Νεφέλη Κουρή: «Η γενιά μας βιώνει ένα μόνιμο συναίσθημα άγχους»

Η Νεφέλη Κουρή είναι μία ηθοποιός νέας γενιάς που το θέατρο μπήκε τυχαία στη ζωή της, αλλά φαίνεται ότι ήρθε για να μείνει. Η πρώτη της επαγγελματική δουλειά ήταν η τηλεοπτική σειρά το Νησί. Πρόσφατα, την είδαμε στη σειρά του Πάνου Κοκκινόπουλου «Ου Φονεύσεις» σε ένα πολύ δυνατό επεισόδιο με έμπνευση από τη συγκλονιστική υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Με αφορμή την παράσταση «Αlarms» του Μάικλ Φρέιν στο Θέατρο Άλφα Ιδέα μιλήσαμε για τις σύγχρονες σχέσεις, τα social media και το σύννεφο της κρίσης που έχει εγκατασταθεί πάνω από τις ζωές των νέων ανθρώπων σήμερα.

Ποια είναι η υπόθεση του «Αlarms»; «Eίναι ένα απολαυστικό έργο του Μάικλ Φρέιν. Ο συγγραφέας είναι ιδιαίτερα γνωστός από το Σώσε. Πρωταγωνιστές είναι δύο νέα ζευγάρια. Στο πρώτο μονόπρακτο κυριαρχούν αυτά τα αχώριστα ζευγάρια που είναι συνέχεια μαζί, αλλά δεν τα πηγαίνουν και τόσο  καλά μεταξύ τους. Το έργο φωτίζει τις σχέσεις τους και αναδεικνύει το πόσο τελικά δεν αντέχουν ο ένας τον άλλον. Το δεύτερο μονόπρακτο περιγράφει ένα ευκατάστατο ζευγάρι που μένει σε ένα σπίτι με τρομερό τεχνολογικό εξοπλισμό, προηγμένες ηλεκτρονικές συσκευές, τηλέφωνο που μεταφέρει τις κλήσεις από το ένα δωμάτιο στο άλλο. Κάποια στιγμή, αρχίζουν να ακούγονται μέσα στο σπίτι ήχοι που δεν καταλαβαίνουν από που προέρχονται και αρχίζουν να τρελαίνονται, να καταπνίγονται μέσα στις ίδιες τους τις συσκευές».

Γιατί τόση μεγάλη μοναξιά στις σχέσεις σήμερα; «Πολλοί άνθρωποι παραμένουν σε σχέσεις επειδή έτσι νοιώθουν ότι πρέπει να κάνουν, από φόβο ή από συνήθεια».

Η ιδέα του έργου μοιάζει να βρίσκεται πολύ κοντά στη σύγχρονη πραγματικότητα. «Το κείμενο έχει στοιχεία φάρσας και παιχνιδιού. Το χιούμορ σχολιάζει και σκιαγραφεί τη σύγχρονη πραγματικότητα. Υπάρχουν βαθιές και συναισθηματικές στιγμές που έχουμε φωτίσει, αλλά είναι μία παράσταση που βγάζει γέλιο. Δεν είδαμε το έργο ακριβώς όπως είναι. Προσπαθήσαμε να το ανακαλύψουμε με διαφορετικούς τρόπους. Πιστεύω ότι το φέραμε πολύ κοντά στα ελληνικά δεδομένα και τη νέα γενιά. Παρ’ όλο που έχει γραφτεί 20 χρόνια πριν, προσαρμόζεται στο σήμερα. Οι ανθρώπινες σχέσεις παραμένουν ίδιες μέσα στον χρόνο. Η θέση της γυναίκας ήταν διαφορετική στο παρελθόν, αλλά οι δυσκολίες, η μοναξιά, η ανασφάλεια, η δυστυχία, είναι κοινά συναισθήματα».

Η συνεργασία με την Ομάδα Ιδέα; «Είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε με τα παιδιά και αισθάνομαι πολύ χαρούμενη. Εχουμε ταιριάξει πολύ. Τόσο πολύ που κάποιες φορές δεν μπορούσαμε να κάνουμε πρόβα από τα γέλια. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Κώστας Γάκης, αλλά υπάρχει μεταξύ μας εξαιρετική συνεργασία. Ο κάθε ηθοποιός εκφράζει τις σκέψεις του και τις ιδέες του και προχωράμε όλοι μαζί».

Σε μία εποχή που κυριαρχεί το θέαμα η πραγματικότητα φιλτράρεται από την εικόνα; «Το να σχολιάζεις και να ασχολείσαι με τους άλλους παρέχει μία ασφάλεια. Αυτό συμβαίνει με τα social media. Υπάρχει μία τάση κουτσομπολιού. Φωτογραφίες στο Instagram, “ιστορίες”, ζωντανή μετάδοση. Εγώ έχω λογαριασμό μόνο στο Ιnstagram. Ο σύντροφος μου είναι φωτογράφος μόδας, με έβγαζε πολύ ωραίες φωτογραφίες και όλοι μου έλεγαν ότι κάπως έπρεπε να τις αξιοποιήσω. Το χρησιμοποιώ κυρίως για επαγγελματικούς λόγους. Εξάλλου, είναι εργαλείο δουλειάς, δεν μπορούμε να ζήσουμε κλεισμένοι σε μία σπηλιά. Αυτό είναι το άλλο άκρο».

Η κοινωνική βιωμένη πραγματικότητα πιστεύει ότι έχει επηρεάσει κάθε πεδίο της ζωής μας. «Οι σχέσεις είναι παράξενες λόγω της κρίσης. Βιώνουμε ένα συναίσθημα άγχους από πολύ μικρή ηλικία. Τα παιδιά που γεννήθηκαν μέσα στην κρίση, αλλά και εμείς που προλάβαμε οριακά να ζήσουμε πριν από αυτήν, νοιώθουμε πιο έντονο το άγχος της  επιβίωσης. Ενα ζευγάρι είναι δύσκολο να διατηρήσει συναισθηματική υγεία σε αυτές τις συνθήκες. Εγώ παντρεύτηκα και έκανα ένα παιδί και αισθάνομαι ότι πήγα κόντρα στην εποχή μου, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα. Ημουν ένα πολύ μοναχικό άτομο. Γνώρισα τον άντρα μου, τον ερωτεύτηκα και πήγα κόντρα σε όλο αυτό. Ας μην ξεχνάμε ότι και για το επάγγελμα μου ήταν ρίσκο να λείψω από το θέατρο και να χάσω δουλειές. Σε κάποιες περιπτώσεις μία γυναίκα  φοβάται ακόμα και την απόλυση αν κάνει οικογένεια. Το σύννεφο της κρίσης δυσκολεύει πολύ τις σχέσεις. Ο κόσμος παλιά είχε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Τώρα αναζητάμε πιο εύκολες λύσεις εκτόνωσης και χάνουμε τη συντροφικότητα».

Η έλλειψη συλλογικής ζωής και η απομόνωση σε ατομικές επιλογές εντείνουν το πρόβλημα. «Συζητούσαμε με τα παιδιά στις πρόβες και αναρωτιόμασταν πώς να ήταν οι σχέσεις στην κατοχή και τον εμφύλιο αν εμείς είμαστε σήμερα τόσο κουμπωμένοι; Τότε υπήρχε τουλάχιστον μία ελπίδα, μία αίσθηση ανάτασης. Να φύγει ο πόλεμος, να φύγει η δικτατορία και μετά να ζήσουμε και να είμαστε καλά. Ένα συναίσθημα πιο ρομαντικό και ελπιδοφόρο. Σήμερα όλα είναι λίγο φλατ, σαν να συμβαίνουν με δυσκολία. Πολλοί φίλοι μου σκέφτονται πως θα συντηρήσουν τα παιδιά τους σε αυτές τις δύσκολες συνθήκες.  Η συλλογική ζωή πιστεύω ότι μας λείπει πολύ. Ολοι είναι διαρκώς πάνω από ένα κινητό. Η οθόνη μας είναι μαγνήτης. Δεν κοιτάζουμε πλέον τον διπλανό μας. Στο μετρό όλοι ασχολούνται με τα τηλέφωνα τους. Ακόμη και άνθρωποι που έχουν βγει παρέα συχνά δεν μιλάνε ο ένας στον άλλον. Είχα πάει σινεμά πριν από λίγο καιρό και σκέφτηκα ότι για δύο ώρες δεν κοίταξα το κινητό μου όπως και κανένας άλλος δίπλα μου. Μου φάνηκε παράξενο».

Αν και εξαιρετικά πετυχημένη για την ηλικία της, δεν είχε ποτέ στο μυαλό της να γίνει ηθοποιός.«Το θέατρο μπήκε ξαφνικά στη ζωή μου. Δεν είχα αυτό το όνειρο από μικρή ηλικία. Πέρασα στο ΕΚΠΑ στο τμήμα Ψυχολογίας και στο πρώτο έτος συμμετείχα σε ερασιτεχνικές παραστάσεις. Κάποια στιγμή έδωσα εξετάσεις  χωρίς προετοιμασία και πέρασα στο Ωδείο Αθηνών. Μπήκα στην ομάδα του Στάθη Λιβαθινού και δούλεψα μαζί του για πολλά χρόνια. Αισθάνομαι τυχερή και για το θέατρο και για την τηλεόραση. Το Νησί ήταν η πρώτη μου δουλειά. Το γύρισμα ήταν μία φοβερή εμπειρία, μία υπερπαραγωγή. Δεν αισθάνομαι άσχημα για τις τηλεοπτικές μου δουλειές. Η αναγνωρισιμότητα είναι απαραίτητη για να μπορέσεις να προχωρήσεις. Η τηλεόραση  όταν γίνεται με αγάπη μπορεί να δημιουργήσει κάτι αξιόλογο. Για παράδειγμα, το επεισόδιο στη σειρά Ου Φονεύσεις του Πάνου Κοκκινόπουλου  ήταν πολύ δυνατό και είχε εμπνευστεί από τη συγκλονιστική υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη. Ο κόσμος ζητάει και την καλή τηλεόραση. Οχι μόνο τα  σκουπίδια».

Η πολιτική κατάσταση δεν νοιώθει ότι φωτίζει πολύ τα πράγματα. «Ενημερώνομαι για την πολιτική επικαιρότητα. Ως φοιτήτρια ήμουν πιο ενεργή και αισιόδοξη, τα τελευταία χρόνια είναι σαν να έχουμε χαθεί λίγο σε σχέση με το τι θέλουμε να κάνουμε, αλλά ελπίζω κάποια στιγμή να αλλάξουν πράγματα».

Info:

Θέατρο Άλφα Ιδέα

Παραστάσεις κάθε Σάββατο  στις 21:15μμ και κάθε Κυριακή στις 19:00μμ

Συντελεστές

Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μπιμπής

Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης

Σκηνικά: Αντώνης Χαλκιάς

Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα

Μουσική: Κώστας Γάκης

Φώτα: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθος Σκηνοθέτη: Ειρήνη Αλεξάκη

Δ/νση Παραγωγής: Λευτέρης Πλασκοβίτης

Φωτογραφίες αφίσας: Γιώργος Καπλανίδης

Φωτογραφίες από το trailer: Σοφοκλής Μπιμπής

Χτενίσματα και μακιγιάζ αφίσας: Ρένια Τρίφτη

Ερμηνέυουν: Κωνσταντίνος Μπιμπής, Ιωάννα Ασημακοπούλου, Νεφέλη Κουρή, Γιώργος Βουρδαμής (Μαυρογένης)

Διάρκεια: 90 λεπτά

Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ (προπώληση), 15 ευρώ (ταμείο),  12 ευρώ (ΑΜΕΑ, φοιτητικό, μαθητικό)