Η Νένα Μεντή παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην εκπομπή «Πάμε Δανάη!».
«Έκανα λιγότερες παραχωρήσεις από όσες θα ντρεπόμουν και θα είχα τύψεις, έμεινα επίμονη και στοχοπροσηλωμένη όσο μου επέτρεπε το στομάχι και η φτώχεια μας. Είμαστε πολύ φτωχοί και είχα και παιδί, άρα ναι, έχω κάνει κάποια πράγματα που αν ήμουν καλύτερα οικονομικά δεν θα τα έκανα. Στις παραχωρήσεις μου δε μου άρεσαν κυρίως οι άνθρωποι που έκαναν τις δουλειές, καλύτερα να τα ομολογεί κανείς αυτά για να είναι καλά με τον εαυτό του», είπε αρχικά και πρόσθεσε για τους λόγους που απέχει από την τηλεόραση:
«Με έχουν φωνάξει να παίξω πολύ ωραίους ρόλους στα δέκα από τα δώδεκα σήριαλ που παίζονται, αλλά δεν μπορούσα γιατί θα έκανα θέατρο. Στην “Κοντέσσα Βαλέραινα” (σ.σ. τη θεατρική παράσταση που πρωταγωνιστεί) μαθαίνουμε τι έχει άξια στη ζωή, τα λεφτά και η ύλη ή η ιδέα και η αγάπη για τον πλησίον, καθώς βοηθάει κόσμο με το μυστικό της. Δεν είχα πάντα επιτυχίες, έχω περάσει πολύ δύσκολα στο θέατρο τα πρώτα 25 χρόνια της ζωής μου. Μόνο όταν άρχισα την τηλεόραση άρχισαν τα εύκολα», συμπλήρωσε.
Για τον χαρακτήρα της και τα σχόλια που έχει δεχτεί κατά καιρούς σχολίασε: «Η δουλειά μας πολλές φορές είναι αναξιοπρεπής, μην την “ντύνουμε” με ωραία ρούχα, χρειάζονται κότσια να κρατηθείς και να πιστεύεις ότι κάνεις κάτι σημαντικό. Με ζόρισε η μεγάλη μου ειλικρίνεια, να είμαι και να λέω αυτό που πιστεύω, ‘ξινή’ με ανέβαζαν ‘ξινή’ με κατέβαζαν. Ξινή δεν είμαι αλλά είμαι ειλικρινής. Έφυγα μόνη και με έδιωξαν πολλές φορές από δουλειές, ήταν πολύ δύσκολα, αλλά άντεξα. Ξινή και σιχαμένη με είπαν, αλλά όχι κακό άνθρωπο ή κακή ηθοποιό. Το ‘ξινή και σιχαμένη’ έκλεισε πόρτες, αλλά εγώ εκεί, με αφοσίωση, όχι με εξώφυλλα και χαριτωμενιές, αλλά στο θέατρο που είναι μία δουλειά μαστόρικη».
Σε σχέση με την αγάπη της για τα χαρτιά και τον τζόγο τόνισε: «Έλεγα πολλά “όχι”, έχω μείνει άνεργη με το επίδομα από το Υπουργείο Εργασίας και έπαιζα χαρτιά για να βγάζω λεφτά να ζω γιατί ήμουν πολύ χαρτόμουτρο. Ήμουν πολύ φαν του χαρτιού. Αυτό με συγκίνησε και στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μαζί με τα τραγούδια της, πόκα εκείνη πόκα κι εγώ. Η αγάπη για τα χαρτιά μάλλον είναι κληρονομική από τον παππού μου, τον οποίο δεν γνώρισα ποτέ, θέμα DNA μάλλον, και έβγαλα χρήματα από τα χαρτιά. Μην φανταστείς εκατομμύρια. Όταν άρχισα τα χαρτιά ήμουν με τον πρώτο μου σύζυγο, ο οποίος “έφυγε” από τη ζωή πολύ νέος. Όταν έμεινα μονή έμαθα και την πόκα. Είχα το μικρόβιο του χαρτιού στο αίμα μου, όταν έβλεπα τράπουλα συγκινούμουν, με τα χαρτιά πλήρωσα ενοίκιο, ηλεκτρικό και τηλέφωνο. Το χαρτί κόπηκε όταν άρχισα να δουλεύω πολύ και απέκτησα παιδί».
Για τις «Τρεις Χάριτες» είπε: «Με τις “Τρεις Χάριτες” άνοιξαν ξαφνικά όλες οι πόρτες. Στις “Τρεις Χάριτες” και στο “Δις Εξαμαρτείν”, που μου άρεσε πιο πολύ, δεν με είχα σκεφτεί ως σέξι γυναίκα, αλλά χαριτωμένη, ξύπνια με χιούμορ. Βεβαίως και ήξερα ότι άρεσα, οποιοσδήποτε άνθρωπος το ξέρει ότι αρέσει και αυτό τον κάνει να υπάρχει».
Για την προσωπική της ζωή αποκάλυψε: «Ο πρώτος μου σύζυγος που έφυγε νωρίς από τη ζωή, ήταν σπουδαίος άνθρωπος και ηθοποιός, η ζωή μου απέδειξε ότι έχω πολύ μεγάλη δύναμη γιατί θέλω να ζω. Η ζωή με αντάμειψε με έναν σύντροφο με τον οποίο είμαστε μαζί 47 χρόνια, με ένα υπέροχο παιδί και ένα εγγόνι και με το ότι μπορώ να επιλέγω εγώ στη δουλειά. Είμαι φανατικά εναντίον του γάμου και όλων των συμβάσεων τις οποίες μας επιβάλλει το κράτος και η εκκλησία. Με τον επί 47 χρόνια σύντροφό μου ζούμε χώρια σε διαφορετικά σπίτια. Μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να ζουν πολλά χρόνια μαζί, να είναι φίλοι και να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον».