη, το Αιγαίο, τα νησιά μας και τον ορυκτό μας πλούτο, μιας και η Τουρκία εξοπλίζεται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς για να μπορεί να επιβάλει τα άνομα γεωπολιτικά της συμφέροντα, όχι μόνο στη Θράκη, στο Αιγαίο, στα νησιά μας, αλλά και στην Ανατολική Μεσόγειο, αφού παραμένει προσηλωμένη στο Οθωμανικό της παρελθόν και επιχειρεί να δημιουργήσει και πάλι υποτελή περιφέρεια, έτσι ώστε από τμήμα της καπιταλιστικής περιφέρειας που είναι σήμερα να μετατραπεί σε μεταπρατικό κέντρο που θα ελέγχει μια δική της μικρότερη περιφέρεια”.