Νεοφιλελεύθερη Σοσιαλιστική Αριστερά

Tο ελληνικό κράτος είναι φεουδαρχικό; Είναι σοβιετικό; Είναι καπιταλιστικό; Είναι όλα αυτά και ταυτόχρονα τίποτα απ’ αυτά. Μια κατηγορία μόνο του. Ίσως γι’ αυτό δεν υπάρχει Έλληνας που να μην έχει πει «αυτό δεν είναι κράτος» ή στην ποιο αργκό εκδοχή του «αυτό δεν είναι κράτος, είναι μπουρδέλο». Στο ζήτημα αυτό λοιπόν είμαστε ανεπανάληπτοι, μοναδικοί, ασυναγώνιστοι, αξεπέραστοι. Κανείς δεν θα μπορούσε να μας ξεπεράσει. Μόνο εμείς μπορούσαμε να υπερβούμε τους εαυτούς μας και το κάναμε. Έχουμε ήδη κυβέρνηση και μάλιστα μακράς πνοής (sic) που θα ασκεί νεοφιλελεύθερες σοσιαλιστικές αριστερές πολιτικές. Τρεις πολιτικές στη συσκευασία της μιας (ούτε σαμπουάν να ήταν). Τετραγωνίσαμε τον κύκλο και οσονούπω καταργούμε και τη βαρύτητα. Βεβαίως η γενετική επιστήμη έχει αποδείξει πως η αιμομιξία δεν προωθεί (προάγει) την εξέλιξη των ειδών. Η Ιστορία αποδεικνύει πως το ίδιο ισχύει για την πολιτική αιμομιξία. Δοθέντος ότι οι διαπιστώσεις αυτές είναι ισχυρές, προκύπτει ένα εύλογο ερώτημα. Μήπως ο σκοπός της πολιτικής αιμομιξίας δεν είναι η εξέλιξη της κοινωνίας αλλά η διατήρηση των ίδιων ανθρώπων στο πολιτικό προσκήνιο και το σπουδαιότερο αυτών που κινούν τα νήματα από το παρασκήνιο; Πιστεύω πως η απάντηση είναι εύκολη (αν και όχι πρόδηλη). Παραθέτω λοιπόν κάποια ζητήματα τα οποία ο καθένας μπορεί να αποτιμήσει, χωρίς το «βάρος» των εκλογών, χωρίς φόβο και πάθος αλλά με νηφαλιότητα ανεξάρτητα από την επιλογή ψήφου που έκανε.

(Α) Οι βουλευτικές έδρες που πήραν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ στις εκλογές του Μαΐου/Ιουνίου ήταν: ΝΔ 108/129 , ΠΑΣΟΚ 41/33 και ΔΗΜ.ΑΡ 19/17 . Άθροισμα 168/179. Τα τρία αυτά κόμματα είναι προφανές πως μπορούσαν να σχηματίσουν κυβέρνηση ήδη από το Μάιο. Γιατί λοιπόν ξανακάναμε εκλογές; Η επανάληψη των οποίων ας μην ξεχνάμε πως επιχειρήθηκε να φορτωθεί στο ΣΥΡΙΖΑ που είναι «μπήξε και δείξε» και δεν υπολογίζει πως η πατρίδα χάνει πολύτιμο χρόνο κλπ. Μήπως για να αυξηθεί το άθροισμα σε 179 από 168 (που έτσι κι αλλιώς ήταν υπεραρκετό); Αστεία πράγματα. Μήπως για να συρθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ο κύριος εκφραστής των αντιμνημονιακών κοινωνικών δυνάμεων, σε κυβέρνηση μνημονιακού προσανατολισμού; Δεν νομίζω πως είναι τόσο κουτοί ώστε να πίστευαν πως είχε, έστω και μικρές, πιθανότητες να συμβεί κάτι τέτοιο. Άλλοι ήταν οι στόχοι και συγκεκριμένα.

(α1) Να μετατοπιστεί το ζήτημα στο σχηματισμό κυβέρνησης. «Πρέπει, πάση θυσία, να έχουμε κυβέρνηση» όπως διαλαλούσε σε όλους τους τόνους ο Σαμαράς. Το πρόβλημα της Ελλάδας ξαφνικά έγινε το «πάση θυσία κυβέρνηση». Ούτε τι σόι κυβέρνηση θα ήταν αυτή, ούτε τι θα έκανε, ούτε πολιτικές, ούτε πρόσωπα ούτε τίποτα. Κυβέρνηση να ‘ναι κι ό,τι να ‘ναι. Θυμίζω πως ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ διεκδικούσαν το ρόλο του εγγυητή σχηματισμού κυβέρνησης προβάλλοντας επιπλέον το δικό τους «καθοριστικό» μετεκλογικό ρόλο σ’ αυτήν.

(α2) Ως συνέχεια του προηγούμενου η νέα κυβέρνηση θα μπορούσε (και αφελώς πιστεύουν ότι μπορεί) να προωθήσει τις μνημονιακές πολιτικές έστω σε νέο περιτύλιγμα (επιμήκυνση κλπ). Αφού δηλαδή η κοινή λογική απέκλειε τρίτες εκλογές, η κυβέρνηση που θα προέκυπτε θα είχε τα χέρια της ελεύθερα αλλά και το χρόνο (ανοχή) να εφαρμόσει τις πολιτικές της τις οποίες ναι μεν ο λαός δεν υπερψήφισε αλλά στην ανάγκη να κυβερνηθεί ο τόπος ο λαός θα έριχνε νερό στο κρασί του. Σα να λέμε «ανάγκη κι Θεοί πείθονται».

(α3) Ήδη από τις εκλογές του Μαΐου η ΔΗΜ.ΑΡ ήταν «ανοιχτό βιβλίο» και η συμμετοχή της ήταν δεδομένη. Τα περί προγραμματικών δεσμεύσεων και άλλα φληναφήματα ήταν βούτυρο στο ψωμί των μνημονιακών δυνάμεων (εντός κι εκτός Ελλάδος). Η κόκκινη γραμμή της ΔΗΜ.ΑΡ για παραμονή στο ευρώ ήταν το καλύτερο άλλοθι γι’ αυτές τις δυνάμεις αφού ήξεραν πως το ζήτημα αυτό ήταν παντελώς ανύπαρκτο, για όσο υπάρχει το ευρώ, λόγω των καταστροφικών συνεπειών που θα είχε για όλους (της Γερμανίας μη εξαιρουμένης). Ήταν ένας ωμός εκβιασμός και τίποτα παραπάνω. Όπως σε ανύποπτο χρόνο είχα γράψει όχι μόνο για οικονομικούς λόγους αλλά και γενικότερους γεωπολιτικούς και γεωστρατηγικούς λόγους. Μια ματιά στο χάρτη και ειδικότερα στη βόρεια Αφρική (Λιβύη, Αίγυπτο κλπ), μέση ανατολή (Συρία, Λίβανο, Ισραήλ) αλλά και Ιράν και Ιράκ φτάνει και περισσεύει. Τι το καλύτερο λοιπόν γι’ αυτούς να έχει η κυβέρνηση που θα προέκυπτε μετά τις νέες εκλογές «ολίγη» από αριστερά, αφού αυτή και τις μνημονιακές πολιτικές δεν απέτρεπε και αποπροσανατόλιζε το λαό με το αριστερό άλλοθι.

(α4) Γινόταν ευκολότερη η επιχείρηση απομόνωσης του ΣΥΡΙΖΑ ως μιας δύναμης που θα φορτωνόταν τις νέες εκλογές (όπως και επιχειρήθηκε να γίνει). Ανεύθυνης που δεν υπολογίζει το καλό της πατρίδας, που είναι το κόμμα της Δραχμής, που έχει plan B κλπ. Ταυτόχρονα το αντιμνημονιακό μέτωπο του λαού θα είχε διασπαστεί και θα ξανά εμφανίζονταν (για πολλοστή φορά) ως μονόδρομος οι μνημονιακές πολιτικές.

Σήμερα πλέον όλα τα παραπάνω είναι γεγονότα και όχι υποθέσεις ή προεκλογικές εικασίες. Αυτό που μένει να διερευνηθεί είναι γιατί η ΔΗΜ.ΑΡ συμμετέχει σε ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα. Σίγουρα δεν είναι τα βουλευτικά «κουκιά» αφού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ σχημάτιζαν κυβέρνηση και χωρίς τη ΔΗΜ.ΑΡ έχοντας αθροιστικά 162 (129+33) έδρες. Μήπως για το νέο περιτύλιγμα των μνημονιακών πολιτικών; Ή μήπως πιστεύουν στη ΔΗΜ.ΑΡ ότι (με το 6,26%) θα σύρουν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ (με 29,66% και 12,28%) κοντύτερα στις θέσεις τους; Μα δεν είναι πρόδηλο πως αν κάποιος συρθεί κοντύτερα στον άλλο, αυτός θα είναι ο ασθενέστερος (και με την ψήφο του λαού); Πολύ περισσότερο που αύριο δεν είναι καν απαραίτητος προκειμένου να ψηφισθεί ο οποιοσδήποτε νόμος αφού αρκούν οι 162 ψήφοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Μήπως πάλι πιστεύουν ότι θα υπάρξει ώσμωση και οι ιδέες τους θα διαχυθούν στην άλλη πλευρά. Αν ναι, τότε να τους θυμίσω πως η ώσμωση γίνεται με μεγαλύτερη ταχύτητα από την πλευρά που ο διαλύτης είναι περισσότερος και με μικρότερη από την πλευρά που ο διαλύτης είναι λιγότερος. Μπορεί πάλι πραγματικά να πιστεύουν αυτά που λένε, ότι δηλαδή το «ειδικό βάρος» τους είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ αυτό που τους έδωσε ο λαός με το 6,26%. Αν όμως το επιπλέον αυτό «ειδικό βάρος» δεν τους το έδωσε ο λαός (και ΔΕΝ τους το έδωσε), τότε προφανώς κάποιοι άλλοι τους το έδωσαν. Ποιοι και γιατί; Μήπως πάλι πιστεύουν την χαζομάρα (οποία επιείκεια) του Θ. Μαργαρίτη [1] πως η ΔΗΜ.ΑΡ είναι η «αντιμνημονιακή συνιστώσα της κυβέρνησης»!!! Εν πάση περιπτώσει, μπορούν να μας πουν γιατί Σαμαράς και Βενιζέλος (και κυρίως οι πίσω απ’ αυτούς), δηλαδή οι original εκφραστές των μνημονιακών πολιτικών, δέχτηκαν στο «σινάφι» τους ως «αντιμνημονιακή συνιστώσα της κυβέρνησης» τη ΔΗΜ.ΑΡ ενώ μπορούσαν και χωρίς αυτήν;

(Β) Οι εκλογές έτσι κι αλλιώς έγιναν και έχουμε κυβέρνηση. Μπορούμε να εικάσουμε βάσιμα τι να περιμένουμε; Πριν απαντήσω παραθέτω μια διαπίστωση. Οι φυσικές επιστήμες διαθέτουν εργαστήριο και μπορούν να πειραματίζονται ενώ ταυτόχρονα έχουν την βεβαιότητα πως τα ίδια δεδομένα δίνουν το ίδιο αποτέλεσμα. Η πολιτική δεν έχει αυτήν την «πολυτέλεια». Παρ’ όλα αυτά έχει κι αυτή το δικό της «εργαστήριο» και αυτό είναι κυρίως η Ιστορία (αλλά και οι συγκρίσεις με άλλα κράτη όπως και οι εμπειρίες αυτών των κρατών). Το «πειραματικό εργαστήριο» της Ιστορίας λοιπόν μας δίνει την απάντηση και αυτή είναι ναι, ξέρουμε βάσιμα τι να περιμένουμε.

(β1) Ρίχνοντας μια ματιά στα κυβερνητικά πρόσωπα έχουμε μια πρώτη διαπίστωση. Τα ίδια πρόσωπα με το βεβαρημένο πολιτικό μητρώο. Ακόμα και τα μη πολιτικά πρόσωπα, έχουν επίσης βεβαρημένο μνημονιακό μητρώο. Οι ίδιοι άνθρωποι που τουλάχιστον δέκα χρόνια πρωταγωνίστησαν και συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν εφαρμόζοντας τις ίδιες πολιτικές που μας έριξαν στο γκρεμό. Τα ίδια αυτά πρόσωπα δεν ήταν πριν την κρίση; Τότε δεν έβλεπαν που οδεύει η πατρίδα ή έβλεπαν και σιωπούσαν; Σε κάθε περίπτωση δεν είναι το λιγότερο ακατάλληλοι; Τα ίδια πρόσωπα δεν στήριξαν τις μνημονιακές πολιτικές ειδικά στην αποκορύφωση της κρίσης και τελικά εγγυήθηκαν (και με τις υπογραφές τους) τη συνέχισή τους; Αυτοί δεν «μας έσωσαν» (και πανηγύριζαν γι’ αυτό) και μια και δυο και χάσαμε το λογαριασμό πόσες φορές; Στην αρχή με το πρώτο μνημόνιο. Μετά με τα μεσοπρόθεσμα. Ύστερα με το δεύτερο μνημόνιο και μας ξανά «έσωσαν» με το πρώτο PSI και μετά με το δεύτερο PSI (το plus) και ξανά «σωθήκαμε» με τη δανειακή σύμβαση. Τώρα θα μας ξανά «σώσουν» αλλά αυτή τη φορά «όλοι» μαζί. Κι όπως λέει η διαφήμιση όταν λέμε «όλοι» εννοούμε «όλοι». Ξαφνικά τα πρόσωπα αυτά είδαν το φως το αληθινό; Κατέβηκε το Άγιο Πνεύμα και τους φώτισε; Μήπως τους μεταλαμπάδευσε άλλη πολιτική σκέψη ο Κουβέλης και η ΔΗΜ.ΑΡ; Μήπως τελικά η «νέα» πολιτική, το «νέο» ήθος, της κυβέρνησης εκφράζει ο υπουργός Γ. Βερνίκος;Ο εφοπλιστής πρόεδρος και μεγαλομέτοχος της αλήστου μνήμης εισηγμένη στο ΧΑΑ «Βερνίκος Κότερα», που καταδικάστηκε (προσωπικά) σε πρόστιμο 200.000 ευρώ το 2009 από την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς «διότι με εταιρικές ανακοινώσεις κατά το χρονικό διάστημα από το 2003 έως το 2005 διέδιδαν ανακριβείς πληροφορίες σχετικά με την απόκτηση του ελέγχου της εταιρείας από τον κ. Γ. Λεβεντάκη …»[2] Ο ίδιος βέβαια έχει offshore εταιρεία στα νησιά Μάρσαλ αλλά όπως έλεγε κι ο Βουλγαράκης «το νόμιμο είναι και ηθικό». Ίσως πάλι το «νέο» ήθος να εκφράζει ο Διευθύνων σύμβουλος του κρατικού ΟΠΑΠ που συνελήφθη από την οικονομική αστυνομία για χρέη στο Δημόσιο 375.000 ευρώ ενώ φορολογικό ζήτημα έχει και με τη ΦΑΕΕ Θεσσαλονίκης για οφειλές 1.000.000 ευρώ. (Όπως έλεγε κι ο Κικέρωνας «o tempora  omores»).

(β2) Η ώρα όμως της διαπραγμάτευσης έφτασε και με αυτήν την κυβέρνηση και αυτά τα πρόσωπα, συμπαθάτε με που το λέω έτσι αλλά ως λαός πάμε «ξεβράκωτοι στ’ αγγούρια». Κοντοσταθείτε για μια στιγμή και αναρωτηθείτε. Οι άνθρωποι αυτοί πώς να διαπραγματευτούν πολιτικές που για χρόνια εφάρμοζαν και υπηρετούσαν; Είναι δυνατόν να διαπραγματευτούν άλλες πολιτικές από τα πιστεύω τους; Δεν λέω ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι προδότες και άλλες τέτοιες βλακείες. Λέω πως οι πολιτικές επιλογές τους «κυλάνε στο αίμα τους». Είναι ακριβώς οι ίδιες που χρόνια τώρα υπηρετούσαν και μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Λέω πως τελικάτίποτα δεν έμαθαν και τίποτα δεν ξέχασαν. Και αυτό φάνηκε με το καλημέρα στη σύνθεση της κυβέρνησης. Όχι τόσο γιατί δεν συμμετέχουν γυναίκες (που είναι πράγματι τεράστιο ζήτημα). Ούτε γιατί είναι το ίδιο πολυπληθής με όλες τις παλαιότερες. Αλλά γιατί η σύνθεσή της επιβεβαιώνει πως τα εξωθεσμικά κέντρα ζουν και βασιλεύουν. Επακόλουθο λοιπόν που οι «ανάγκες» εσωκομματικών ισορροπιών υπερίσχυσαν της ανάγκης για έκφραση των πλατύτερων δυνατών κοινωνικών αναγκών. Πχ ποιο πρόσωπο εκφράζει τους μικρούς και μεσαίους επιχειρηματίες; (Για άλλα κοινωνικά στρώματα ούτε κουβέντα).

Αυτό λοιπόν που λέω είναι πως οι άνθρωποι αυτοί είναι η εμπροσθοφυλακή της τραπεζικής «Δημοκρατίας» στην οποία «υπουργικό» συμβούλιο είναι λίγες οικογένειες. Αυτές με την οικονομική ισχύ τους, τα δικά τους πολιτικά πρόσωπα στα οποία επένδυσαν χρόνο και χρήμα, τα ΜΜΕ τους και τα νεροπίστολα «δημοσιογράφους» τους κινούν τα νήματα.

Τα πράγματα θα χειροτερέψουν και η μακρά πνοή δεν έχει πνοή. Σε αντίθεση λοιπόν με όλους αυτούς που τίποτα δεν έμαθαν και τίποτα δεν ξέχασαν, εμείςκαλούμαστε και να μάθουμε και να μην ξεχάσουμε γιατί ζητήματα που και προεκλογικά τέθηκαν, πολύ γρήγορα θα βρεθούν και πάλι μπροστά μας.

Χρήστος Γιαννίμπας

[email protected]

[1] Κεντρικό δελτίο MEGA 20/6/12

[2] Βλέπε ανακοίνωση της ΕΚ: http://www.hcmc.gr/photos/nea/files/DT532.pdf

«Επειδή λοιπόν στη χώρα μας ο περισσότερος κόσμος δεν είναι εξοικειωμένος με την έννοια των προστίμων της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς ούτε με τους λόγους για τους οποίους επιβάλλονται …» σας προτείνω να διαβάσετε σχετικά στη διεύθυνση:

http://www.euro2day.gr/specials/topics/135/articles/708971/Article.aspx

Σημειώνω ακόμα πως η υπόθεση βρίσκεται στα δικαστήρια οπότε θα έχουμε υπουργό έναν υπόλογο στη Δικαιοσύνη. Μην με ρωτήσετε ποιοι πληρώνουν τα 70 εκατ. των χρεών της εταιρείας του Βερνίκου στην ΑΤΕ, ούτε ποια γραμμάτια ξεπληρώνει ο Βενιζέλος (ο Βερνίκος είναι κολλητός του) και ο Σαμαράς που τον υπουργοποίησε;

ΥΓ. Ακούω/μαθαίνω πως ο Βενιζέλος το Σεπτέμβρη θα ιδρύσει το νέο ΠΑΣΟΚ και εννοώ με άλλο όνομα. Σε μια τέτοια (επί του παρόντος υποθετική) περίπτωση, το ΠΑΣΟΚ παύει να ισχύει ως νομικό πρόσωπο. Η ερώτηση. Το «μουντζούρη» των 130 εκατ. ευρώ που χρωστά και που με βάση το εκλογικό του μέγεθος (άρα και τη χρηματοδότηση που δικαιούται) είναι πάρα πολύ μεγάλο, ποιος θα τον χρεωθεί; Αν υποψιαστώ πως το «μουντζούρη» θα τον χρεωθούν οι τράπεζες, δηλαδή όλοι εμείς,…. θα πεθάααανω!!

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr